tag:blogger.com,1999:blog-38666299497719654032024-03-14T06:39:49.907+01:00Steekje bij beetjeOver alles wat steekje voor steekje te maken is.Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.comBlogger114125tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-78407933372553360852024-02-10T11:52:00.000+01:002024-02-10T11:52:49.262+01:00Helemaal mesjokke van sokken<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaklvjUrmaUew2ZpZ0qzaPPM6K-LcD1FESKDbfG1jqjxWQ4Y4qPjzdKa_GSQzXn11zm7jwChapnpy5ZmXj3fZ1vvrJodo5qNSMAxy1gyy9ZeIHhmEFuo1tbLEkY-wFZsc597kcgvUoHfzIVNT7YPmBP221ME1f6A0omTJITu83n_d2qtswQJ9tXUlkvXV6/s4080/IMG_20231102_140303201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3072" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaklvjUrmaUew2ZpZ0qzaPPM6K-LcD1FESKDbfG1jqjxWQ4Y4qPjzdKa_GSQzXn11zm7jwChapnpy5ZmXj3fZ1vvrJodo5qNSMAxy1gyy9ZeIHhmEFuo1tbLEkY-wFZsc597kcgvUoHfzIVNT7YPmBP221ME1f6A0omTJITu83n_d2qtswQJ9tXUlkvXV6/s320/IMG_20231102_140303201.jpg" width="241" /></a></div><p>Nee, ik ga geen opmerking maken over lang geleden en dat soort ongein. Want dat is het gewoon. Elke keer neem ik me voor het bloggen weer op te pakken. Omdat ik het gewoon leuk vind om te doen. Ik houd van schrijven en bij houden wat ik allemaal maak. En missen jullie me echt dan ben ik onder steekjebijbeetje op instagram te vinden. Dus daar kunnen jullie mijn werkjes en verhaaltjes volgen. Toch kom ik hier nu ook weer even buurten. Ik pak de draad maar gewoon op vanaf nu. Dan zien we wel hoe lang ik het vol houd. (Oeps. Nu heb ik er toch een heel verhaal over gehouden.) </p><p></p><p>Op dit moment ben ik vooral aan het breien. En dan brei ik vooral sokken. Heel veel sokken. Ontelbaar veel sokken. Omdat het zo leuk is, omdat je binnen 7 dagen een paar af kunt hebben, omdat ik zoveel bolletjes sokkengaren heb, omdat het zo makkelijk mee te nemen is, omdat je er zoveel nieuwe patronen en technieken mee kunt oefenen en omdat ze zo heerlijk zitten. Ik ben verslaafd. Verslaafd aan sokken breien. </p><p>Een sokken wasje draaien is dan ook heerlijk. Gewoon lekker al je sokken op je wasrek mogen leggen. Ze allemaal met zorg even opspannen. En ze dan liggend laten drogen. En dan komt in de morgen het grootste feest. Dan mag je weer kiezen uit al je sokken paren. Voorlopig ben ik nog niet verzadigd. Er liggen 3 sokkenplannen klaar om uitgewerkt te worden. Maar dit zijn de sokken die ik de afgelopen tijd gemaakt heb. </p><p>Kijken jullie even mee?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfteyJyN179Zf6SIf252DgJwgehwmsC3LSeF6CfrvWqN3hcOJrhsXXzokRz9HnKT8SxxBd3mKR0muoMiQxgiL1YLasxkPg6CPNOKl-dL_z49Y0FUOtPkXmmjz-nGInTbgR1VYhoNRoA1Fw_FQtVjsbV97NQgfaYDINrOTpcjk323UDv27uDM-AFQSByaBR/s4080/IMG_20240110_154459769_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3072" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfteyJyN179Zf6SIf252DgJwgehwmsC3LSeF6CfrvWqN3hcOJrhsXXzokRz9HnKT8SxxBd3mKR0muoMiQxgiL1YLasxkPg6CPNOKl-dL_z49Y0FUOtPkXmmjz-nGInTbgR1VYhoNRoA1Fw_FQtVjsbV97NQgfaYDINrOTpcjk323UDv27uDM-AFQSByaBR/s320/IMG_20240110_154459769_HDR.jpg" width="241" /></a></div>Het patroon van deze sokken is van <a href="https://www.stineundstitch.de/b%C3%BCcher-anleitungen/einzelanleitungen/">Kerstin Balke</a>. Beter bekend als Stine und Stitch. Ringelpiez sokken heten ze. Ik vond het geweldig om ze te breien en een plan te bedenken om van twee verschillende sokken toch een paar te maken. Ze waren dan ook in 7 dagen af. <p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF16EXnU5ov32v2WIBSiUa14mbmkzZmn6w5VPiBY4LoyFUKpjqsNqjS714nIOHxlvyq5mdH0ZyJL4JEO2b7BZUi910ns4OEuQm6mIJQUzbOvkI88hxakCgi-JJb69M3O5shL82Z5nVtuXSGDM7PMyeNnPGEyXWCRcr2pMwl62YTu2jxy-x2lJRByces05j/s4080/IMG_20240102_155151192.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3072" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF16EXnU5ov32v2WIBSiUa14mbmkzZmn6w5VPiBY4LoyFUKpjqsNqjS714nIOHxlvyq5mdH0ZyJL4JEO2b7BZUi910ns4OEuQm6mIJQUzbOvkI88hxakCgi-JJb69M3O5shL82Z5nVtuXSGDM7PMyeNnPGEyXWCRcr2pMwl62YTu2jxy-x2lJRByces05j/s320/IMG_20240102_155151192.jpg" width="241" /></a></div>Deze sokken zijn ook van Kerstin Balke maar dan uit haar boek <a href="https://www.hobbydoos.nl/winkel/producten/soxxbook-mix.asp">Soxx mixx</a>. En ik heb hier ook precies gedaan wat dit boek als advies geeft. Alles in de mix gooien en breien maar. Het was zo leuk om hiermee bezig te zijn. Dat ik dit paar in 8 dagen af had. Het was mijn tweede inbreiproject. (Het eerste inbreiproject waren wanten. En was een kal. Soms is het goed om jezelf uit te dagen en mee te doen aan een kal. Dan zie je ineens hoeveel je eigenlijk kan) Hoewel ik echt nog wel ruzie heb met de draadspanning ben ik er heel tevreden mee. <p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXq9XwN2Zv5tQdISKIdTkjBH0aXAe_XcHb7FTO2lQhS5_QWdixPP3aCEVrVs1zWbqRdiq0OSXJsdfL9n111T6wHjwa37A-8Hr6YL3l5lXlPVx47fDL-rUFptTW-8JWEIqhmMfMT5dFH3n1cpBBsFHuU6Oa1tf-VyEV821NxjgNDSfrWkntInscmhCCbjCi/s4080/IMG_20231102_140420171.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3072" data-original-width="4080" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXq9XwN2Zv5tQdISKIdTkjBH0aXAe_XcHb7FTO2lQhS5_QWdixPP3aCEVrVs1zWbqRdiq0OSXJsdfL9n111T6wHjwa37A-8Hr6YL3l5lXlPVx47fDL-rUFptTW-8JWEIqhmMfMT5dFH3n1cpBBsFHuU6Oa1tf-VyEV821NxjgNDSfrWkntInscmhCCbjCi/s320/IMG_20231102_140420171.jpg" width="320" /></a></div>Deze sokken heb ik gebreid van een patroontje van <a href="https://wolenco.nl/portfolio-item/lizard-point/">wol en co</a> en het heet Lizzard Point. Helaas is de steken bibliotheek van wol en co offline gehaald. Zo jammer. Gelukkig is er nog wel het een en ander terug te vinden via internet. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA9hv-oeExHqsiJJa6olHmA3G7oFycIhnBaFqdNNfV98N8u70SIPIqd9ybSGwVZXWe_dwTzLqxvIT9hfUPeVKTbZgqrV3dhjKZKyv-VOJKN3wrYKoNqtz7h7B338aGrTEbDOC2ksy3ew9u7z-046Z13HKO23DLnDOW0Mt4jB38tAuf8sI2tqCNviM6MJ_d/s4080/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3072" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA9hv-oeExHqsiJJa6olHmA3G7oFycIhnBaFqdNNfV98N8u70SIPIqd9ybSGwVZXWe_dwTzLqxvIT9hfUPeVKTbZgqrV3dhjKZKyv-VOJKN3wrYKoNqtz7h7B338aGrTEbDOC2ksy3ew9u7z-046Z13HKO23DLnDOW0Mt4jB38tAuf8sI2tqCNviM6MJ_d/s320/image.jpg" width="241" /></a></div>En dit was een kal op instagram. Deze sokken heb ik gebreid in oktober. De kal heette dan ook socktober. De twee dames die deze kal organiseerden hadden een gratis patroon gekozen. Het was een Engels patroon en heette <a href="https://www.ravelry.com/patterns/library/faux-cables-socks-2">faux cables</a>. De Ravelry naam van de ontwerpster is Imawale. Prachtige sokken maakt ze. Ik had nooit gedacht zo iets te kunnen. Maar door de kal begin je er dan toch aan. En dan krijg je dit eindresultaat. Zo gaaf. <p></p><p>Nu zijn jullie een beetje op de hoogte van mijn sokkenbrei manie. Maar ik ben ondertussen ook een bolero aan het breien. En een vaatdoekje. Ik heb wat haakwerkjes naast mijn stoel liggen. En er staat een trui op de planning. Dus ik geloof dat ik maar wel snel aan de brei ga. Tenslotte is het zonde om al die wollebolletjes onaangeroerd te laten liggen. ;-)</p><p>Hebben jullie ook een manie? Welke? En genieten jullie er dan ook zo van?</p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-78553425599338599862021-12-10T21:11:00.000+01:002021-12-10T21:11:28.250+01:00Delftsblauwe tas<p> Oef dat is lang geleden. Veel te lang. Het komt er op de een of andere manier gewoon niet van. En dat vind ik dan toch wel weer jammer. Mijn goede voornemen voor 2022 is weer trouwer gaan schrijven. En waarom zou ik daar dan niet meteen mee beginnen. Goed maak voor jezelf het geluid alsof je terug in de tijd springt. Denk daarbij aan zon, zee en strand en bovenop een duintop zitten. En beeld je in dat je heerlijk op een bankje zit met een haakwerk in je handen. Ja heb je het beeld? Dat ziet er dan ongeveer zo uit:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhTA8-6RmWew2sS7JyyQH15tGYqeZKBFPfjH6P7yRrOfjHNKUwXu7XhYTcE_ciWYCf5gTavoDPODw45evRacF2iTPpTQPHITC4py5BLrCbXPxg6iQGEuRudkXcC69mGOp9Jn_vKwnW6LrFp9ZbWuvPXSn0jmeuQMkyC9OGHyOacrfVuCMC1mK9BeqfFsw=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhTA8-6RmWew2sS7JyyQH15tGYqeZKBFPfjH6P7yRrOfjHNKUwXu7XhYTcE_ciWYCf5gTavoDPODw45evRacF2iTPpTQPHITC4py5BLrCbXPxg6iQGEuRudkXcC69mGOp9Jn_vKwnW6LrFp9ZbWuvPXSn0jmeuQMkyC9OGHyOacrfVuCMC1mK9BeqfFsw=s320" width="240" /></a></div><p>We zijn inmiddels teruggespoeld naar het einde van het schooljaar 2020/2021. Bolleboos heeft schoolkamp. Het afsluitende kamp van zijn basisschool periode. Want ja, onze Bolleboos heeft de hele basisschool doorlopen. Hij is in groep 8 aangekomen. Er wordt driftig geoefend voor de musical op school. Er worden plannen gemaakt voor een eindejaarsfeest door actieve ouders. En de juffen zijn vreselijk druk geweest met de voorbereidingen voor het kamp. Deze moeder overigens ook. Want Bolleboos mag dan een slimme jongen zijn maar van prikkels en drukte houdt hij beslist niet. De laatste 2 jaar zijn erg pittig geweest voor hem. Zo pittig dat we dit jaar hebben besloten zijn schooltijden in te perken. Elke dinsdag middag is hij vrij. Dan haal ik hem al rond half 12 op en is zijn schooldag klaar. Als het nodig is pakken we daar ook een donderdag middag bij. En als een schooldag al te veel is dan is een schoolkamp helemaal te veel. Dat zagen we ruim van te voren al aan komen. Gelukkig is school heel coulant. En met de orthopedagoog die erbij betrokken is bedenken we dat ik wel even heen en weer rijdt. Twee dagen. Dan kan onze Bolleboos bij activiteiten zijn die hij leuk vind. Maar hoeft hij niet te blijven slapen. En kan hij zich bij mij terugtrekken wanneer het nodig is. Het is 5 kwartier rijden. Dus best een uitdaging. 2 dagen achter elkaar. Gelukkig is er in de andere groep 8 een andere leerling die ook een heel schoolkamp niet ziet zitten. (Laten we hem hier Christoffel noemen.) En we besluiten om af te wisselen. De moeder van Christoffel gaat de ene dag met de boys. Dan pas ik op haar dochter. Ik ga de andere dag. </p><p>Zo komt het dat we die bewuste donderdag al voor dag en dauw bij Christoffel en zijn familie op de stoep staan. Doerak brengen we daar, zij zorgen dat ze op school komt, Christoffel gaat met ons mee. We zijn lekker op tijd. Parkeren onze auto ergens in Zeeland op een parkeerplaats en duiken maar meteen het bos in. Halverwege rijden de klassen ons achterop met de fiets. Ze hebben heerlijk geslapen. Net als die twee mannen waar ik mee onderweg ben. Al denk ik zelf dat die twee mannen van mij beter zijn uitgerust.</p><p>Terwijl de klassen een spel doen in het bos zit ik heerlijk op een bankje. Met een haakwerk in mijn handen. Ik ben een tas aan het versieren. Een jute tas. Die wil ik graag versieren voor moederdag. In een Delftsblauw thema. Alleen is moederdag al lang achter de rug. Ik dacht dat ik in een week wel iets gemaakt zou hebben. Maar dat lukt helemaal niet. En omdat er allerlei andere handwerkjes liggen te wachten zit er wel een beetje haast achter dit project. Soms moet ik me er echt toe zetten om er mee verder te gaan. Het is dat het af moet. Want ooit wil ik mijn moeder wel een cadeautje geven voor moederdag. Ook al wordt dat iets later dan begin mei. Maar hier in het bos is het vooral genieten. Er lopen volop wandelaars langs. Sommigen beginnen een praatje. Anderen groeten vriendelijk. Ik houd hier wel van. Hier kom ik wel tot rust. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvV0aUb5_htqBTzA2oeaMLiZeP0GM9vMLaOLpXMzQf0fuEyzkIr8CGC1AYF4kqfPG135iWziOzE9XVVjfcqVXDhChivfHVl9_yMzlSFKNiVnf5RZxuN8wThXSSrP-rp4HSMB8-0cAmywFrNaKyXe25pxKOF9M3B-bNSVuMfgDB6jiAKv3UqAPgSCFPBw=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvV0aUb5_htqBTzA2oeaMLiZeP0GM9vMLaOLpXMzQf0fuEyzkIr8CGC1AYF4kqfPG135iWziOzE9XVVjfcqVXDhChivfHVl9_yMzlSFKNiVnf5RZxuN8wThXSSrP-rp4HSMB8-0cAmywFrNaKyXe25pxKOF9M3B-bNSVuMfgDB6jiAKv3UqAPgSCFPBw=s320" width="240" /></a></div><p></p><p>Tussen de middag neem ik de vrienden mee naar de volgende plek voor de volgende activiteit. Het strand deze keer. Eenmaal uit de auto komt de klas ook al weer snel aan. Ze stallen hun fietsen en we beginnen aan de klim door de duinen. Het pad is geasfalteerd. Maar, alle mensen, wat een klim is dat zeg. Tussen de gezellig kwetterende groep 8ers zien we eindelijk de zee. Nu is het nog maar een klein stukje. De klas installeert zich op het strand. Mijn taak van achterwacht begint weer. Eerst ga ik een tijdje met mijn voeten in het water zitten op een meerpaal. Maar het water stijgt en voor ik helemaal nat word trek ik me terug. Een kleine wandeling over het strand en het geasfalteerde pad weer op. Helemaal bovenaan staat een bankje. Vlak bij een ander bankje. Hier ga ik zitten. Ik ben snel op het strand als het moet. Maar ook ver genoeg om heerlijk te ontspannen. En daar ga ik weer. Meters maken is dit. De ene na de andere toer rolt van mijn naald. Sommige patronen heb ik zelf bedacht. Sommige patronen komen van internet. Andere randjes komen uit het boek 75 sierranden om te haken van Caitlin Sainio. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiUWDGk_thPQ-DibXb_6dlyX9jFQ-jKD23jP0aqVutXKd0zffhoVPPiVggk9v4Dz5yZSGVP5Jwv52ZS1Xqo4fhsY37uzYzvBuvcrL1MnrnDvU-e6n-vVeWs62EQSizfdtvR2604KIuack1CafS-DWVYJSsW2h_BLwVUjsM8FfLp0QNltC3ZCxtIbH2qIg=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiUWDGk_thPQ-DibXb_6dlyX9jFQ-jKD23jP0aqVutXKd0zffhoVPPiVggk9v4Dz5yZSGVP5Jwv52ZS1Xqo4fhsY37uzYzvBuvcrL1MnrnDvU-e6n-vVeWs62EQSizfdtvR2604KIuack1CafS-DWVYJSsW2h_BLwVUjsM8FfLp0QNltC3ZCxtIbH2qIg=s320" width="240" /></a></div><p></p><p>En ondertussen komt de een na de andere strandganger hijgend en puffend boven. Het is gewoon grappig om te zien. Iedereen maakt wel een opmerking over de klim die ze net gemaakt hebben. Sommigen nemen even gezellig het andere bankje in beslag. Anderen puffen even uit en maken een praatje. Ook nu vermaak ik me weer prima. </p><p></p><p>Veel te snel komen er kwetterende kinderen naar boven. "We zijn er weer. Heeft u hier al die tijd gezeten?" Zo lief dat ze daar dan aan denken. De tas is nog niet af. Maar wel een heel eind verder. Het is tijd voor de terugreis.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhe9FMwUUYmfNnvA26lLsMC2pbsXxQfFrD5JIYBKqUGcGio-NuW8Ux_h0Fun4M98XinTC_WVeu8dOO_QJBtmwVyl6tTJBvgu2HVker6awMmZqDKzopEBb-c2GsC-VEjnSD3XWRut3pwM79udxwLc9ZSxqpMhnVbergoBYCa5-tTov_HggZveAHUAZZYuA=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhe9FMwUUYmfNnvA26lLsMC2pbsXxQfFrD5JIYBKqUGcGio-NuW8Ux_h0Fun4M98XinTC_WVeu8dOO_QJBtmwVyl6tTJBvgu2HVker6awMmZqDKzopEBb-c2GsC-VEjnSD3XWRut3pwM79udxwLc9ZSxqpMhnVbergoBYCa5-tTov_HggZveAHUAZZYuA=s320" width="240" /></a></div><p></p><p>Nu springen we even een stukje verder in de tijd. Naar begin augustus. Springen jullie mee? Kamp en musical zijn achter de rug. Het is zomervakantie. We zijn net 3 weken weggeweest. En hebben in een bedrijfspand van mijn zwager waar we de ruimte hebben een verjaardag te vieren. Door dat we daar de ruimte hebben durven we het aan om met z'n allen bij elkaar te komen. Eindelijk kan ik de tas geven. Voor de vakantie lukte dat namelijk niet meer. Omdat ook vaderdag al verstreken is vul ik de tas tot de rand toe af met allerlei lekkere producten. Voor een uitgebreid ontbijt. Luxe beschuitjes, biologische honing, zelfgemaakte bosbessenjam, broodjes om af te bakken... je kan er een brunch van maken en dan nog heb je over. Zo krijgen mijn ouders allebei tegelijk hun cadeau. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEieWeoPIrgVMxpFB3KHhQg4oK34E_qfiqOU3GgFN_hikR_2_BQxfCcy3ZquQsvSfaAAxM-SRoWsAQj4V1LL-2LT5CdpQduwUMJtO7lVyXaSNC2Y1WGHDOKIm-SyDPoscFcrvFFywpgR9moFLuR4g1SryIwbNBUhsWm0spemAX548LzbdwUyChEB6LMhlw=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEieWeoPIrgVMxpFB3KHhQg4oK34E_qfiqOU3GgFN_hikR_2_BQxfCcy3ZquQsvSfaAAxM-SRoWsAQj4V1LL-2LT5CdpQduwUMJtO7lVyXaSNC2Y1WGHDOKIm-SyDPoscFcrvFFywpgR9moFLuR4g1SryIwbNBUhsWm0spemAX548LzbdwUyChEB6LMhlw=s320" width="240" /></a></div><p></p><p>Oke we zijn weer in het heden. De tas wordt inmiddels goed gebruikt. Het ontbijt was heerlijk. En de jam viel ongelofelijk in de goede aarde. Dus wat dat betreft kwam het cadeau misschien te laat, maar was het wachten het wel waard. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjiVof5Q4r1XR6NCdnvM0fnOAY6t9InxYS2Wm-KjcbRzBslTsBwwd2eQeDc7MvW1lh9J-0QoCM-wcs9_HmBhDlWwiwQJXMWosft7WZuafE7QBjuwu9phYvL2L4xQtC-_fG29_QjiDfWvtpNxOfnTjHYEuU7cc3Mlo5Mtke74gHmmrzKgbPFJzqzKylDIA=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjiVof5Q4r1XR6NCdnvM0fnOAY6t9InxYS2Wm-KjcbRzBslTsBwwd2eQeDc7MvW1lh9J-0QoCM-wcs9_HmBhDlWwiwQJXMWosft7WZuafE7QBjuwu9phYvL2L4xQtC-_fG29_QjiDfWvtpNxOfnTjHYEuU7cc3Mlo5Mtke74gHmmrzKgbPFJzqzKylDIA=s320" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Madeliefjes voor ma-de-liefste</td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjgaWN8IntGmIO90ZEorM8iDoOuvN8Z1zjypsL8Z5Nc0Lrm9kV4vMovtBUv_IN8yxNztlUXIeFVJz70ZRBiHlOVtVd8Zp8yvze7dhTRvCxNV5PiWoaJ5YAnGE3otuFTCuilJ3t9FNthpJD0a73hnuh_gWavmYri_GOcufWG7f0aNDGCQ8g1I1YulH1NGw=s2048" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjgaWN8IntGmIO90ZEorM8iDoOuvN8Z1zjypsL8Z5Nc0Lrm9kV4vMovtBUv_IN8yxNztlUXIeFVJz70ZRBiHlOVtVd8Zp8yvze7dhTRvCxNV5PiWoaJ5YAnGE3otuFTCuilJ3t9FNthpJD0a73hnuh_gWavmYri_GOcufWG7f0aNDGCQ8g1I1YulH1NGw=s320" width="240" /></a></div></div><p></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-40655451403011469202021-05-27T20:49:00.018+02:002021-05-30T11:27:14.340+02:00Cadeautjes haken<p> Het is al weer even geleden dat ik hier iets plaatste. In het begin, toen ik net Instagram had, nam ik me voor elke keer als ik wat op Instagram plaatste meteen hier een berichtje te plaatsen. Maar het vergaat mij zoals zoveel andere bloggers: Instagram is sneller en makkelijker geplaatst. Dus even snel tussendoor. Geen tijd voor meteen ook een blog. Komt nog wel. Komt dus niet. Maar nu maar even de verhaaltjes van de cadeautjes van de afgelopen tijd. Want daar heb ik vooral foto's van geplaatst de laatste tijd. Cadeautjes. </p><p>Het begon met de knikkerzak voor mijn neefje. (van mijn kant) 9 jaar is die jongen al weer. En hij doet niet anders dan in bomen klimmen, bovenin lantarenpalen hangen, vlotten bouwen en racen op alles wat wielen heeft. En het klinkt gek maar ik moest echt even smoezen met z'n mams voor ik een goed idee had voor zijn verjaardag. Want ja een complete boomhut haken is nu niet het meest voor de hand liggend. En is ook nog lastig op te sturen per post. Maar gelukkig had mijn zus goede ideeën. Een van die ideeën was het haken van een knikkerzak. Daar had ik ervaring mee dus hup ik kon aan de slag. Ik had al eerder een fair-isle patroon gebruikt om tapestry te haken. En nu gebruikte ik datzelfde patroon weer. Wel weer een beetje aangepast aan de knikkerzak. Zou ik het hele patroon gebruiken dan zou de knikkerzak veel te hoog worden. Het patroon vond ik op Pinterest maar komt oorspronkelijk van <a href="https://goddees.livejournal.com/93783.html">deze Russische</a> site.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhER3daw7J9KTrVljONrFIe9DWdYAinfY4mLuQK3PB2Odj4nhICr0b6hekPiDTGfh90-EidYJUxgj3GLdgYNUskY_B8QDt3kRUUzXXTAN1cvoKjyZWH2MKEu_9jZZYOhDoyC-eCxq-TZlnj/s2046/IMG20210425134154-COLLAGE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2046" data-original-width="2046" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhER3daw7J9KTrVljONrFIe9DWdYAinfY4mLuQK3PB2Odj4nhICr0b6hekPiDTGfh90-EidYJUxgj3GLdgYNUskY_B8QDt3kRUUzXXTAN1cvoKjyZWH2MKEu_9jZZYOhDoyC-eCxq-TZlnj/s320/IMG20210425134154-COLLAGE.jpg" /></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhER3daw7J9KTrVljONrFIe9DWdYAinfY4mLuQK3PB2Odj4nhICr0b6hekPiDTGfh90-EidYJUxgj3GLdgYNUskY_B8QDt3kRUUzXXTAN1cvoKjyZWH2MKEu_9jZZYOhDoyC-eCxq-TZlnj/s2046/IMG20210425134154-COLLAGE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div></div><br /> Een paar dagen later was het zusje van de grote man jarig. Ook voor haar haakte ik iets. Maar dat vergat ik op de foto te zetten. Dus dat slaan we nu meer even over. Ondertussen zette ik ook nog een moederdagcadeau in elkaar. Het was maar goed dat we meivakantie hadden. Anders had ik nog stress gekregen van al die projecten die voor een bepaalde tijd af moesten zijn. Voor moederdag hoefde ik voor mijn schoonmoeder niet zo lang na te denken. Toen ze mijn pannenlappen zag zei ze meteen: "Ik wil die met dat kussende paartje voor moederdag." Het was januari toen ze dat zei. Maar ondertussen werd het bijna mei voor ik er aan begon. Ik was namelijk niet zo heel tevreden over het kleurverloop van de pannenlap. En toen ik de knikkerzak haakte wist ik ook weer dat ik alleen in de achterste lussen had gehaakt om de kleuroverlopen zo mooi mogelijk te maken. Maar omdat de pannenlappen heen en weer gehaakt worden was ik er toen nog niet. Want juist op de teruggaande toer vond ik de kleuroverlopen het minst mooi. Uiteindelijk vond ik de oplossing. Een beetje toevallig. De kinderen hadden het over kinderen die ze kenden die linkshandig zijn. Zelf zijn ze allebei rechtshandig. Maar ik schrijf links. Dat betekend niet dat ik uitgesproken links ben. Ik kan alles eigenlijk wel met beide handen. Knippen, schrijven, tekenen, computer muizen, en verzin het maar. Ik kan het zowel links als rechtshandig. Ik heb wel een voorkeurshand hoor. Schrijven doe ik meestal links. Knippen meestal rechts. Maar heeft een kleuter eens een linkshandige schaar gepakt op mijn werk en vraagt hij hulp bij het knippen help ik hem net zo makkelijk met mijn linkse hand. Terwijl we daar zo met elkaar over praatten wilden de kinderen weten of ik ook links kon haken. Ja hoor, verzekerde ik ze. En ik demonstreerde dat meteen even. En toen viel het kwartje. Als ik de teruggaande toeren van de pannenlap nu met links haak. Dan heb ik meteen het probleem van de lelijke kleuroverlopen getackeld. Zo gezegd zo gedaan. Ik haakte een pannenlap met de heengaande toer met de rechterhand. En de teruggaande met de linker. Dit beviel me uitstekend. Dat ga ik vaker doen. Ik vind het mooier namelijk. Jullie horen er vast meer van. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzX7w7TpVYWZBIXa0PNTdm46xh0TwHz5hs9gFW-X7v5UR2FibD8kqsCtL68Di7V6VdrB4SWtbVrxlZ47ec8xUB3xxdbYOFcOzqHBWo2u5OnIVqDepwdVA1hWTZYTuuo1VrYeUPUzCSsDr/s2046/IMG20210506172506-COLLAGE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2046" data-original-width="2046" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzX7w7TpVYWZBIXa0PNTdm46xh0TwHz5hs9gFW-X7v5UR2FibD8kqsCtL68Di7V6VdrB4SWtbVrxlZ47ec8xUB3xxdbYOFcOzqHBWo2u5OnIVqDepwdVA1hWTZYTuuo1VrYeUPUzCSsDr/s320/IMG20210506172506-COLLAGE.jpg" /></a></div><p></p><p>Uiteindelijk haakte ik afgelopen week een puzzelbal. Voor de volgende verjaardag. We hebben er vandaag 2 in de familie van mijn mans kant. Ons neefje van 12 en onze schoonzus. (niet de moeder van het neefje) En in ons gezin komen er twee aan. Bolleboos en ik mogen binnen een paar dagen kaarsjes op de taart uitblazen. Bolleboos wordt ook 12. Ja 12 jaar geleden kwam ik de ene avond met een dikke buik in het ziekenhuis ons kleine neefje bewonderen. De andere nacht kwam ik er zelf bevallen. Mijn schoonzus en ik lagen dus samen in het ziekenhuis. De verpleegsters vonden het schitterend. Twee schoonzussen, allebei een jongen en allebei in het zelfde ziekenhuis. (dat mag altijd hè terugkijken op je bevalling zo rond de verjaardagen van je kinderen) Maar goed wat maak je nu nog voor een 12 jarig neefje? Een knuffeltje? Nee tuurlijk niet. Toch maar een cadeautje kopen dan? Toen kwam ik op de site van <a href="https://lookatwhatimade.net/crafts/yarn/crochet/free-crochet-patterns/mini-crochet-amish-puzzle-ball/">Dedri</a>. Dit balletje was nu precies wat mij leuk leek. En dus ging ik snel aan de haak. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-m7tljyek-9eRTSS0IDpB2hBaaDtsIDeElMUTxthvtJ3YCPVbFFP5OCA8bZz4dtRrGffkJyXxpBO552FtUajZRFG4SSoX9R_FekzFLei-iibhQac7xDlFihIhzr1nDOROE_t0BYIWLLS-/s2046/IMG20210526195524-COLLAGE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2046" data-original-width="2046" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-m7tljyek-9eRTSS0IDpB2hBaaDtsIDeElMUTxthvtJ3YCPVbFFP5OCA8bZz4dtRrGffkJyXxpBO552FtUajZRFG4SSoX9R_FekzFLei-iibhQac7xDlFihIhzr1nDOROE_t0BYIWLLS-/s320/IMG20210526195524-COLLAGE.jpg" /></a></div><p></p><p>Het is eigenlijk een beetje liegen wanneer ik zeg dat het fantastisch was om te haken. Want het was best een bevalling eigenlijk. (deze keer in beeldtaal) Maar dat kwam ook een beetje door mezelf. Het moest steeds even hap snap tussendoor. Tussen de strijk, het eten koken, de tuin (wat groeit dat onkruid) en alle andere klusjes. En als je dan 12 kegeltjes moet haken dan wordt het zo'n eindeloos karwei. Gelukkig mocht ik wel steeds een ander kleurtje gebruiken. Dan leek het toch elke keer een beetje anders. Uiteindelijk moest ik mezelf even streng toespreken. Ik had slecht geslapen vanwege een bonkende koppijn. Maar omdat ik toch nergens zin in had als een beetje hangen haakte ik in een keer het balletje af. Ging toch sneller en leuker dan ik dacht. Uiteindelijk verdween zelfs de hoofdpijn. Maar ik denk dat die gewoon na 24 uur was uitgewoed en klaar was met mijn hoofd. Gelukkig maar want ik was klaar met die pijn. Nu denk ik er over om de grote versie te haken voor Bolleboos. Maar dat ga ik niet meer redden voor zijn verjaardag. Ik moet nog een appeltaart bakken, morgen moet ik werken, er ligt nog een strijk en de tuin is nog niet onkruidvrij. Ik heb al bedacht dat zelfs die klussen niet gaan lukken voor de verjaardag. Maar het scheelt dat je met corona toch geen groot feest mag houden. Wie weet kan ik op de verjaardag zelf nog het een en ander doen. ;-)</p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-8937480247379161722021-03-15T20:35:00.003+01:002021-03-15T20:35:23.635+01:00Coronaproof verjaardagsknuffel<p>Voor ik de <a href="http://steekjebijbeetje.blogspot.com/2021/02/vingerpoppetjes-uit-de-ruimte.html" target="_blank">ruimtevingerpoppetjes</a> haakte breide ik een beer. Deze beer kwam in hetzelfde gezin terecht als de vingerpoppetjes. De broers zijn vlak na elkaar jarig. Eerst de jongste. Die werd twee. Die gingen we dus even een coronaproof knuffel brengen.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfeU2R9atq5GMdyGeGVIozt9a7ItxFQQp9Fo0WbnfwLV_pKf6DaYIsp7VpYh2g2jP_KZgO2TJ3uhazMxLzrx1e2IfjoONjPumalgCqLO_VRPeLsa4A1nOsJcl6OoVWiDhd8V2xw_OeT0_r/s2048/IMG20210211222404.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfeU2R9atq5GMdyGeGVIozt9a7ItxFQQp9Fo0WbnfwLV_pKf6DaYIsp7VpYh2g2jP_KZgO2TJ3uhazMxLzrx1e2IfjoONjPumalgCqLO_VRPeLsa4A1nOsJcl6OoVWiDhd8V2xw_OeT0_r/s320/IMG20210211222404.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpHLMu4xaU4K2UYke2BsvA_eFAn_QNyGMEOvMnClYnMloM9vwV-EzitBWYjxcnmeMS4yUnZDqtn8mVVCxIJTyfoL1gMjtfZyUjwr7SYXGXxlSjSeAt1NFygR_nDVR1Sc3pupC7vtO6VU0Q/s2048/IMG20210211222436.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpHLMu4xaU4K2UYke2BsvA_eFAn_QNyGMEOvMnClYnMloM9vwV-EzitBWYjxcnmeMS4yUnZDqtn8mVVCxIJTyfoL1gMjtfZyUjwr7SYXGXxlSjSeAt1NFygR_nDVR1Sc3pupC7vtO6VU0Q/s320/IMG20210211222436.jpg" /></a></div></div><p></p><p>Ik had al een paar weken van te voren om een knuffel te maken. Omdat ik niet afhankelijk was van de brievenbuspost mocht het qua formaat allemaal wat groter. Want deze jongens wonen heel gezellig in hetzelfde dorp als waar wij wonen. Dus even langs fietsen is geen probleem. Dus pakte ik mijn boeken er eens bij. Ik kwam in het boek knuffels om te haken en te breien uit van Marie Claire van Phildar. Een boekje uit 2008 wat ik van iemand kreeg toen ik zwanger was van Bolleboos. Uiteraard was het de bedoeling dat ik er knuffeltjes uit zou breien of haken voor onze eigen kleine man. Maar zo zie je maar dat zo'n boekje jaren later ook nog van pas komt. Ik koos beer uit. Omdat ik hem zo leuk vond met dat geribbelde lijf door de averechtse tricotsteek. Maar dan wilde ik hem wel meteen rond breien. En niet zoals het patroon omschreef dat ik hem in twee delen moest breien die ik later aan elkaar zou breien. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgst24hqGDk78QF8pzrkrmuc5-eAQza5fNWIRureM3b5LuWmt9KgHk__gW7jHs1ZeDXrOZUfTPtrgrKN_nU4h1eWQ0d2VmsGReOZaxX-4YL9CE8zVm7n-HdaUXmGkWm9aihTE2O3FWyMedj/s320/IMG20210211222512.jpg" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrqumFEZz1Z74ry_TmC3lK4hMyal8yiEfgy313gVWhk6alnwB-hwUKBxgPyhyphenhyphenDhrdIwxMPxsck62-Jqabn-3NnQxQFY2fHpGa9yycD7IZokfSbPc9HRqsZSbEFAIv-bQ-82ysXldMUWwx4/s2048/IMG20210211222542.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrqumFEZz1Z74ry_TmC3lK4hMyal8yiEfgy313gVWhk6alnwB-hwUKBxgPyhyphenhyphenDhrdIwxMPxsck62-Jqabn-3NnQxQFY2fHpGa9yycD7IZokfSbPc9HRqsZSbEFAIv-bQ-82ysXldMUWwx4/s320/IMG20210211222542.jpg" /></a></div><div><br /></div>Dus ging ik op zoek naar garen. Maar de twee bollen grijs had ik nodig. Na een zoektocht bleek ik er een te hebben. En nog zo'n soort bol in het blauw. En nog iets van dezelfde dikte in het geel. Nou dan kreeg beer toch kleertjes aan. Ik zette op met blauw zodat beer schoentjes kreeg, breide een geel broekje, een blauw shirtje en beer zelf werd grijs. Geweldig leuk. Alleen nu kon de averechtse tricotsteek niet meer voor. Want dan zag je de kleur overlappen. Voor de overgang van het shirt breide ik een ribbelsteek. Zodat het leek of het shirt over het broekje hing. Eenmaal klaar met beer besloot ik overal een overgang te maken. Ik borduurde of haakte een randje langs de schoenen en de broek. En een strik in de schoentjes. De schoentjes kregen gele zooltjes. Gewoon omdat het zo leuk was om met beer bezig te zijn. De laatste avond breide ik beer af. En de volgende dag brachten Doerak en ik beer even bij ons neefje langs. Aan de voordeur. Een coronaproof verjaardagsknuffel.<div><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqCC6cYVkbXxRU8xhGm_HJUabz1TjP1Zv9ir1zczHp3aal_N0rHFBBdc6AE1eRAfkCoRjgzAvpSf3wD9y3tPF5wuWNJkUcIOeSOszieFWIR4fSCaHzqxZ_ZZVB2KHwcCMsl32p1YXlXd0/s2048/IMG20210211222601.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqCC6cYVkbXxRU8xhGm_HJUabz1TjP1Zv9ir1zczHp3aal_N0rHFBBdc6AE1eRAfkCoRjgzAvpSf3wD9y3tPF5wuWNJkUcIOeSOszieFWIR4fSCaHzqxZ_ZZVB2KHwcCMsl32p1YXlXd0/s320/IMG20210211222601.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jullie krijgen ook een knuffel van beer. Zien jullie hoe hij zijn armen al uitsteekt naar jullie?</td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgst24hqGDk78QF8pzrkrmuc5-eAQza5fNWIRureM3b5LuWmt9KgHk__gW7jHs1ZeDXrOZUfTPtrgrKN_nU4h1eWQ0d2VmsGReOZaxX-4YL9CE8zVm7n-HdaUXmGkWm9aihTE2O3FWyMedj/s2048/IMG20210211222512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgst24hqGDk78QF8pzrkrmuc5-eAQza5fNWIRureM3b5LuWmt9KgHk__gW7jHs1ZeDXrOZUfTPtrgrKN_nU4h1eWQ0d2VmsGReOZaxX-4YL9CE8zVm7n-HdaUXmGkWm9aihTE2O3FWyMedj/s2048/IMG20210211222512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div></div><p></p></div>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-60141599945443915032021-03-09T11:33:00.004+01:002021-03-09T11:33:59.734+01:00Medaille<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf5OSHQUIPvymqVhUvpIdWOpPQQB0zzsI0amp4Z2O1HxIRFVxo3t454w8nb4nZNMjvNcj43tbl5x29EtyiCUVOAtZcVgoP84Q1r9bGpzhO0KirKQAMYUVKAuMEJs_BickdWmZ7VuHqQgH1/s2048/IMG20210208134414.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf5OSHQUIPvymqVhUvpIdWOpPQQB0zzsI0amp4Z2O1HxIRFVxo3t454w8nb4nZNMjvNcj43tbl5x29EtyiCUVOAtZcVgoP84Q1r9bGpzhO0KirKQAMYUVKAuMEJs_BickdWmZ7VuHqQgH1/s320/IMG20210208134414.jpg" /></a></div> <div>In het begin van de lockdown kreeg ik een grandioos idee. Vond ik zelf tenminste. Ik bedacht dat ik de moeders om mij heen wel eens kon verrassen met een medaille. Gewoon omdat ik vind dat ze het allemaal zo goed doen. Maar ook omdat iedere moeder op zijn tijd wel eens een complimentje kan gebruiken. En zeker in zo'n lockdown periode waar je als moeder weer met je neus op de feiten gedrukt wordt kan dat geen kwaad. <p></p><p>Dus bedacht ik een plannetje hoe ik zo'n medaille kon maken. En toen het plannetje bedacht was sloeg ik aan het passen, meten om het uit te kunnen voeren. Dat was al een heel proces. Laten we zeggen dat we halverwege de lockdown zaten toen ik een beetje aan de slag kon met het eigenlijke ontwerp. Maar nu gaat het snel dacht ik. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM7AJJPC4vIzuChr5aZMaQsRa6I5h2aa4ChS_Krjtjf4SOE15cll1XBNA5oQRZKbyHb5Men-pE9VstQtMgiwBmiovaaoUwiGekZvqKyjxR7dX2pd39Di9oUxFKzqgSsXwhjz06PH1Uibjj/s2048/IMG20210208134458.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM7AJJPC4vIzuChr5aZMaQsRa6I5h2aa4ChS_Krjtjf4SOE15cll1XBNA5oQRZKbyHb5Men-pE9VstQtMgiwBmiovaaoUwiGekZvqKyjxR7dX2pd39Di9oUxFKzqgSsXwhjz06PH1Uibjj/s320/IMG20210208134458.jpg" /></a></div><p>Ach ja. Hoe vaak heb ik als moeder al niet een planning gemaakt die ik vervolgens nog geen half uur vol kon houden? De een kreeg de laatste schooldag voor de lockdown een opdracht voor een boekbespreking mee. De ander kreeg tijdens de lockdown een werkstuk op. Er moesten opstellen geschreven worden. (Waar de een zich zo in verliest dat ze 's middags al het andere werk nog moet doen. En waar de ander zwaar van in paniek raakt want help: ik kan dat niet) De een moest een formele brief schrijven. De ander kreeg een mini werkstuk op voor taal over bedreigde dieren. En heel eerlijk: dat snap ik dan weer niet. Ik kan 100 keer hulpjuf zijn. Maar je geeft de kinderen s morgens al een bak werk op waarbij je als moeder stand-by moet blijven om ze te kunnen helpen waar nodig. En dan geef je voor de middag ook nog een werkstuk of boekbespreking op. Daar gaat je middag die je voor jezelf nodig hebt. De ene dag help je hier met een werkstuk. De andere dag ga je daar aan de slag met de boekbespreking. Twee dagen werk je zelf en een middag er op uit met de kids. Zeg maar dag tegen je vrije tijd. Maar goed de juf vond het nodig en het schoolwerk ging voor. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlspkEu3ZPv_-2m-vqNEmwI9n3fGiOLgKaaQUmN6d-VnCUBogOm08CxPwNZe8IqQ3NwqZ45zbpM2BwI-d6LmlahOs8zQDd8L1y4UEgUJVJgxlFUL-HJQYaM0Y0N8tko9j50oU3lAUVpwMO/s2048/IMG20210208134514.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlspkEu3ZPv_-2m-vqNEmwI9n3fGiOLgKaaQUmN6d-VnCUBogOm08CxPwNZe8IqQ3NwqZ45zbpM2BwI-d6LmlahOs8zQDd8L1y4UEgUJVJgxlFUL-HJQYaM0Y0N8tko9j50oU3lAUVpwMO/s320/IMG20210208134514.jpg" /></a></div><p></p><p>Dus aan het einde van de lockdown waren er vier medailles zo'n beetje af. Toen eenmaal de kids naar school waren heb ik dus ook een heerlijk ochtendje zitten knutselen. Ik maakte envelopjes, en kleine kaartjes. Schreef ze vol met lieve boodschapjes en deed uiteindelijk zonder afzender de vier medailles op de post.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJ8rPq4_9Hooo4higiToVc6oMjUxLbs9W0EgDaCHvbhD3MyT9o2YcMspbk9yOG1uS2yVi0bqHPwWO1fqPi2euV5pra9PVq5cKVSemMW6riqJXZFLQQGh2jGi_xbWv4IYzCnkd-IUrM-9-/s2048/IMG20210208134448.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYJ8rPq4_9Hooo4higiToVc6oMjUxLbs9W0EgDaCHvbhD3MyT9o2YcMspbk9yOG1uS2yVi0bqHPwWO1fqPi2euV5pra9PVq5cKVSemMW6riqJXZFLQQGh2jGi_xbWv4IYzCnkd-IUrM-9-/s320/IMG20210208134448.jpg" /></a></div><br /><p></p><p>Het was niet zo vreemd dat alle vier de ontvangers meteen bij mij uitkwamen. Immers ben ik de enige in de familie met een enorme handwerktic. Ik kreeg lieve telefoontjes en blijde berichtjes. Hartverwarmende reacties. Zo leuk om zo iets te regelen. En al kwam mijn eerste plan niet uit om de moeders tijdens de lockdown te verrassen. Van een van de moeders kreeg ik een berichtje dat de medaille precies op het goede moment kwam. Ze zat er een beetje door heen. Het was haar wat teveel geworden. Dus super bedankt. Tja, dan moesten die werkstukken en boekbesprekingen misschien toch tijdens de lockdown opgegeven worden. ;-)</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsdaGxY3MzTLfJaAz-8jfztFp0LwZB9c7euxozgoOFXVBf3kYKVRhNki98znChZW6MPmS7RYzOidz8ct1a97NPlPujWv1Ayg9_in8BUCoKIPnrYp7V94APZyaUrUGZfFSylU4DlgJt8SNn/s2048/IMG20210208134916.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsdaGxY3MzTLfJaAz-8jfztFp0LwZB9c7euxozgoOFXVBf3kYKVRhNki98znChZW6MPmS7RYzOidz8ct1a97NPlPujWv1Ayg9_in8BUCoKIPnrYp7V94APZyaUrUGZfFSylU4DlgJt8SNn/s320/IMG20210208134916.jpg" /></a></div><p></p><p></p><p>Nu weet ik heus wel dat de moeders nu niet elke dag lopen te pronken met hun medaille. Dat was ook helemaal niet de bedoeling. "Leg hem op je uithuilplekje," adviseerde ik een van de moeders, "En elke keer als je daar zit bij te komen omdat de boel weer eens niet liep zoals je wilde zie je de medaille hangen. Precies wanneer je hem nodig hebt." </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIQ8PtL7dhJKfhS2MGBJPwnKS6L9P0PiKuJ5BzAGKzHuPXJJkShyulU-n8n37oqvfciAPwXvnksFj1u8QmyRNkkrSXzPJaGgho6HVyhzT3QlzrEaPULILT359zR6COnIB40K0tOpb4HENc/s2048/IMG20210208134544.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIQ8PtL7dhJKfhS2MGBJPwnKS6L9P0PiKuJ5BzAGKzHuPXJJkShyulU-n8n37oqvfciAPwXvnksFj1u8QmyRNkkrSXzPJaGgho6HVyhzT3QlzrEaPULILT359zR6COnIB40K0tOpb4HENc/s320/IMG20210208134544.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Er zit aan de achterkant een speldje. Zodat je hem echt op kan spelden.</td></tr></tbody></table></p><p></p><p>Oh en hoe het afliep met de boekbespreking en het werkstuk? Nou voor de boekbespreking sleepte Doerak een 8,5 binnen. Het werkstuk is inmiddels bijna af. Het gaat over sterren. En Bolleboos en ik hebben de eindcontrole qua tekst afgerond. Nu nog alles mooi opmaken. En dan kan hij volgende week vrijdag ingeleverd worden. </p><p>Zou je ook wel eens iemand willen verrassen met zo'n medaille maar kan je zelf zoiets niet maken? Omdat je geen tijd hebt bijvoorbeeld? Voor 4,95 maak ik er eentje voor je. Je mag hem zelf versturen maar ik wil het ook voor je doen. De prijs is inclusief verzendkosten. En er zit een klein kaartje bij met een tekst die jij door hebt gegeven. Stuur me gerust een persoonlijk berichtje. </p><p> </p></div>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-33161846709084578582021-03-04T20:00:00.001+01:002021-03-04T20:00:07.813+01:00Heerlijke rode piccolientjes trui<p> Ik geloof dat ik er in het vorige huis al aan begonnen ben. Aan het breien van een enorme rode trui. En ik geloof dat ik het garen al veel eerder in huis had. Ooit op een rommelmarkt gekocht. Ik viel toen als een blok voor de harige bollen wol en de prachtige rode kleur. Misschien heb ik het garen uiteindelijk wel twee keer verhuisd. Dat zou zo maar kunnen.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEJIig8JILOwgzU0YHrfS8uZCq3Oi8iD0hJRDMaVI1a9ufqGH-R0eqVa5yodZqTMHzYgVKg_tq0o5xG5vGjL7eB5AQV-IptZ5gZiVH99bAyFJIZA0L_fldV2bkGlUJZZ2dp8QfeIOsPpC_/s2048/IMG20210304095123.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1205" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEJIig8JILOwgzU0YHrfS8uZCq3Oi8iD0hJRDMaVI1a9ufqGH-R0eqVa5yodZqTMHzYgVKg_tq0o5xG5vGjL7eB5AQV-IptZ5gZiVH99bAyFJIZA0L_fldV2bkGlUJZZ2dp8QfeIOsPpC_/s320/IMG20210304095123.jpg" /></a></div><p>Goed, zo'n twee jaar geleden begon ik er dus aan. Aan het breien van een trui voor mezelf. Nu weet ik dat grote projecten altijd langer blijven liggen bij mij. Die pak ik op wanneer ik er de tijd voor heb. Maar die leg ik net zo makkelijk weg. Als er allerlei kleine projecten om voorrang vragen. </p><p>Ik heb vaak meerdere grote projecten liggen. Een om overal mee naar toe te nemen. En een die ik vooral thuis doe omdat ik daar meer mijn aandacht voor nodig heb. </p><p>Dit weekend begon ik bij beide projecten de eindstreep in zicht te krijgen. Dat ging gepaard met enorme afmaakkoorts. (Gelukkig was die koorts niet besmettelijk en hoefden we niet in quarantaine.) Nadat ik de vingerpoppetjes afgemaakt had ging ik als een speer met mijn rode trui aan de gang. Ik breide dat het een lieve lust was. En ach, eigenlijk is breien altijd een lieve lust. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfGHYizAwkwIMnNWIhdvoT7TPZqwJyxOE80h-EFZXI4027gQRVTKugtU-mqphJex1DkwXn8-M0YMqGLWCmaJZZqj8xb12Htc7R2HSSKn1HA9sTTpk5DZ7CJVdfIPl8QFwtiEM1xbTQI7oC/s2048/IMG20210304095430.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfGHYizAwkwIMnNWIhdvoT7TPZqwJyxOE80h-EFZXI4027gQRVTKugtU-mqphJex1DkwXn8-M0YMqGLWCmaJZZqj8xb12Htc7R2HSSKn1HA9sTTpk5DZ7CJVdfIPl8QFwtiEM1xbTQI7oC/s320/IMG20210304095430.jpg" /></a></div><p></p><p></p><p>Zondag rolde de laatste steek van de trui van de naald. In het zonnetje in de achtertuin. Vlak voor ik met de kids een spel ging doen. Wat was dat spannend. Want ik brei mijn truien tegenwoordig altijd meteen rond. En hoewel ik de trui meerdere keren zo goed en zo kwaad als dat ging gepast had is het erg moeilijk om te zien of je echt goed op weg bent. En de mouwen brei ik ook rond. En dan ook nog allebei tegelijk. Zoals je ook sokken tegelijk kunt breien. Erg ingewikkeld om aan te beginnen. Maar ben je eenmaal op weg dan werkt dat heerlijk. Dan krijg je dus een trui zonder naden. (alleen onder de armen is er een kleine naald) Maar ook een trui die je moeilijk kunt passen. Vooral toen de trui en de mouwen op een naald stonden. Toen was het echt vertrouwen op mijn rekenkunst. </p><p></p><p>Die rekenkunst kwam trouwens enorm vaak om de hoek kijken. Want het patroon wat ik uit het boekje Piccolientjesbreien haalde (een boekje van de Zeeman) was heel summier beschreven. En er was ook geen duidelijke omschrijving van het garen dat gebruikt was. Een beetje zoals de technische opdracht van Heel Holland Bakt. Sommige informatie ontbrak gewoon. Dus begon ik met veel te veel steken en was het veel te wijd voor een trui. Geen probleem dacht ik. Ik minder gewoon nog wat steken. Dan wordt hij maar wat langer. Ik had meer dan genoeg bollen wol (zelfs nu heb ik nog over) dus breide ik er maar gewoon lustig op los. De trui werd langer en langer. Het was bijna een jurk toen ik eindelijk het juiste aantal steken op de naald had staan. Maar eigenlijk vind ik dat wel lekker zo'n lange trui. Heerlijk warm.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXW5C1tqqhQ4ncKoQ17YyInwfjW00NJoal4_pvYomvgzOQlpkIJ0DncoqyLuY_LK_pCieyDe9q0IhSkzqySH27FHw49Yf1zhZxtnUa5-bmd9Ks_h83vBBQNW_Z3ykTTMbXkzwYSKxH-v6-/s2048/IMG20210304095445.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXW5C1tqqhQ4ncKoQ17YyInwfjW00NJoal4_pvYomvgzOQlpkIJ0DncoqyLuY_LK_pCieyDe9q0IhSkzqySH27FHw49Yf1zhZxtnUa5-bmd9Ks_h83vBBQNW_Z3ykTTMbXkzwYSKxH-v6-/s320/IMG20210304095445.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hier een close-up van de piccolientjes.</td></tr></tbody></table><br />De spanning in die laatste naalden was dus enorm. Heb ik hele lange trui gebreid die ik ook aankan? Of is dit een mislukt project? Toen ik de trui aantrok was ik niet een beetje tevreden. Maar meer dan tevreden. Dolblij en gelukkig. Meteen keek ik op mijn weerapp wanneer het kouder werd. En gelukkig zag ik dat het donderdag een koude dag zou worden. (Ik was nog nooit zo blij met een zonloze, koude, grijze dag. Die grijns verdween niet van mijn gezicht vandaag) Dus nu zit ik heerlijk in mijn warme rode <strike>jurk</strike> trui. Volgend jaar winter is deze trui ongetwijfeld mijn lievelingsitem. Want wat zit de trui heerlijk. Als gegoten. Ik heb er niet alleen met plezier aan gebreid en er flink aan gepuzzeld. Maar nu heb ik er straks ook heel veel draagplezier van. Heerlijk. </p><p>En mijn tweede grote project? Ook af. Het is een gordijn. Maar de kamer waar hij in komt te hangen is nog niet klaar. Mannie heeft nog geen roede opgehangen. Dus deze foto's volgen nog. Oh ja, ik heb het patroon voor mijn volgende gordijn al gevonden. En een nieuw vest staat op de pennen. Dus mijn grote project tassen zijn weer gevuld. (Al moet baby Annabel (een pop) nodig nieuwe kleren vindt poppenmoeder Doerak, kreeg ik net een verkennend mailtje met een bestelling en ligt er ook al tijden een barbiepop te wachten op een nieuwe jurk. Dus de grote projecten zullen vast niet altijd voor het grijpen liggen de komende tijd.)</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxNUaZLbCn7Rqb1Q978jzGa1bsi1L_UzE5D6K3cZt9hy7ZJL_4aHYiNHEkYK4jtUlGLRMlvt5xkDcqKYvEoBWGvYGxznET91Z7tMxDhKl7GxiBCSpmhSsLSjwQ4O86-TgI7FaisD4CkuP/s2048/IMG20210304110223.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLxNUaZLbCn7Rqb1Q978jzGa1bsi1L_UzE5D6K3cZt9hy7ZJL_4aHYiNHEkYK4jtUlGLRMlvt5xkDcqKYvEoBWGvYGxznET91Z7tMxDhKl7GxiBCSpmhSsLSjwQ4O86-TgI7FaisD4CkuP/s320/IMG20210304110223.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dit is de voorkant van het boekje. Piccolientjes zijn dus kleine stukjes stof die je eerst op je draad rijgt. Daarna schuif je op de juiste plekken de stof tijdens het breien om beurten tussen de steken. Het effect is prachtig. Maar het breien gaat niet heel snel en heel soepel. En het schuiven van stukjes stof over een harige draad is ook niet heel handig. Een gladde draad werkt wat dat betreft beter denk ik. </td></tr></tbody></table></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-47555762777443790652021-02-27T18:17:00.002+01:002021-02-27T18:17:55.812+01:00Vingerpoppetjes uit de ruimte<p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXER82kwtyxW30AczQpyVM6F_AqyeBA4_vlxC3uEky0NJ0xwsRBaasMj4xc-vZnK7_H6TB9XURUmGjStZZs9NI2J6Gd3q8uW9FfB20_2hCVyrOxFggtAmtcp83mm3kkPkARGjC21NoRcuQ/s2048/IMG20210227124933.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXER82kwtyxW30AczQpyVM6F_AqyeBA4_vlxC3uEky0NJ0xwsRBaasMj4xc-vZnK7_H6TB9XURUmGjStZZs9NI2J6Gd3q8uW9FfB20_2hCVyrOxFggtAmtcp83mm3kkPkARGjC21NoRcuQ/s320/IMG20210227124933.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Deze hand heeft Bolleboos ooit uitgezaagd.</td></tr></tbody></table> Oh en dan bedenk ik dat ik nu echt regelmatig alles ga plaatsen wat ik heb gemaakt. Maar ik ben al weer een paar werkstukjes verder. Van sommige vergat ik foto's te maken. En sommigen moet ik ook nog plaatsen. Nou wie weet hebben jullie binnenkort al weer een berichtje van mij. Ik hoop het te onthouden en er tijd voor te vinden. ;-)</p><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1BBWUWt-ZqG4XTY7Fv14C1h4rEFCGzkHBdTZpMgmsCh8bzdfgGuGSdE5rsyvlGO5iBdaBjguOs4oLaS_14GgCSYzPzSn6fPUSC-ctkI_Yr_vkrB16V0bRPVTiO6kWNiM3aqDU91HnOExW/s2048/IMG20210227125045.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1BBWUWt-ZqG4XTY7Fv14C1h4rEFCGzkHBdTZpMgmsCh8bzdfgGuGSdE5rsyvlGO5iBdaBjguOs4oLaS_14GgCSYzPzSn6fPUSC-ctkI_Yr_vkrB16V0bRPVTiO6kWNiM3aqDU91HnOExW/s320/IMG20210227125045.jpg" /></a></div><p>Maar nu dus een berichtje. Een berichtje uit de ruimte deze keer. Want Bolleboos houdt ons de laatste tijd nogal op de hoogte van sterren en alles wat daarbij komt kijken. Hij is namelijk een werkstuk over sterren aan het maken. Heel gaaf maar ook heel ingewikkeld. De materie van de ster. Ik kijk nu met nog meer bewondering naar boven in het donker. Of overdag naar de zon. Want dat is ook een ster. </p><p>Ook ons kleine neefje van bijna 4 heeft een fascinatie voor de ruimte. Maar dan heeft het met raketten te maken. Hij wilde voor zijn verjaardag een echt werkende raket. Compleet met vuur. Nou dat vond tante Clarisse iets te ingewikkeld om te maken. Mijn haaknaald is geen vuurstokje. Dus werd het toch maar een namaak raket. Maar of ik de kleine man nu heel blij zou maken met een knuffeltje? Ik had wel patroontjes gezocht. En ik kwam ook hele leuke dingen tegen. Maar het was niet compleet voor mijn gevoel.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x_UYYvguCmngMSKRo_jqqWoa1wmYdqJOThy4AJnlnvlqqsTxsWaiBaSOnkgZ85KaAeogNnPw5B2WacI5oqgfy40sAJkBwg4NGhg3n0iJLuDS5PR8df5mU27Y_rz9SMOyfHHuxrocbkHt/s2048/IMG20210227125133.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x_UYYvguCmngMSKRo_jqqWoa1wmYdqJOThy4AJnlnvlqqsTxsWaiBaSOnkgZ85KaAeogNnPw5B2WacI5oqgfy40sAJkBwg4NGhg3n0iJLuDS5PR8df5mU27Y_rz9SMOyfHHuxrocbkHt/s320/IMG20210227125133.jpg" /></a></div>Het gevoel zei dat ik iets met vingerpoppetjes moest. Dat zegt mijn gevoel nog al eens dit afgelopen jaar. Vingerpoppetjes zijn ideale brievenbus cadeautjes. Leuk voor jong en ouder. Leuk ook om de fantasie te stimuleren. En de creativiteit te laten stromen. Ik heb dan ook al schitterende voorstellingsfilmpjes teruggekregen. En ook schitterende foto's. Van een tweejarig nichtje die de vingerpoppetjes van haar broer aan haar blote teentjes had gedaan bijvoorbeeld. Heerlijk. <p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlsXDDcYuIKqaS0Y1sB3Nmg-f3TUDiiYdNcbDKORzVcseyC2rp1PTiVCxxt4lPsi-m8bznh6A-aEEgi7CBbhCY-BM9YxwlPoCIvJsoyrKUfUn8V5eoQoO068huv0bhA5ZbBXu1-mTFiw6v/s2048/IMG20210227132455.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlsXDDcYuIKqaS0Y1sB3Nmg-f3TUDiiYdNcbDKORzVcseyC2rp1PTiVCxxt4lPsi-m8bznh6A-aEEgi7CBbhCY-BM9YxwlPoCIvJsoyrKUfUn8V5eoQoO068huv0bhA5ZbBXu1-mTFiw6v/s320/IMG20210227132455.jpg" /></a></div><p></p><p>Nu nog maar eens voortborduren op het vingerpoppetjes thema dan. Ik haakte eerst een astronaut. Daarna de raket. Dat ging nog best. En toen? Alleen een astronaut en een raket vond ik zo saai. De kids dachten mee. "Maak een kosmonaut," grapte Bolleboos. "Wat is dat?" wilde ik weten. "Een Russische astronaut," vertelde hij. Tja, een tweede astronaut was best grappig. Astro en Kosmo krijg je dan. Maar dat was het toch ook niet helemaal. Uiteindelijk kwam ik op het idee van Aliens. Doerak wilde die wel even voor mij tekenen. (als het op tekenen aan komt heb ik Doerak nog al eens nodig.) Dus tekende ze twee Aliens. En gaven we ze namen. Wat een lol hadden we aan deze vingerpoppetjes zo met elkaar. Nu maar hopen dat neefje lief net zo blij wordt van deze poppetjes. Hij is maandag jarig. En dan hopen we ze met een kaartje door zijn brievenbus te gooien. </p><p>Oh en het patroon van deze vingerpoppetjes staat op mijn gratis patronen pagina. Kunnen jullie ze ook maken. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAMuRBoz5xf0rCRr7KznK3h6PJe6scYzhrQKjATFZz42lq1K6i7wNPSMg0h3seQagVXywO5korVg96lVq9a_TuA9O8cGlVdEtFOyS6K9Yg1W78iToqdM1vdLzmVBZoVX4FatJy_QcmV-kW/s2048/IMG20210227125438.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAMuRBoz5xf0rCRr7KznK3h6PJe6scYzhrQKjATFZz42lq1K6i7wNPSMg0h3seQagVXywO5korVg96lVq9a_TuA9O8cGlVdEtFOyS6K9Yg1W78iToqdM1vdLzmVBZoVX4FatJy_QcmV-kW/s320/IMG20210227125438.jpg" /></a></div><p></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-39768648488283203472021-01-09T19:40:00.000+01:002021-01-09T19:40:01.040+01:00Alles over pannenlappen haken.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXFsuJFgFAP3FOpwh_oXmekNmFbnuF5QU7o4C3zzSDZD1-0YFJIs6Xf48IyCDY8gY3Llx-sORF8mdIWAGUF0GbV4L2OKXz6zuRTOIe0mG61ybisefb6zFzhT_uEhZAJZNkIUmo0EM2vudv/s2048/IMG20210109161209.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXFsuJFgFAP3FOpwh_oXmekNmFbnuF5QU7o4C3zzSDZD1-0YFJIs6Xf48IyCDY8gY3Llx-sORF8mdIWAGUF0GbV4L2OKXz6zuRTOIe0mG61ybisefb6zFzhT_uEhZAJZNkIUmo0EM2vudv/s320/IMG20210109161209.jpg" /></a></div><p> Afgelopen voorjaar stond ik in de keuken iets lekkers in elkaar te draaien. Tenminste, mij leek het lekker. Het oordeel van Mannie is daarnaast nog van belang. De kids hoeven van mij niet meer te zeggen wat ze er van vinden. Ze mogen het zonder commentaar opeten. Dat is mijn stelregel tegenwoordig. Ik ben het gezeur zat aan tafel. Maar dat terzijde. ;-)</p><p>Terwijl ik daar zo stond te koken en met pannenlappen in de weer was dacht ik ineens: 'Mmm iemand is aan het barbecueën.' Wat ruikt het lekker. Een tel later begon het echter flink te stinken en ineens zag ik vlammen naast mijn pan in plaats van alleen er onder. Er stond serieus een pannenlap in de fik. Snel gooide ik hem in de spoelbak en zette de kraan er op. Brandje geblust. Maar nu had ik nog maar 1 pannenlap.</p><p>'Geen probleem,' zo vond ik zelf. Ik wilde al heel lang nieuwe pannenlappen. Die ik had waren zeker 15 jaar oud. Hadden vaker dicht bij de pan gelegen en zaten vol schroeivlekken. Dus zette ik ze op mijn verlanglijstje. Maar zoals het wel vaker gaat met verlanglijstjes: het blijft bij verlangens. Niemand kocht pannenlappen voor mijn niet gevierde feestje in verband met de corona. :-) De nieuwe oplossing was dat ik ze dan wel even ging haken. Ondertussen gebruikte ik mijn vaatdoek als ik een tweede pannenlap nodig had. Ging prima vond ik zelf. </p><p>Ik verzamelde allerlei ideeën op mijn pinterestbord. Elke pannenlap die ik mooi vond sloeg ik op. En zo kwam er al snel een aantal favorieten naar boven. Ik wilde er twee maar ik vond er meer mooi dus bedacht ik dat ik dan een dubbele pannenlap ging haken met de voor en achterkant verschillend. Dat is wel zo handig voor het tegenhouden van de warmte. </p><p>Eindelijk begon ik vlak voor de vakantie op de camping met het haken van de lapjes. Je weet wel hoe dat gaat. Er waren eerst nog allerlei andere projecten die om voorrang schreeuwden. Dus schoven de pannenlappen steeds een stukje op. Maar nu ging ik toch echt serieus aan de slag. Het haakwerk ging mee naar de caravan van mijn schoonouders waar ik lekker verder haakte. Ik haakte de eerste twee al vast op elkaar. En toen viel het toch tegen...</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rUWuI9Wxevw1vGxnfnaBo0Zgc-1ca0I3IQaiZTrZVOZ3B4WOWrU-CTmFrXZFoapZ64KnVw7da3eztbcMRNsrXyWykgWpVxT4XVdDle4CONM7XSwin8IoaMdytV5tYzcAfI1tL3Uk-UPu/s2048/IMG20201228093432.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rUWuI9Wxevw1vGxnfnaBo0Zgc-1ca0I3IQaiZTrZVOZ3B4WOWrU-CTmFrXZFoapZ64KnVw7da3eztbcMRNsrXyWykgWpVxT4XVdDle4CONM7XSwin8IoaMdytV5tYzcAfI1tL3Uk-UPu/s320/IMG20201228093432.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hier het borduursel. Dat heb ik dus weer losgeknipt omdat ik het niet mooi vond.</td></tr></tbody></table></p><p>Ik had de ene lap in het midden geborduurd. De andere lap was juist aan de randen versiert. De achterkant van het borduursel kwam door het middengedeelte van de andere lap. En bovendien vond ik het borduursel ook niet mooi. Op het plaatje zag het er prachtig uit. Maar ik gebruikte andere kleuren en ineens sloeg het nergens meer op. Randje met picotjes uit halen dan maar. Borduursel los knippen en een ander patroon op zoeken. Het werd een enorme cupcake. En ondertussen bedacht ik dat ik thuis maar een lapje stof tussen de twee lagen moest doen. Dan scheen het ene lapje ook niet meer door het andere.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ECneLUYdM1mW0-GUB84eQIstia-uV06qHgWUVTkzKFFyU5NqZWdxjEhJPNNBgPlcwJPcIi46RKcuvINMy56CFRFGVt4eQ9NB1Cy-DWcJo0PZWQc9EsvuDimtqPmSO5z6N75V6J4uBEpk/s2048/IMG20201228123725.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ECneLUYdM1mW0-GUB84eQIstia-uV06qHgWUVTkzKFFyU5NqZWdxjEhJPNNBgPlcwJPcIi46RKcuvINMy56CFRFGVt4eQ9NB1Cy-DWcJo0PZWQc9EsvuDimtqPmSO5z6N75V6J4uBEpk/s320/IMG20201228123725.jpg" /></a></div><p></p><p>Uiteindelijk ging ik naar huis met vier gehaakte lapjes. Allemaal verschillend. Na de vakantie, terwijl de kids over hun schoolwerk gebogen zaten aan de grote tafel voerde ik het eerste lapje. Ik heb in de vorige lockdown ontdekt dat dat namelijk het beste werkt bij onze kids. Terwijl zij zitten te werken ga ik ook aan tafel zitten. En dan doe ik natuurlijk mijn eigen ding. Ik ben voor hen binnen handbereik dus als er iets is kan ik meteen antwoord geven. En ondertussen vermaak ik me met mijn eigen klusjes. (Wij zijn in de gelukkige omstandigheden dat we niet thuis kunnen werken. Dus hoef ik niet met de laptop me aan mijn eigen werk te wijden tijdens de thuisschool dagen van de kids.) </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbno0CwI7fbiHkPNHM4wZleiFFqHVZ8qyu8KqVOmQN-jfc4VC-tckup0l8swx4TwP1OdvbdvEtzkWwMhWE0qm27vs58CV9eSUtNRNVG-hFRSPCJupeKbd9wVNoOuLs5XGtsun5YmDZrS-3/s2048/IMG20201229143649.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbno0CwI7fbiHkPNHM4wZleiFFqHVZ8qyu8KqVOmQN-jfc4VC-tckup0l8swx4TwP1OdvbdvEtzkWwMhWE0qm27vs58CV9eSUtNRNVG-hFRSPCJupeKbd9wVNoOuLs5XGtsun5YmDZrS-3/s320/IMG20201229143649.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hier nog op de camping. Lapje vier nog in de maak. Ook hier mooie bruine tegeltjes als ondergrond.</td></tr></tbody></table></p><p>Dit keer dus lapjes stof aan de achterkant van een pannenlap naaien. Ik gebruikte daarvoor een beddenzeiltje. Je weet wel, zo'n zeiltje die je over je matras kan leggen om het matras te beschermen tegen bedplassen. Daar had ik nog een restje van liggen. Ooit had ik van dat zeil beschermhoezen gemaakt voor buitenkussens. </p><p>Het werkte prima dat voeren. Het werkte zelfs zo goed dat ik besloot dat ik het tweede lapje achterwege liet. De pannenlap hield de warmte best tegen zo. En met een dubbel gehaakt lapje werd het eigenlijk iets te stijf en te dik. Dan is het niet meer zo makkelijk te gebruiken. Dus haakte ik nadat ik het zeiltje aan de achterkant had gemaakt een picotrandje om de pannenlap heen. Met een ophanglus in de hoek. Het werd een eenvoudig picotrandje alleen in de achterste lussen gehaakt. Ik haakte 1 vaste, 10 lossen en 1 vaste in de hoek. Dan *1 vaste in de volgende 2 vasten, [1 vaste, 2 lossen en 1 vaste] in de volgende vaste.* Herhaal vanaf het sterretje de hele pannenlap rond. Uiteindelijk eindig je met 1 vaste in de volgende 2 vasten, en 1 halve vaste in de eerste vaste. Dan nog 15 vasten rond het 10 lossenboogje en 1 halve vaste in de eerste vaste na het boogje. Zo voerde ik ook pannenlap nummer 2. </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWY-VT9NHsPjYtPAwtCKjM2_zNHVzCRfH-Yn9E66rYK2gWJRyQyXiva-yCrFjxNgusuryWNQJG09Bsx51tuQ8dmoTLyFCG3DSTVDTaCi_-UoEcBUSEk4XE1NIRjW4sMzrCJeJFe5lXIYAy/s2048/IMG20210107150847.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWY-VT9NHsPjYtPAwtCKjM2_zNHVzCRfH-Yn9E66rYK2gWJRyQyXiva-yCrFjxNgusuryWNQJG09Bsx51tuQ8dmoTLyFCG3DSTVDTaCi_-UoEcBUSEk4XE1NIRjW4sMzrCJeJFe5lXIYAy/s320/IMG20210107150847.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Na twee dagen thuis school had ik twee pannenlappen klaar.</td></tr></tbody></table></p><p>En uiteindelijk vanmorgen pannenlap nummer 3. Want gister had ik de kinderen naar hun eigen basisschool gebracht. Mannie en ik werken allebei in een cruciaal beroep. Dus mochten onze kinderen naar school om daar opgevangen te worden. En terwijl ik als onderwijsassistent mijn best deed om er voor te zorgen dat alle kinderen hun werk af hadden voor ze weer werden opgehaald of naar huis gingen kwam Bolleboos met een heleboel nog niet af taken thuis. Hij had de hele morgen over een rekentoets gedaan. En toen bleek het de verkeerde te zijn. De juf had per ongeluk 2 toetsen open gezet. En natuurlijk pakt Bolleboos dan de verkeerde. Dus moest hij 's middags nog een rekentoets doen. Deel 1 was op school gelukt. En ook de taaltoets die hij voor de tweede keer deed. Want de eerste had hij digitaal ingeleverd zonder naam. En de juf kon onmogelijk ontdekken wie wat had ingeleverd. Want er waren 4 kinderen die de toets zonder naam hadden ingeleverd. En je kan het niet herkennen aan het handschrift want alles was natuurlijk getypt. Dus moesten die vier kinderen de toets nog eens doen. Deel 2 van de rekentoets moest dus vandaag nog. (Ik kon het kind na school moeilijk nog eens aan het werk zetten) En ook nog al zijn taal werk. En zijn spelling. En nog een rekenopdracht. Dat kostte mij (en Bolleboos) best even een paar zuchten van frustratie gisteren. Maar daardoor kon ik wel mooi pannenlap nummer 3 voeren vanmorgen. En natuurlijk het picotrandje er omheen haken.</p><p></p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzEyEHaX20hpHkORFlgM5VBoBYxT3sbbasxTqx8d-eVNfthO07DYWWyVvb2WTbiKEPjs8uB0CS0h8np513OlFrRxoXqKcq9LuHi_LR3pM2nAgoT5Q4ueGKiwLdyl-57TfHnqlYkoJZ7dvu/s2048/IMG20210109161317.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzEyEHaX20hpHkORFlgM5VBoBYxT3sbbasxTqx8d-eVNfthO07DYWWyVvb2WTbiKEPjs8uB0CS0h8np513OlFrRxoXqKcq9LuHi_LR3pM2nAgoT5Q4ueGKiwLdyl-57TfHnqlYkoJZ7dvu/s320/IMG20210109161317.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vanmiddag lekker koekjes gebakken met de kids. Kwamen die pannenlappen meteen goed van pas.</td></tr></tbody></table></p><p>Nummer 4 laat ik even voor wat het is. Het is een opengewerkt lapje. Ik denk niet dat die genoeg warmte gaat tegenhouden. En zeg nou zelf: wat moet je nu met 4 pannenlappen. ;-) Dus daar heb ik een andere bestemming voor bedacht. Maar dat horen jullie waarschijnlijk een andere keer. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQiJ-F5fey5H2c_w9SRMGsILr1uL_TdDEUV9FWVO9N0gACxc54Cu7NNBKDnu0CzxrskAXaRPej_u9tysakgGLetMmIA_zM9pKYquVBoQN2-0jZ8_qPgKYA5uJNfJuTolrVST-BYL4cegAs/s2048/IMG20210107150918.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQiJ-F5fey5H2c_w9SRMGsILr1uL_TdDEUV9FWVO9N0gACxc54Cu7NNBKDnu0CzxrskAXaRPej_u9tysakgGLetMmIA_zM9pKYquVBoQN2-0jZ8_qPgKYA5uJNfJuTolrVST-BYL4cegAs/s320/IMG20210107150918.jpg" /></a></div><p>Oh en wil je ook zo iets haken? De pannenlap met het kussende paartje komt van <a href="https://sascha-lovetoknit.blogspot.com/2014/02/the-kiss-free-pattern.html" target="_blank">a la sacha</a>. Het formaat heb ik iets aangepast zodat het bijna even groot was als het andere lapje wat ik eerst als andere kant wilde doen. De pannenlap van de cupcake kwam van oorsprong van <a href="http://birdiehaakt.blogspot.com/2013/11/pannenlappen.html" target="_blank">birdie* haakt</a>. Maar mijn borduursel was dus een plaatje van Pinterest. Want dat veranderde. (kunnen jullie meteen het verschil zien tussen haar borduursel en de mijne. ;-) En de andere pannenlap kwam echt helemaal van Pinterest. Van oorsprong zelfs van een Russische site. Maar ik kan die site nergens meer vinden.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiywvv3PQZPiJiFV9AQUkkduWbE5_DE6-apCVz7ibOyBwAW2TCgSu9PUJvVcJrStPOZQyqH0Epr_fAyi_kxTlG6lCgl161S938KDLiEblhYJmoXBa5HhONBP5rZuO_1dJhNB18I4g4eFUwv/s2048/IMG20210107150857.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiywvv3PQZPiJiFV9AQUkkduWbE5_DE6-apCVz7ibOyBwAW2TCgSu9PUJvVcJrStPOZQyqH0Epr_fAyi_kxTlG6lCgl161S938KDLiEblhYJmoXBa5HhONBP5rZuO_1dJhNB18I4g4eFUwv/s320/IMG20210107150857.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wat een fantastisch aanrechtblad heb ik toch hè. Ik ben verliefd op mijn jaren 70 keuken met bruine wasbak en tegeltjes aanrecht. En de kastdeurtjes met heerlijk ouderwets deurgreepje. (Wel met goed apparatuur want dat is ooit vervangen door de vorige bewoners) Ik koester hem en ben er zo zuinig op. Want ooit wordt hij te oud en moet hij vervangen worden. En geen idee wat ik dan wil. Misschien wel weer dezelfde... Als die dan te koop is...</td></tr></tbody></table><p></p><p>Van het laatste lapje wat ik niet gebruikte vond ik uiteindelijk het patroon op <a href="http://raadmetdraad.blogspot.com/2014/05/haakpatroon-finse-granny-square.html" target="_blank">raadmetdraad</a>. Het is een vertaald vierkant uit het Zweeds. ( <a href="http://omakoppa.blogspot.com/2011/12/virkattu-kukkanelio-ohje.html" target="_blank">Hier</a> de Zweedse link) Vera haakt hem in 1 kleur. Maar ik heb meerdere kleuren gebruikt. Zoals op het plaatje waar ik op gevallen was. En ik heb hem iets aangepast door er een granny rand om heen te haken. En uiteindelijk net zo veel granny randjes te haken tot hij groot genoeg was. </p><p>En wat ik nu het leukste vond aan het hele project? Misschien wel het borduren op het haakwerk. Wat vond ik dat gaaf om te doen. Ik heb bedacht dat ik dat vaker ga doen. Maar het lekker rommelen, uithalen, opnieuw proberen en zo het project te zien groeien vond ik ook gaaf. En het voeren van het lapje. Ik heb me suf bedacht op de camping welk lapje er nu tussen moest. Eenmaal thuis zag ik dat restant beddenzeiltje en meteen wist ik dat ik die wilde gebruiken. </p><p>Oh ja, nog een ding. Ik moet nu wel uitkijken met mijn pannenlappen en mijn gasstel. Deze kan ik natuurlijk niet in de fik steken. Dat zou wel heel zonde zijn... ;-) </p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-87683448995571654062021-01-02T19:37:00.003+01:002021-01-02T19:43:00.368+01:00Pratende pop in het nieuw<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIEDsGSRQcOqndzqlwygMhx1kAXEwnJ3CY0SvZ_i4gfUFC9eVHaWdxmWcPLqpt9iBhUznZ80CpOrRggzorNikNAAWPGIsF8JtleqPkiuV6_u13hT53iZlr8l5E49BIRkcSQ55vrFYQ55z-/s2048/IMG20210102161728.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIEDsGSRQcOqndzqlwygMhx1kAXEwnJ3CY0SvZ_i4gfUFC9eVHaWdxmWcPLqpt9iBhUznZ80CpOrRggzorNikNAAWPGIsF8JtleqPkiuV6_u13hT53iZlr8l5E49BIRkcSQ55vrFYQ55z-/s320/IMG20210102161728.jpg" /></a></div><br />Voor ik het vergeet: voor iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar. Wij hoorden een preek op nieuwjaarsdag over aan Gods hand het nieuwe jaar in wandelen. En mocht je het niet meer overzien, zoals een klein kind in een grote menigte alleen nog maar benen ziet, dan neemt Hij je op Zijn schouders. Dan kan je ineens over alle hoofden kijken. Zo mooi die preek. Dan kan je weer verder. Dat wens ik jullie ook allemaal toe. Dat je weer verder kunt. <div><br /></div><div>En dan nu het verhaal wat bij de foto hoort. Vorig jaar kocht ik voor Doeraks verjaardag een pratende pop. Via Marktplaats. Pop Charlene heet ze. Ik haalde haar tussen de bedrijven op. En verstopte haar in de slaapkamerkast. Kort daarna vond Mannie een aanbieding van pop Annabel. Die was eigenlijk nog leuker. Ik beloofde dat ik Charlene dan wel weer op Marktplaats zou zetten. En opa en oma mochten Annabel geven in plaats van Charlene. (Bij ons is het zo geregeld dat opa en oma en de ooms en tantes ons geld geven en wij daarvan een cadeau kopen.) <div><br /></div><div>Annabel viel zeer in de smaak. Dus een goede keuze gemaakt. Maar rondspeurend op Marktplaats ontdekte ik dat ik iets te veel voor Charlene had betaald. Dat bedrag ging ik er nooit voor terug krijgen. Ik bedacht een plan. Als ik nu voor Charlene een extra outfit brei. En misschien nog wat dingetjes. Dan krijg ik misschien wel meer voor de pop. Zo gezegd... zo niet gedaan. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUAWYE1s6Tv244ZN8wIQCIq7Uiasw6Rk6df3jSHHtNUj9lHxPRLYcPG3ZgV-4fDf3DBl4LrqQzYr1cJj0TIyGqjTSR1Bjo0gx9Mtk0H9DimIF7DY_NwrBXKrGW3ZaaSGrWDF842kb6h8hh/s2048/IMG20210102162246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUAWYE1s6Tv244ZN8wIQCIq7Uiasw6Rk6df3jSHHtNUj9lHxPRLYcPG3ZgV-4fDf3DBl4LrqQzYr1cJj0TIyGqjTSR1Bjo0gx9Mtk0H9DimIF7DY_NwrBXKrGW3ZaaSGrWDF842kb6h8hh/s320/IMG20210102162246.jpg" /></a></div><br /><div>Op de een of andere manier kwam er steeds maar niets van om voor de pop te gaan handwerken. Er waren steeds andere belangrijkere dingen die eerst 'moesten'.
Tot ik mezelf eens flink aanpakte en ik in mijn garen kast dook. Katoentjes voor de handschoenen. En acryl voor een lekker warm pakje. Uiteindelijk haakte ik zelfs een knuffeltje. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPJ3gwQE1pUZzX2jal5ZIQn1ccsrvGJmmJxRV1etCnZDii0k4ehiVWyx0IUt0ePOz3jdBebdbVLOtu_JaEPwjUzB3Tr6Tjo5rCz0tvlfN4f3EFiVZuBy2ErJWXf-ofwaHs0Pm9n4ayVvup/s2048/IMG20210102162848.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPJ3gwQE1pUZzX2jal5ZIQn1ccsrvGJmmJxRV1etCnZDii0k4ehiVWyx0IUt0ePOz3jdBebdbVLOtu_JaEPwjUzB3Tr6Tjo5rCz0tvlfN4f3EFiVZuBy2ErJWXf-ofwaHs0Pm9n4ayVvup/s320/IMG20210102162848.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div>Omdat Charlene zinnetjes zegt als: 'Ik wil mijn haar kammen' en 'Ik wil mijn broek aan' vond ik de extra accessoires dubbel leuk. Het kammetje en het spiegeltje vond ik trouwens in de kringloop. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HtylJJlxQDul64yNv7115DuOlP9dbDj5eea_IPpg-lSD6dqndBOpoBrQq_WdzGZSv8eXdRiP1XumzNyTYQnuY24B-b609GVF-ZHVhTjJopBq_pc0ojHLFI1b2awEakERB3Rs5TDJh0C9/s2048/IMG20210102162818.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HtylJJlxQDul64yNv7115DuOlP9dbDj5eea_IPpg-lSD6dqndBOpoBrQq_WdzGZSv8eXdRiP1XumzNyTYQnuY24B-b609GVF-ZHVhTjJopBq_pc0ojHLFI1b2awEakERB3Rs5TDJh0C9/s320/IMG20210102162818.jpg" /></a></div><br /><div>Het moest af voor Sint bedacht ik. Dan zoeken veel mensen naar speelgoed. Dat lukte niet. Maar nu staat Charlene dan toch eindelijk op Marktplaats. En zoals het meestal gaat met uitgestelde projecten: achteraf was het breien en haken toch wel heel leuk. En al hakend kreeg het ook gewoon vorm. Deze handschoentjes en het lappenpopje zijn eigen patroontjes. Het pakje is van een heel oud patroon waar ik de herkomst niet meer van weet. Het heet: de grote koude.</div></div>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-41084211960344151052020-12-21T11:13:00.004+01:002020-12-21T11:13:39.523+01:00De kunstzinnige, simpele, oneindige sjaalJaren geleden, toen Pinterest nog in de kinderschoenen stond en welke.nl in Nederland bekend was zag ik op dat laatste medium een mooi plaatje van een sjaal. Het bleek de <a href="https://www.mooglyblog.com/artfully-simple-infinity-scarf/" target="_blank">artfully simple infinity scarf</a> te zijn waarvan een gratis patroon op <a href="https://www.mooglyblog.com/" target="_blank">mooglyblog</a> stond. Ik was er meteen verliefd op. Ook omdat de titel de lading dekt. Het is een super eenvoudig patroon, ziet er heel schilderachtig uit en doordat hij rond loopt is hij oneindig. Maar eenmaal aan het haken ga je ook alsmaar door. Nog een kleurtje, nog een. En dan is dat de laatste. Of nee, die kleur maakt het echt af. Zo ging het haken.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrp4x9pSfYrAcqf3hGgwMb-vbvdpkDHcNxlwlMaMUcnkM5StzJYM99tuaN_aMdLjw9TwirfPf1XV9cnbes4BVc1v_AiRJmMgwPzeNFHaNzZS_QY0CCvmsEYVJev_BUZQTsaku2lJXdty9L/s2048/IMG20201220151503.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="2048" data-original-width="1536" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrp4x9pSfYrAcqf3hGgwMb-vbvdpkDHcNxlwlMaMUcnkM5StzJYM99tuaN_aMdLjw9TwirfPf1XV9cnbes4BVc1v_AiRJmMgwPzeNFHaNzZS_QY0CCvmsEYVJev_BUZQTsaku2lJXdty9L/s200/IMG20201220151503.jpg"/></a></div>
Nee toch niet helemaal. Het begon namelijk met deel 1 van de sjaal die ik jaren geleden al maakte. En deel twee die afgelopen weekend af kwam. Ik zal het uitleggen.
Wanneer wij naar de camping gaan hebben wij een vaste routine in inpakken. Meestal verloopt dit prima. Maar een enkele keer gaat er iets fout. Zoals die keer dat ik zei tegen de kinderen dat ze hun jas moesten pakken en in de auto moesten gaan zitten. Het was schitterend weer en Doerak en Bolleboos hadden heerlijk zonder jas buiten gespeeld. Maar de weersvoorspellingen logen er niet om. Het zou weer flink koud worden. Dus had ik ook truien ingepakt. Hoewel het eind april was. De kapstok was leeg. Dus ik controleerde niet meer of beide jassen mee gekomen waren. Eenmaal op de camping aangekomen bleek er echter geen jas van Doerak te zijn. (Bij thuiskomst lag deze jas op haar bed. Mannie had alle slaapkamers gecontroleerd en geen erg gehad in die jas. En ik had de kapstok gecontroleerd waar geen jas meer aan hing.) Doerak moest het met een trainingsjasje doen en een trui. Die trainingsjas scoorden we op koningsdag op de vrijmarkt voor een euro. Een dikkere jas konden we niet vinden. Tja, eigen schuld dikke bult. Ik ga geen dure jas kopen terwijl ze er thuis 3 heeft. Voor een week moest ze dan maar kou lijden.
Maar ik dwaal af. Want nu krijgt Doerak bijna de schuld. Maar zelf ben ik ook wel eens de jassen vergeten. En die keer waar ik nu over wil schrijven gaat het niet over de jassen maar over mijn sjaal. Ik draag 99 van de 100 keer een sjaal als ik een jas aan heb. Zeker als het buiten wat frisser wordt. (Lees: onder de 18 graden) Koude wind in mijn nek tijdens het fietsen of wandelen vind ik echt waardeloos. Dat zorgt voor een heel koud lijf. En die bewuste keer, toen Bolleboos nog een kleuter was en Doerak en dreumes, kwamen we op de camping aan zonder sjaal. Hoe ik zo dom kon zijn om mijn sjaal te vergeten weet ik echt niet. Maar het feit was dat alle sjaals 180 kilometer verderop aan de kaptstok hingen. Gelukkig had ik wel mijn bak met allerlei kleurtjes <a href="https://www.lammyyarns.com/nl/collectie/klassieke-garens/victory__19.html" target="_blank">victory garen van Lammy Yarns</a> bij me. Dus dook ik snel in die bak. Ik haakte in no-time een sjaal volgens het patroon van de artfully simple infinity scarf. Het moest ook een beetje snel. Want ik had de sjaal nodig tijdens een dagje uit die we gepland hadden twee dagen later. Ook zo'n moment dat het weer omsloeg. Van heerlijk zonnig was het ineens koud en guur. De wind blies flink venijnig dus ik was blij met mijn sjaal. Ik moest hem wel drie keer omslaan. Want hij was wel een beetje dunnig.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkO5x7gPnWV7yea6Pi_EiwHhJzONMgnP6Ee3HpYFa8BNfDN53lvYPufug7VLnVSwUoEpAZbz_dnmvKrhEf9fUJJeDpWPFkua6InlnhGFF-XKCmS6-ShhY7ady_wzOQCwrsRzbgzELNpayV/s2048/IMG20201220151947.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="2048" data-original-width="1462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkO5x7gPnWV7yea6Pi_EiwHhJzONMgnP6Ee3HpYFa8BNfDN53lvYPufug7VLnVSwUoEpAZbz_dnmvKrhEf9fUJJeDpWPFkua6InlnhGFF-XKCmS6-ShhY7ady_wzOQCwrsRzbgzELNpayV/s200/IMG20201220151947.jpg"/></a></div>
Eenmaal weer op de camping haakte ik twee duinrozen uit het boek 100 bloemen om te haken en te breien. Die bevestigde ik op de sjaal. En klaar was ik.
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaHRa_h4FlX5Kr8iCbkI5XMrmuDbOA09DF2f4fDHquINipPgmMQhDHMwgaHbzQ9tsmLYTldO1ZN9XALKOgtIbe2xLG0VWiXz2QILuaQLDtpwkljNf2EawjbyVKgLqtjRR9xl21KLGAysZ1/s2048/IMG20201220151513.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="2048" data-original-width="1536" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaHRa_h4FlX5Kr8iCbkI5XMrmuDbOA09DF2f4fDHquINipPgmMQhDHMwgaHbzQ9tsmLYTldO1ZN9XALKOgtIbe2xLG0VWiXz2QILuaQLDtpwkljNf2EawjbyVKgLqtjRR9xl21KLGAysZ1/s200/IMG20201220151513.jpg"/></a></div>
Stiekem was ik nooit helemaal tevreden met mijn sjaal. De duinrozen waren wat te zwaar en trokken altijd naar het laagste punt. Terwijl ik de rozen juist halverwege mijn hals gepland had. Dus liep ik de hele dag aan mijn sjaal te hijsen. Ook bleef hij altijd een beetje dunnig. Echt warmte gaf hij niet. En op mijn werk vind ik een warme sjaal onmisbaar. Ik loop regelmatig op mijn werk met paarse handen van de kou. Ik trek gerust halverwege mijn jas van de kapstok en wandel met jas en al door de gangen en in de lokalen. De kinderen kijken er niet eens meer van op. Wel toen ik laatst met vingerloze handschoenen binnen kwam. Maar dat is in deze corona periode niet zo hygienisch. Een dikke sjaal is handiger. Ik draag veel bruin/blauwe kleurcombinaties. Maar een bruin, blauwe dikke sjaal had ik niet echt. Alleen dat dunnetje. Dus besloot ik afgelopen week dat daar verandering in moest komen. Ik trok dezelfde wollebolletjesbak te voorschijn. Want het hoort nog steeds tot mijn favoriete garen. Vooral om leuke decoraties mee te haken. Het blijft kleurvast hoe lang het ook in de zon hangt. Maar nu dwaal ik weer af. Ik was gebleven bij de bak garen die ik onder de kerstboom neerzette. Vlak naast mijn okergele stoeltje. En waar ik elke keer weer in dook om dezelfde kleurtjes te voorschijn te halen als ik jaren geleden gebruikte. Donkerbruin was echt nog een heel klein restje. De nieuwe kleur donkerbruin die ik had was lichter. Bij de laatste toer donkerbruin moest ik de begin en einddraad letterlijk <strike>aan elkaar knopen</strike>. Ik kon ze niet meer stevig onzichtbaar weg stoppen. Ondertussen haalde ik de duinrozen juist weer van mijn sjaal. Een uitdaging want meestal maak ik iets vast met de bedoeling dat het nooit meer los komt. Een van de rozen maakte ik vast op een lossen ketting. Die roos mocht dienst doen als versiering. Gisteren haakte ik dan toch eindelijk de laatste toer. Tenminste. Voor nu even. De sjaal is heerlijk warm. Maar wie weet kriebelt het binnenkort toch weer. Of begin ik met een andere kleurencombinatie. Ik zag heel veel leuke kleurtjes groen. Gecombineerd met zwart lijkt me dat erg leuk... Of zal ik dan ook een ander patroon uit zoeken? Er staan er genoeg op Mooglyblog. Nou ja ik houd jullie wel op de hoogte. ;-)
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8r1Rro_o5L7IJEWws2Ji0Mfb03hTP8d1vNMP1vPwhYg8toXn_hOe5q9bQwsSxdktjSujbYRx1Z0dYxK9SoEV9xdjA6npFFkZfsfTRgVcBSiYPzzbM8IAlMrwnEEU2wWdAgHxHCq1hKFMk/s2048/IMG20201220152708.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="2048" data-original-width="1430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8r1Rro_o5L7IJEWws2Ji0Mfb03hTP8d1vNMP1vPwhYg8toXn_hOe5q9bQwsSxdktjSujbYRx1Z0dYxK9SoEV9xdjA6npFFkZfsfTRgVcBSiYPzzbM8IAlMrwnEEU2wWdAgHxHCq1hKFMk/s200/IMG20201220152708.jpg"/></a></div>
De sjaal is op veel verschillende manieren te dragen. Bij een jasje, op een tuniek als versiering of lekker bij een jurkje wanneer het al herfstig wordt of een koude lentedag is.
Ps. alle foto's zijn van de nieuwe sjaal. Ik heb geen foto's van de oude.
Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-71565469368984305372020-12-14T19:28:00.002+01:002020-12-14T19:28:43.702+01:00Schuldgevoel met goede afloop<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYO-OwBu0Ja7YTmMt8ppbh-xyx3cwAAZz76MNsfHTpQvZrhwe8vWQ9VNVY0mc1jtERvc3srV8L_89erZ6uYUJLcCMg46rSXpyTIsJvVK0nDCMz4_1TxDVw_WcO1ase44D9tqnTlvL8regV/s2048/IMG20201209144205.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYO-OwBu0Ja7YTmMt8ppbh-xyx3cwAAZz76MNsfHTpQvZrhwe8vWQ9VNVY0mc1jtERvc3srV8L_89erZ6uYUJLcCMg46rSXpyTIsJvVK0nDCMz4_1TxDVw_WcO1ase44D9tqnTlvL8regV/s320/IMG20201209144205.jpg" /></a></div><p>Voor de scholen dicht gaan nog even een berichtje op mijn blog. Want het zou zo maar kunnen dat dat met de kinderen om me heen even voorlopig niet gaat lukken. En ik had beloofd in mijn vorige bericht dat ik nog iets over een van Bolleboos zijn knuffels zou vertellen.</p><p></p><p></p><p>Ik had bedacht om voor Doerak en Bolleboos iets te maken voor Sinterklaas. Ik bedacht een gehaakte Pikachu voor Bolleboos. En een speelboek voor Doerak. En dan heb ik het niet over het afgelopen sinterklaasfeest. Ook niet voor het feest van vorig jaar. Maar het jaar daar voor. Ik knutselde eindeloos op zolder met veel moed en energie. Maar de cadeau's kwamen niet op tijd af. Toen sint eenmaal voorbij was en de urgentie er af was bleven de knutsels liggen. Er waren andere dingen. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Uh378CPPcjTjkfpAwHBG6h-1ynskD3fTvMRyXxqh1Tw3oJiLhO9ZvO_awQ9MtnTBx9GZcm_iQApn7x82S1vlgklAoAUWEgRfxAayXU_IKOM_cHbDsk0WFGD5XxJHX-N1LuTwqQXpmNmx/s2048/IMG20201209144153.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Uh378CPPcjTjkfpAwHBG6h-1ynskD3fTvMRyXxqh1Tw3oJiLhO9ZvO_awQ9MtnTBx9GZcm_iQApn7x82S1vlgklAoAUWEgRfxAayXU_IKOM_cHbDsk0WFGD5XxJHX-N1LuTwqQXpmNmx/s320/IMG20201209144153.jpg" /></a></div><p></p><p>Uiteindelijk pakte ik het haakwerk van Bolleboos weer op. Het schuldgevoel wat elke keer boven kwam drijven als ik het half af werkje tegen kwam was sterk genoeg om er voor te zorgen dat ik het weer op pakte. Ik vond het niet heel leuk meer. Dat kwam waarschijnlijk omdat er druk achter zat. Ik had wat beloofd aan Bolleboos en dat moest nu eenmaal gebeuren. Maar eenmaal weer echt goed aan de gang kreeg ik er toch weer plezier in. Ik nam hem mee op naar de camping in de meivakantie. En was echt streng voor mezelf. Eerst die knuffel... dan wat anders. En zo kwam hij eindelijk af. Ik zette alle delen meteen vast. Dat vind ik zelf altijd een moeilijk karwei. Want meestal komen de onderdelen scheef te zitten. En moet ik meerdere keren dingen los halen en opnieuw vast maken. Maar onderdeeltje voor onderdeeltje ging het goed. Dan heb ik niet de spanning tijdens het haken dat ik zoveel tegelijk moet aanzetten straks aan het eind. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMfjJySsjNuTZLF4rUVFaCUkbncH45oG8kVBgOVMrrvdZTUMbjmKtkRFs6snwyHxEklcIo6lBdpXWNVyr6zCUUq-I-Sv1zwdspOGNuJzwcUs1rIXP93CSnzAbeH4k_wnGmzvnisNTg9WaX/s2048/IMG20201209144124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMfjJySsjNuTZLF4rUVFaCUkbncH45oG8kVBgOVMrrvdZTUMbjmKtkRFs6snwyHxEklcIo6lBdpXWNVyr6zCUUq-I-Sv1zwdspOGNuJzwcUs1rIXP93CSnzAbeH4k_wnGmzvnisNTg9WaX/s320/IMG20201209144124.jpg" /></a></div><p></p><p>Eenmaal af beloofde ik mezelf dat ik hem gelijk op de foto ging zetten. Maar de verhuizing had eerst prioriteit. En daarna kwamen er nog 1001 prioriteiten. Af en toe bekroop me een vaag schuldgevoel. Ik moest het knuffeltje nog op de foto zetten. Want ik wilde hem laten zien aan de maakster van het patroon: <a href="https://www.sabrinasomers.com/nl/al-mijn-patronen/" target="_blank">Sabrina</a>. Nu ik afgelopen week toch met het fototoestel boven was om de deken op de foto te zetten begon ik ook maar meteen met het fotograferen van Pikachu. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCb_CeNs-fQcFrM7rkmke_ug8eaOr-l-4JVx61A-lxDpAn8gawSWyIMIaX4T0sD5wGqLK5su32EsViiCv509RtGJ6Lziotud10n0OzqvNFM6wO_abkV47IVMQzuzEPd5WgEwFywPPVQhSg/s2048/IMG20201209144007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCb_CeNs-fQcFrM7rkmke_ug8eaOr-l-4JVx61A-lxDpAn8gawSWyIMIaX4T0sD5wGqLK5su32EsViiCv509RtGJ6Lziotud10n0OzqvNFM6wO_abkV47IVMQzuzEPd5WgEwFywPPVQhSg/s320/IMG20201209144007.jpg" /></a></div><p></p><p>Waarom nu precies Pikachu? Bolleboos heeft een papa die gek is op gamen. En dan vooral de games van Nintendo. Hij is een verzamelaar. Nu verzamelt Mannie niet meer zo fanatiek als vroeger. Maar hij wil nog wel graag de topstukken hebben. Dus hier in huis staan alle Nintendoconsoles en een enorme verzameling spelletjes. Bolleboos grasduint graag in die spelletjes. En dus ontdekte hij Pokémon. Hij speelt verder nauwelijks spelletjes van Pokémon. Maar toen hij een knuffel van Pikachu ontdekte in een gamewinkel (wij bezoeken als we gaan winkelen nog al eens een gamewinkel omdat de mannen daar zo blij van worden.) wilde hij die graag hebben. Vandaar dat ik dit knuffeltje wilde maken. En toen ik daar ook nog een gratis patroon van vond kon mijn dag niet meer stuk. En toen Bolleboos eindelijk zijn Pikachu kreeg zijn dag ook niet meer. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv56UG_1uZPlmygMEBPIlTJo4acNkC5P0Lka-UNerfI-0qrxpBMp5R2DvHaZCjYtcvXNVH0ckR001Nj-fa2j0QSwipyVo9L-PFe1FMz1rhcCUMy37p42OylFe-IU5Hkn2DSNDU45ah6jef/s2048/IMG20201209143830.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv56UG_1uZPlmygMEBPIlTJo4acNkC5P0Lka-UNerfI-0qrxpBMp5R2DvHaZCjYtcvXNVH0ckR001Nj-fa2j0QSwipyVo9L-PFe1FMz1rhcCUMy37p42OylFe-IU5Hkn2DSNDU45ah6jef/s320/IMG20201209143830.jpg" /></a></div><p></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-13117444683824399632020-12-10T21:40:00.003+01:002020-12-10T21:40:17.458+01:00In de bedstee met de double trouble deken<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXF4TEY_-r7xXvI1v8YQQvhKgOUqSYGu6kiIFEiA_J8taPNvm0YL9RIS8RBPR2Wwmd_SskFkwVcCeVIFxXHMWivcNcORyMRYKm8zpDesmYJwxX4z-SYD_5g4QaBj7grq22tUAa7iAR0__j/s2048/IMG20201209142838.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXF4TEY_-r7xXvI1v8YQQvhKgOUqSYGu6kiIFEiA_J8taPNvm0YL9RIS8RBPR2Wwmd_SskFkwVcCeVIFxXHMWivcNcORyMRYKm8zpDesmYJwxX4z-SYD_5g4QaBj7grq22tUAa7iAR0__j/s320/IMG20201209142838.jpg" width="320" /></a></div> Toen we voor de tweede keer verhuisden in 4 jaar tijd waren Bolleboos en Doerak op z'n zachtst gezegd niet heel blij met onze beslissing. En wat doe je dan als ouders: je probeert je kinderen te paaien. Ze zouden een trampoline in de tuin krijgen. Doerak kreeg een slaapkamer met een wasbakje. En Bolleboos kreeg de hele zolder. Die zolder moest papa eerst nog even gaan opknappen. Want die zolder was ooit ingericht in de jaren 70 en daarna nooit meer. Wij hadden geen retrobehang. Wij hadden gewoon het originele appeltjesgroene behang met een motief uit de zeventiger jaren. En ook de plafondplaten waren appeltjesgroen. En de meubels waren bruin. De gordijnen en de kussentjes ook.<br /><br />Bolleboos en Doerak verzoenden zich snel met de verhuizing. Toen we eenmaal het huis van buiten hadden bekeken in het donker en ze de buurt een beetje verkend hadden en toen ze hoorden dat ze op hun eigen school bleven en dat we naar dezelfde kerk zouden blijven gaan wilden ze zo snel mogelijk verhuizen. Wel nu. Of wij nu zo geslaagd waren in dat bewusten mooie voorspiegelen of dat ze zich gewoon schikten in het onvermijdelijke en er dan maar het beste van maakten weten we niet. Maar gelukkig gingen ze vol enthousiasme mee toen het eenmaal zo ver was. <p></p><p>Het huis was niet alleen op zolder volledig ingericht naar de jaren 70. Ook op de andere verdiepingen was er duidelijk niet veel meer gedaan nadat het 50 jaar geleden ingericht was. Niet dat het verwaarloosd was. Verre van dat. Overal was met liefde geklust en overal zag de boel er netjes uit. En dat was wat ons over de streep trok. Want we konden niet van te voren alles verbouwen. We moesten in het huis trekken zoals het was. En dat betekent dat we schrootjes aan de muren hebben. En een schitterende keuken met tegeltjes aanrecht en bruine wasbak. (Ik ben werkelijk waar verliefd op die keuken. En ik weet dat hij aan zijn eind is en er ooit een andere in moet. Maar dat gaat me aan het hart.) Bovendien hadden we een piepklein badkamertje die wel hoognodig aan vervanging toe was. Die pakte Mannie dus als eerste aan. Terwijl ik project verhuizen op me nam, begon hij aan het project badkamer. Dat liep gesmeerd en na 3 weken konden we in het nieuwe huis in bad de dag nadat we de sleutel van het oude huis hadden ingeleverd. </p><p>Na de badkamer was de hobbykamer aan de beurt. Simpelweg omdat er met de huidige inrichting die de bewoners achter gelaten hadden geen bed in paste. Die pakten we goed aan. Daarna verhuisde Bolleboos met een deel van zijn speelgoed naar beneden. Hij verliet zijn appeltjesgroene appartement voor de hobbykamer waar zijn bed net in paste. </p><p>En dat appartement toverde Mannie in de weken die volgden om naar een prachtig, warm, goed geïsoleerd, grijs/wit paleisje. Niet alleen voor de muren en plafondplaten was alles spic en span. Ook erachter was alles goed geïsoleerd. Vlak voor Bolleboos zijn verjaardag kwam de zolderkamer af. Dit kwam mede door de coronacrisis en de lockdown die zorgde voor ander werk voor Mannie dan hij normaal deed. En omdat er niet meteen voldoende ruimte was om al zijn uren ingezet te worden kon hij flink doorklussen. Ik was namelijk ook thuis. Want ik was drie weken lang verkouden. En had geen reuk of smaak. (helaas konden we toen nog niet testen) Dus terwijl ik beneden de kinderen bezig hield met hun schoolwerk zat Mannie de maandag en dinsdag onafgebroken op zolder. Timmerde een kastenwand. Kasten onder de schuine kap (die wij in beslag genomen hebben voor onze spullen) een bedstee (die ik meteen voor ogen zag en waar Mannie op mijn aanwijzingen begon met bouwen. Zelf had hij nog geen idee hoe die bedstee er uit moest komen te zien) een bureau en een kastenwand waar Bolleboos zijn speelgoed in op kan bergen en waar zijn kleding in zit. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit_DKO5r8TZmjLQrsRUQpsBoteXsMGn0D-LPt6nc6hIQC4J3NkBsaHHjJcwKNUkzhO5POCLpR_7ZQKqaCdIvpB_Pt_hHMvepmuFfNBY6yeX_istN54uEbR9BO_4eQrhSwxN9tW0rzvlYaQ/s2048/IMG20201209142630.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit_DKO5r8TZmjLQrsRUQpsBoteXsMGn0D-LPt6nc6hIQC4J3NkBsaHHjJcwKNUkzhO5POCLpR_7ZQKqaCdIvpB_Pt_hHMvepmuFfNBY6yeX_istN54uEbR9BO_4eQrhSwxN9tW0rzvlYaQ/s320/IMG20201209142630.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p>Bolleboos kon de dag voor hij jarig was op zijn kamer slapen. En ondertussen had ik ook niet stil gezeten. De <a href="https://haakplein.com/site/index.php?option=com_jdbuilder&view=page&id=11%20&lang=nl" target="_blank">Double Trouble deken</a> waar ik al een tijd mee bezig was kwam af. Wat een geluk dat ik dat af had vlak voor Bolleboos zijn nieuwe kamer in kon. En al is het op zolder lang zo koud niet als dat het vorig jaar winter was die deken ligt heerlijk op zijn bed en hij slaapt er elke avond onder. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjB1LcyJmM_IiT45hCwNfwddLYwjRGhBAw_nEt8gHXl-jPz1b9ggdq-KuajQGxMXhwqupaC5Ym2HaYk_y7reSrswfZM9atnClpRwnyaDyvQN_sNAILuUGTlRy67lGb2EeqUCBrc88SO2Zm/s2048/IMG20201209142350.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjB1LcyJmM_IiT45hCwNfwddLYwjRGhBAw_nEt8gHXl-jPz1b9ggdq-KuajQGxMXhwqupaC5Ym2HaYk_y7reSrswfZM9atnClpRwnyaDyvQN_sNAILuUGTlRy67lGb2EeqUCBrc88SO2Zm/s320/IMG20201209142350.jpg" /></a></div><p></p><p>Het verhaal van die deken? Dat zou ik bijna vergeten terwijl dit geen bouwblog is maar een handwerkblog. Nadat de <a href="http://steekjebijbeetje.blogspot.com/2018/02/eindelijk-de-deken-van-de-cal2014.html">deken</a> van Doerak af was wilde ik eigenlijk meteen weer aan een nieuwe beginnen. Nu wilde ik er een voor Bolleboos maken. En Bolleboos wilde dat ook wel graag. Dus zochten we samen op internet naar een mooi patroon. Daarna zijn wij samen naar de wolwinkel gegaan en kochten we een grote stapel bollen. Daar ging ik tijdens een hittegolf in de zomervakantie mee aan de slag. Nu is het nog een klein lapje, verklaarde ik naar Mannie. Maar straks in de winter is het heerlijk haken met zo'n deken over mijn benen. Nou dat was waar. Er ging nog een zomer en nog een winter overheen. En ik vond het heerlijk haken. Niets van waar dat het dubbele problemen waren zoals de naam deed vermoeden. Het tunisch haken vond ik een feest om te doen. En de steken zorgden ook niet voor al te veel problemen. De enige problemen die ik wel eens tegenkwam was dat ik een steek niet mooi vond voor een jongensdeken. En dan zocht ik een andere op internet. Ook in overleg met Bolleboos. Zo werd het echt zijn deken. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjaEzruGVxfLs_pEWw83rVGCyHHDwp6peBEfdeU_R58iXO1MVtIzl4yS6enX3PE1G4f6QkJGjcFy6MB8AvYbNaaJfpLzM1MhGJRJhyGoP54l_PMpXcy_ZELqTPHnI6vil7ykhwZnJvUpQf/s2048/IMG20201209142052.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjaEzruGVxfLs_pEWw83rVGCyHHDwp6peBEfdeU_R58iXO1MVtIzl4yS6enX3PE1G4f6QkJGjcFy6MB8AvYbNaaJfpLzM1MhGJRJhyGoP54l_PMpXcy_ZELqTPHnI6vil7ykhwZnJvUpQf/w182-h243/IMG20201209142052.jpg" width="182" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbqvup2jJXLGmBZ_RUAYAi4pA-fOQl__VRJ2OBP15NMcqETGhmS7rJTXagoT5vNM3Ztdrx1RnylJXUOOyzt25sQuBGWemqgGdTIo8wBbgvJw3KzSTmE8pRpJZW37gPMvNzybIZkIAIVkQI/s2048/IMG20201209142154.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbqvup2jJXLGmBZ_RUAYAi4pA-fOQl__VRJ2OBP15NMcqETGhmS7rJTXagoT5vNM3Ztdrx1RnylJXUOOyzt25sQuBGWemqgGdTIo8wBbgvJw3KzSTmE8pRpJZW37gPMvNzybIZkIAIVkQI/s320/IMG20201209142154.jpg" width="320" /></a></div></div><p></p><p>Toen de deken af was en ik merkte dat Bolleboos er zo blij mee was was het dubbel genieten. Eerst genieten van al het werk. En toen genieten van mijn 11 jarige zoon die zo heerlijk onder zijn deken kan kruipen. <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVA2HcEbOq_y1i0sCJSRqsPipl9mr52Ew_V_2nFIzBSFx0g9AzeyNtnju8rYmry_G_arVch6W07Cb9cLGSSsUojjECEZXf7eknCMNLA-IVA0nsLSAd8BtmYykEE2IdB0x4uW4oPvEo67OI/s2048/IMG20201209142118.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVA2HcEbOq_y1i0sCJSRqsPipl9mr52Ew_V_2nFIzBSFx0g9AzeyNtnju8rYmry_G_arVch6W07Cb9cLGSSsUojjECEZXf7eknCMNLA-IVA0nsLSAd8BtmYykEE2IdB0x4uW4oPvEo67OI/s320/IMG20201209142118.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wat een knuffels heeft deze jongen in zijn nisje in zijn bedstee. Heel veel door mama gehaakt. Sommige is al eens over geblogd. Sommige nog nooit. Binnenkort zal ik het verhaal van een van hen vertellen</td></tr></tbody></table></p><p></p><p> </p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-32997412147498334642020-11-16T20:38:00.003+01:002020-11-16T20:38:38.536+01:00In het bos zijn de lieve dieren - gehaakte babymobiel<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxwzhvFcAvajHHs1g59aIboEfIx4e__EJR7EZG9y7TyxK228oEyzJr2xbMvRtkIArVDonnju9qLnD5EaU-w9rdMQJ4bcqVgSToEkN0laycCT7bNu4NOV6M6jBExBwPjlKNn3u3Q5RmjR8/s2048/IMG_20200927_151154288.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxwzhvFcAvajHHs1g59aIboEfIx4e__EJR7EZG9y7TyxK228oEyzJr2xbMvRtkIArVDonnju9qLnD5EaU-w9rdMQJ4bcqVgSToEkN0laycCT7bNu4NOV6M6jBExBwPjlKNn3u3Q5RmjR8/s320/IMG_20200927_151154288.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>We hadden het over kindernamen. Op nieuwjaarsdag. Toen we met z'n allen bij mijn ouders waren. (Jullie weten nog wel. Toen er nog geen corona in ons land was) Hoe we op het onderwerp kwamen weet ik niet eens meer. Maar met elkaar noemden we bijzondere, gekke, leuke en lieve namen die we ooit ergens gehoord hadden. Iedereen deed wel een duit in het zakje. En toen vertelde mijn zusje ineens: "Wij moeten ook weer een naam gaan bedenken." Dat was groot nieuws. Er was een babytje op komst. Nog heel pril. In augustus zou de kleine komen. En omdat de eerste baby bij mijn zusje weken na de uitgerekende datum op zich liet wachten hield ze het op eind augustus begin september. Je kan de tijd maar ruim nemen. <br /><br />Na de 20 weken echo (toen we hoorden dat er een kleine jongen bij mijn zusje in haar buik groeide) wilde tante Clarisse weten of de kleine man nog iets leuks wilde van haar hand. Iets om aan te trekken, om onder weg te kruipen, of om mee te knuffelen. Iets moois voor op zijn kamer. Of juist voor onderweg. Zusje dacht daar eens over na. Ze zat midden in een verhuizing, had net een nieuwe baan... Als ze iets moois zag liet ze het weten. <p></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7IexLhn8I3cFpETxG4OrdjIbMFA1oK8EktmxpNWWt8PoMrTzTeB3vFbXPEtH7DJsJx8i7nyIwMBk0-e4br4dzRsLyCrRbZuOGUDPp03zjHBqmfSXK-k2XMBiMMH5Ph-N-sgzP6-0Qk3ai/s2048/IMG_20200927_151545_360.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7IexLhn8I3cFpETxG4OrdjIbMFA1oK8EktmxpNWWt8PoMrTzTeB3vFbXPEtH7DJsJx8i7nyIwMBk0-e4br4dzRsLyCrRbZuOGUDPp03zjHBqmfSXK-k2XMBiMMH5Ph-N-sgzP6-0Qk3ai/s320/IMG_20200927_151545_360.jpg" /></a></div>Nou zeg maar gerust dat ik ervaren heb dat wanneer je èn een nieuw huis, èn een nieuwe baan hebt èn een nieuw kind verwacht je heel wat verschillende dingen langs ziet komen die mooi zijn. Het begon met het maken van een babynestje (wat ik niet zo zag zitten. Ik ben geen held op de naaimachine.) Dan iets voor in de maxicosy. Dan was het weer een enorme knuffel, dan weer iets voor aan de muur. En dan gecombineerd met dit behang. Of nee, met deze. Maar deze vind ik ook prachtig. Uiteindelijk maakte zusje haar keuze. Of ik een mobiel kon maken. Voor boven de wieg. En dan passend bij het behang. (Wat nog 3 keer veranderde maar dat kwam ook door de behangzaak die niet alles kon leveren wat mijn zusje mooi vond.) Ze stuurde een foto van een mobiel van vilt. Of ik zo iets na kon maken. En of ik dezelfde diertjes wilde gebruiken als die ik ook voor haar <a href="http://steekjebijbeetje.blogspot.com/2017/03/daar-is-hij-dan-de-kinderwagenspanner.html" target="_blank">kinderwagenspanner</a> had gebruikt. Ik appte ideeën en gelukkig is zusje heel uitgesproken. "Nee, dat niet. Ja, dat wel. Oh nee, vind ik niets. Ja, prachtig. Ja het uiltje mag je gerust vervangen voor een konijntje. Ja ik wil liever een kromme staart bij de eekhoorn dan een rechte." Dat ging snel. Ik kon aan de slag. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmaZuJxkyECbRoFAvyZmCoVLQyCbsNKnQ43gPNDHgw5DWfE5pU0pyak-wcLmGuQX0RdkXfL-xT7qBSSzRaF8V91Wk4viLQ2CnCRt7Xuh4moENeDaL59deHeFdSMhZfyGDxCUJu21NvtASa/s2048/IMG_20200927_151613_663.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmaZuJxkyECbRoFAvyZmCoVLQyCbsNKnQ43gPNDHgw5DWfE5pU0pyak-wcLmGuQX0RdkXfL-xT7qBSSzRaF8V91Wk4viLQ2CnCRt7Xuh4moENeDaL59deHeFdSMhZfyGDxCUJu21NvtASa/s320/IMG_20200927_151613_663.jpg" /></a><p></p><p>En dan moet zo'n idee gaan rijpen. Langzaam ontwikkelen. Ik kocht garen. Mijn favoriete lammy yarns garen: Victory. 100% acryl met een mooie glans. Wat niet verkleurd hoe lang het ook in de zon hangt. Ik haakte een eekhoorn thuis, een konijn en een egel op de camping, probeerde wat met eikels en dennenappels. Zocht ze ook op in de natuur. Want hoe ziet zo'n eikel er nu eigenlijk in het echt uit? Nam de hele boel weer mee naar huis aan het einde van de vakantie. En toen ontwierp ik blaadjes. Zittend in de speeltuin waar Bolleboos met een vriendje rondslenterde. (Ze worden er te groot voor ontdekte ik. 11 jaar is wel het maximum voor een speeltuin.) Nadat de blaadjes ontworpen waren moesten ze ook gehaakt. Zittend aan de waterkant waar Bolleboos met het zelfde vriendje zwom. (ik moet er niet aan denken om in dat koude, vieze water te springen. Liever met een rood hoofd, puffend van de hitte op de kant dan een teen in het water.) Nog meer blaadjes ontstonden er. Bij mijn moeder in de woonkamer waar een airco probeerde de temperatuur laag te houden. Bij het ophalen van Doerak op een andere camping waar ze een paar dagen bij een vriendinnetje mocht logeren. Of gewoon thuis. 's Ochtends in de achtertuin en 's middags bij de blazer in de woonkamer. 120 blaadjes haakte ik. Terwijl de hitte niet te houden was dacht ik aan mijn arme zusje die ook nog een bijna voldragen baby mee moest torsen.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x6K8G063fL7eVKUPh7dOCawDRReDqhZfvjR1Bc03qfa-d7r0FCKkwT47lkJNXaGTYOg-7Z4jAEpWcC560C0wG9togkwfFlAdjyRAAUTqpMsm-AAE0t5eklC3p6zxQD66fQ3OLDJnEyKJ/s2048/IMG_20200825_103642979.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x6K8G063fL7eVKUPh7dOCawDRReDqhZfvjR1Bc03qfa-d7r0FCKkwT47lkJNXaGTYOg-7Z4jAEpWcC560C0wG9togkwfFlAdjyRAAUTqpMsm-AAE0t5eklC3p6zxQD66fQ3OLDJnEyKJ/s320/IMG_20200825_103642979.jpg" /></a></div>En toen was de kleine man er. Hij hield zich keurig aan de tijd. Maar dat kwam door het vakkundig ingrijpen van de dokter in het ziekenhuis. Want anders was hij vast net als zijn broer nog weken blijven zitten. Blij met het goede nieuws ging ik aan de slag om alle losse onderdelen in elkaar te zetten. Zusje was inmiddels met de kleine weer thuis en ik hield haar op de hoogte. Sneakpreview noemde ik mijn foto's waar ik haar bijna mee spamde. Ik gebruikte de binnenkant van een borduurring om de draadjes aan vast te knopen. Wat een precies klusje was dit zeg. Ik wisselde zitten af met staan. En terwijl ik Bolleboos en Doerak met een wasmand vol met druiven de buurt door stuurde om ze gratis uit te delen kwam de mobiel af. Een dag lang had ik er nog aan gewerkt. Maar hij was af. Oké, konijn hing niet naar mijn zin, maar ik deed er niets meer aan. En oh ja dat ene draadje hing ook niet helemaal goed. Maar ik veranderde echt niets meer. Straks ging de heleboel weer los. Nou ja... Konijn hing aan hetzelfde draadje als waar hij aan de bovenkant ook niet goed hing. Dus eigenlijk moest ik maar 1 draadje los maken. Ik kon dat toch wel proberen... En zo geschiedde. <p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA2qWtAgA128qPCaLgX5560PDDpAXuo9FsKGG4YaQs0FNCaWuFOdnJdbLDae255naanWHs-S2j6rUYwNtz6vU8kb5aC39RfrI1GNueyY81PoPMVH5qBDlMTyE3a7L6epFcdlaKfO0-zhk5/s2048/IMG_20200825_103543092.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA2qWtAgA128qPCaLgX5560PDDpAXuo9FsKGG4YaQs0FNCaWuFOdnJdbLDae255naanWHs-S2j6rUYwNtz6vU8kb5aC39RfrI1GNueyY81PoPMVH5qBDlMTyE3a7L6epFcdlaKfO0-zhk5/s320/IMG_20200825_103543092.jpg" /></a></div>Na een paar dagen haalde ik de boel nog eens los en kwam ook konijn naar tevredenheid vast te hangen. Het duurde even voor we op bezoek konden. Vanwege de corona. Maar eindelijk konden we naar ze toe. Met de mobiel. Waar zusje erg blij mee was. Helemaal naar haar zin. We hingen hem samen in de wieg. En nu mag kleine neef er gezellig naar kijken. Er tegen praten. En er van genieten. Het was denk ik mijn meest prestigieuze project ooit. Heeft me heel veel hoofdbrekens en zweetdruppels gekost. (Niet alleen omdat het zo warm was) maar het is ook wel met stip het mooiste project ooit. Het leukste compliment? Dat iemand die hem zag hangen zei: "Ik dacht dat hij echt was." Hij bedoelde dat hij verwacht had dat ik het in de winkel gekocht had. Nou mooi niet. 100% handwerk. <p></p><p><br /></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-24071012508777140982020-09-02T22:01:00.004+02:002020-09-02T22:01:54.533+02:00Slingers voor een feestelijk schooljaar<p> Het was vorig jaar vlak voor de verhuizing dat we de verjaardag van Bolleboos vierden. Een beetje klein en het nieuwe huis stond erg op de voorgrond. We zouden nog wel een feestje vieren maar dan meteen met mijn verjaardag en met de housewarming. Zodat de familie die wat verder woont maar ook de familie die dichtbij woont niet drie keer op rij naar ons toe hoefden te komen. Want in de ene familie zijn er vier jarigen in 1 week. En in de andere familie 3 in 9 dagen. 1 groot feest is dan wel zo praktisch. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMm8FtHmJnI-GVUBblRNsg2rf49Fp0Ql2iN67w3Vpw-PiDkAHyF9-OUvWB7IuPy_Xh3IBaqRjp8wKi5y19tD2nxGkbPwziBlFNSjwSxaJ9k6swzrtrvGU7_AtwFaa58aWbQg8NLQvyDqMZ/s2048/IMG_20200811_180626993.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMm8FtHmJnI-GVUBblRNsg2rf49Fp0Ql2iN67w3Vpw-PiDkAHyF9-OUvWB7IuPy_Xh3IBaqRjp8wKi5y19tD2nxGkbPwziBlFNSjwSxaJ9k6swzrtrvGU7_AtwFaa58aWbQg8NLQvyDqMZ/s640/IMG_20200811_180626993.jpg" width="640" /></a></div><br />De slingers waren al ingepakt. Al lang. De kast waar ze in stonden was verkocht via Marktplaats. Dat ding was zo zwaar en hij paste toch nergens in het nieuwe huis. Toen ik opperde om het ding maar te verkopen was Mannie het meteen met me eens. En toen een koper zich melde haalden we in een recordtijd de kast leeg. Inclusief de slingers. (Onlangs pakten we de laatste dozen van die kast uit. Het is toch erg)<p></p><p>Dus had Bolleboos op de dag dat hij jarig was eigenlijk alleen maar cadeautjes uit te pakken. En te trakteren op school natuurlijk. En taart te eten. Ach eigenlijk is dat al heel feestelijk. Ik zou net als andere jaren de cadeautjes verstoppen en dan mocht hij een speurtocht door het huis maken om alles bij elkaar te puzzelen. Maar toch... het voelde niet compleet.Want wat is nu een feestje zonder slingers? En dus ging ik een paar dagen voor het feest toch nog even snel aan de haak.</p><p> <img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3pKK9QAteqcHSocgVv5gAP4N-qlGXzNoTepQ3q8o-dj7iLc_T6cWf8Qznno2tfEmLIFWLsctb8qXCvuChvSg0WK7opMbMkDdpuPSbHcDfqYq4L5IO0jjLmowHk4a_9Gq4P_-1YqA5rapa/w307-h410/IMG_20190529_080207287.jpg" width="307" /><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjqkbbMEXr3AfUnaR-efp9jrPNZCizh6jfxjwpDe81L9MtrKyMfbAoKYxEXu3ChSnzaL5egkebRz9ha1RE5O6QXYajJJiqS-GSNEAba29sxnVn08jqEDal930b4vevjCSMNii2H_g9yuc/w307-h410/IMG_20190529_080200419_BURST000_COVER_TOP.jpg" width="307" /></p><p>Uit het boekje: Haken met studio hip en stip van Annemarie haalde ik allerlei verschillende patroontjes van doilies en vlaggetjes. Die haakte ik aan een lange draad. Oké, veel tijd had ik niet. Het werden er in de eerste instantie niet heel veel. Maar ik had een slingertje. En met krantenpapier en touw knutselde ik snel nog een langere slinger.</p><p><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyDPGh602zP-vhFErHQGaHpdXknZPRHdF2FOZlrvxyCx1DncNCm4F6gmWVgcCHXoXtOqMD_njVlZ5w1uhMaJ_OmptBJqZ2PDlgCNpFZR_da9siALgwqpW32POEOWAAMxERPxrA-n9HPpO_/s640/IMG_20190529_080149887.jpg" width="640" /></p><p>Ik haakte in de week die volgende nog even stug door. Tenslotte kwam er nog een feestje. Wat zou het leuk zijn als ik een gehaakte slinger in het nieuwe huis kon hangen. Een langere dan ik al had.</p><p> <img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGqFKMd1SVeAurl9Rj0SVHfaq34vUgorLaM4yzvdXC6zldD6SzeeFsUNAVm7douA8-8yW9yF0TYtusQRsx2yH4eZ3Us7FOWSAXLQLpY5S0X9gp_X9Xpu2GkfVtHSko6QAgvTHRUUN3ywsf/w307-h410/IMG_20200811_180636988.jpg" width="307" /><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiGgfPPHGPZEAgjDSPf4B8_HnPcG7htQgBcy0KNYmLLx2Exclc63JumDDW8KRmwgUt03KlrooS2nO8ACEpgxUx_PgZ8RG3RO-Za-rjxZAVO9Kku41QP2ByY_MKlrv9VcXJBccN68qogAbp/w307-h410/IMG_20190529_080154965.jpg" width="307" /></p><p>Dat lukte. Tussen het inpakken en schoonmaken door was het heerlijk om af en toe op de bank te ploffen en even snel een doilie te haken. Of een vlaggetje. Een grote of juist een kleine. Gewoon simpel werk. Juist op het moment dat mijn hoofd veel te vol zat met verhuis drukte. En wat een geluk dat ik de katoentjes niet in een doos deed. Ik weet nog hoe ik bij de vorige verhuizing mijn ingepakte wollebolletjes zo miste. Dus deze keer verhuisde ik de bolletjes gewoon in de bak waarin ze al zaten. Zo kon ik ook in het nieuwe huis meteen in de voorraad duiken. </p><p>De slinger groeide en hing tijdens het feest voor het raam. Daarna kwam hij terecht op de schrootjeswand die er toch nog uit moet en dus nooit geverfd is. Je ziet dat er meer opgehangen heeft. De gaatjes en vooral de kruisjes waar de vorige eigenaar moest boren zie je nog zitten. (al zitten alle gaatjes onder de kruisjes. De logica heb ik daar nog niet van ontdekt. Maar het is op meerdere plekken in huis zo gedaan.) En daar hangt de slinger nu nog steeds. Ja we wonen hier een jaar. En inmiddels heeft Bolleboos een pracht van een slaapkamer. Is de hele voorzolder opgeknapt en voorzien van heel veel kastruimte. Hebben we een onwijs gave badkamer. En een keurige logeerkamer die tijdens de verbouwing door onze eigen kids gebruikt wordt. (Ze moeten nu eenmaal hun kamer uit wanneer Mannie daar bezig is met heel veel stof maken.) Maar we werken van boven naar beneden. Dus de woonkamer is nog niet aan de beurt geweest. </p><p>De slinger voor Bolleboos... Op <a href="https://www.instagram.com/steekjebijbeetje/?hl=nl" target="_blank">Instagram</a> plaatste ik de foto's ook al. Met de tekst erbij: Vakantie is een feestje. Dat het schooljaar net zo feestelijk wordt voor de kids en de leerkrachten. Ach ja, school is voor Bolleboos geen feestje. Leren vindt hij heerlijk. Het liefst wiskundige dingen. Of vreemde talen. Soms gebruikt hij Nederlandse woorden die hij eerst aan Mannie en mij uit moet leggen. Maar oh, wat is school een drama. Veel te veel prikkels, veel te veel druk, veel te veel onrust. Afgelopen jaar (groep 7) was school voor hem een lijdensweg. Dus deze slingers zijn nu opnieuw speciaal voor Bolleboos. Dat het de specialisten en ons lukt om de basisschoolperiode goed af te sluiten. En dat we een mooi plekje op het voortgezet onderwijs voor hem vinden. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCi9nT6vvbp5nDTX_x07tJ0ysHYy8zQ81qRnYm2x7Ghmnp_OF6bMLtDRRFhGBXk344_UZCzK-F4sQpaWIHgKcm9QXUwxremLFijv3O3g39pMN82MRho8Psm5zxS2GhFvWtw-nfCq5QhVji/s2048/IMG_20200811_180711057.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCi9nT6vvbp5nDTX_x07tJ0ysHYy8zQ81qRnYm2x7Ghmnp_OF6bMLtDRRFhGBXk344_UZCzK-F4sQpaWIHgKcm9QXUwxremLFijv3O3g39pMN82MRho8Psm5zxS2GhFvWtw-nfCq5QhVji/w512-h384/IMG_20200811_180711057.jpg" width="512" /></a></div><p>Succes weer dit komende schooljaar. Waarin iedereen zijn eigen zorgen kent. Laat het ondanks alles toch een feestje worden.</p><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /><br /><br /><br /><p></p><p><br /></p>Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-60019735366416369222020-07-27T20:08:00.000+02:002020-07-27T21:05:41.602+02:00Lappenpop heeft vakantie<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJrJZwQsIx7xu_keDpVWBC2obxzN2L4OhvUgl7aOgG1OYG_-apYgZgMinwtsvAbACkP4z22Xdbcy2yYS-ca_fyLzUKR7mvZBwx3siiy0In1rN43QN9TLpustyYygDO1qCGAUeMLGDChuDm/s1600/IMG_20200727_190318554_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJrJZwQsIx7xu_keDpVWBC2obxzN2L4OhvUgl7aOgG1OYG_-apYgZgMinwtsvAbACkP4z22Xdbcy2yYS-ca_fyLzUKR7mvZBwx3siiy0In1rN43QN9TLpustyYygDO1qCGAUeMLGDChuDm/s320/IMG_20200727_190318554_HDR.jpg" width="240" /></a></div>
Heerlijk. Eindelijk vakantie. Ondanks die weken die we vooral thuis moesten blijven tijdens de lockdown waren we er toch hard aan toe. De laatste weken werden afgeteld. Gek is dat. Je groeit er altijd weer naar toe. Je lijkt het altijd weer verschrikkelijk hard nodig te hebben. Zou dat ook zo zijn als je nog 2 weken langer door moest? Vooral als wij vroeg zijn en de andere regio's laat vraag ik me dat af. Je rekent toch tot waar je moet en schijnt daar precies genoeg energie voor klaar te hebben staan. Maar goed wij waren hard aan vakantie toe en dit jaar waren wij de laatste ploeg. En we hebben de eindstreep gehaald. Des te lekkerder is het nu genieten van het nietsdoen. Even niet elke morgen vroeg op. De fiets pakken voor je plezier in plaats van die bekende 3 kilometer naar de basisschool van de kids. De polder in, picknicken, en een onbekend buurtspeeltuintje bezoeken. Een andere glijbaan glijdt toch altijd anders? En zeker nu we toch nog in de anderhalve meter samenleving zitten zijn dat wel de makkelijkste uitjes. Gelukkig hebben we onze kids nooit heel erg verwend met pretparken en grote speeltuinen. Ze nemen er genoegen mee. En zijn tevreden.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
En ik? Ik kan haken en lezen naar hartelust. Mannie heeft deze eerste drie weken ook vakantie. Dus verdelen we de taken wat hier en daar. De kids roepen wel mam, maar pap kan ook zomaar antwoord geven. Een heerlijk idee dat je niet elk moment van de dag standby hoeft te staan. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh4pxYO_VEEHr3n7QPZT5dPYpV_-zGRAgO_hpWr0xnUcLYb97Qa491wQz4ZaCNREZQYcIlvDabQpAFjOXFJRvj2LF8Yg7q_yCI9cVDRoCi3U9RTWb3-dGBvFrqoWD0OYaFV8ZUSxuGgQAN/s1600/IMG_20200727_190637392_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh4pxYO_VEEHr3n7QPZT5dPYpV_-zGRAgO_hpWr0xnUcLYb97Qa491wQz4ZaCNREZQYcIlvDabQpAFjOXFJRvj2LF8Yg7q_yCI9cVDRoCi3U9RTWb3-dGBvFrqoWD0OYaFV8ZUSxuGgQAN/s320/IMG_20200727_190637392_HDR.jpg" width="240" /></a></div>
<div>
Dus toen ik bedacht dat ik vast wat cadeautjes op voorraad moest hebben voor een aantal jarigen binnenkort begon de inspiratie vanzelf. Ik wilde een lappenpop maken. Die past zo makkelijk in een envelop. Ik ben begonnen om alle jarige kinderen in coronatijd een cadeautje te sturen. Maar ik heb die bekende boekjes van <a href="https://www.wolplein.nl/lappenpoppen-haken-a-la-sascha" target="_blank">Sacha</a> niet in huis. Ik heb zoveel boekjes en zoveel patronen dat het mij niet gaat lukken om dat alles in mijn leven te haken. En omdat wij al jaren proberen te ontspullen koop ik nu dus ook niet zomaar meer boekjes bij. Ik moest t zelf maar bedenken. Na wat googlen en plaatjes bekijken en het <a href="https://youtu.be/pqXdjEy1ZnU" target="_blank">filmpje</a> waarin Sacha zelf uitlegde hoe ze de lijfjes haakt, besloot ik mijn <a href="http://steekjebijbeetje.blogspot.com/2015/10/patroon-omhaakte-kledinghanger-met.html?m=1" target="_blank">eigen patroon</a> van het berenkopje te gebruiken. Het berenkopje dat ik al gebruikte bij de kledinghangers. Daar moest ik een lijfje aan vast zien te haken. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Nou dat lukte best aardig vond ik. Dus haakte ik maar gewoon door. Een beetje op het oog. Een beetje puzzelen met de afmetingen. En zie hier. Daar ontstond lappenpop Beer. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0IjGBfuC2MeDeBorTdGuS2GazVRFlcXkqrICdZufuWzCGrouex6g5gdA-wAbE63e3meB_uI136ERbs5qkq5Eh6fEDJTcfeRp4oqOEPSz_EJuzwIzxLyP3bQWiaEPuToTE4FUDRA8JuXLY/s1600/IMG_20200727_190644711.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0IjGBfuC2MeDeBorTdGuS2GazVRFlcXkqrICdZufuWzCGrouex6g5gdA-wAbE63e3meB_uI136ERbs5qkq5Eh6fEDJTcfeRp4oqOEPSz_EJuzwIzxLyP3bQWiaEPuToTE4FUDRA8JuXLY/s320/IMG_20200727_190644711.jpg" width="240" /></a></div>
<div>
Beer kreeg nog een bloemetje op haar jurk. Met gehaakte krulletje. En ook onder aan haar jurk kreeg ze een schulprandje. Aan haar handjes en voetjes kreeg ze ook nog een rood randje. Een rustig geheel wat voor mij bijzonder is want ik grijp snel naar roze en paars. Toch is het een echte meisjesbeer vind ik. En stiekem ben ik wel wat verliefd. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0qr6dHC5nd4WQv92WcfOdfpYDM_sraMxooHNEIumk7GAYZkbucZHyF8uTqiQxyYNP4TBadZxPYog47OMHqgYVgvbCBibjzL6fr4Qm07JqeP7qJqo8MKddE3LkHecHqKddciRQ_T5RdCMJ/s1600/IMG_20200727_190524340_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0qr6dHC5nd4WQv92WcfOdfpYDM_sraMxooHNEIumk7GAYZkbucZHyF8uTqiQxyYNP4TBadZxPYog47OMHqgYVgvbCBibjzL6fr4Qm07JqeP7qJqo8MKddE3LkHecHqKddciRQ_T5RdCMJ/s320/IMG_20200727_190524340_HDR.jpg" width="240" /></a></div>
<div>
Ik heb Beer nog niet opgestuurd. En wie weet ziet de moeder van de jarige binnenkort een bijzondere gelijkenis met de foto's van dit blog en het cadeautje voor de jarige. Altijd een beetje gevaarlijk om iets van te voren te plaatsen. Maar dan kan ze de jarige vertellen dat ik het patroontje ook nog eens zelf ontworpen heb. ;-)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-16223356406651763492020-06-23T21:01:00.002+02:002020-06-23T21:01:57.991+02:00Wildbreien met een breirolOf ik misschien iets aan die saaie lantaarnpaal kon doen. Die paal die pal voor mijn zus haar huis staat. Want die vind ze helemaal niet mooi om daar tegenaan te kijken. Hij was zo'n 36,5 cm dik. En de lengte mocht ik kijken. Minimaal 80 cm.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXnlAZadn8kkpUh3EgA7U2rfloP8_8oJ879w0v42M_OOtn0L_HKdiNF-lU7uZzq181T90lEUtMM_fNieOd9eV_jT1Ul8tpCmDs1_ENDTUsMeDezv-nVfwNLDyoni1ijt3d2mIFRUl4y59i/s1600/IMG_20200623_195859890.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXnlAZadn8kkpUh3EgA7U2rfloP8_8oJ879w0v42M_OOtn0L_HKdiNF-lU7uZzq181T90lEUtMM_fNieOd9eV_jT1Ul8tpCmDs1_ENDTUsMeDezv-nVfwNLDyoni1ijt3d2mIFRUl4y59i/s320/IMG_20200623_195859890.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Nou dat kon ik wel. Maar simpel een rechthoekige lap haken en af en toe van kleurtje wisselen dat vond ik niet zo'n leuk idee. Ik wilde iets breien. Met verschillende steekjes. En zo kwam ik op het idee van een breirol.<br />
<br />
Eerst wilde ik er zelf een bedenken. Ik had al een map te pakken met allerlei verschillende ajourpatronen er in. Maar toen bedacht ik dat dat wel een heel gereken zou zijn. Bij elk patroon moest ik dan uitrekenen hoeveel steken ik op zou zetten en nodig zou hebben. Dus zocht ik eens op internet.<br />
<br />
En ik vond een mooie breirol. Een van de blog van <a href="https://anneleindesign.blogspot.com/2012/02/wat-een-uitdaging.html" target="_blank">Annelein Design</a>. Zij heeft deze rol vertaald vanuit het Engels. En noemt hem de crisisbreirol. Ze waarschuwde dat het verslavend was het breien van zo'n rol. Maar ik nam het risico.<br />
<br />
De eerste 3 patronen kon ik me weinig bij dat verslavende voorstellen. Ik moest wel heel erg goed tellen. En omdat ik het breien aan de rol elk vrij momentje van de dag deed was dat tellen vrij ingewikkeld. Was ik halverwege de naald begon een van de kinderen een verhaal. Ik rekende wel weer uit waar ik gebleven was. Dacht ik. Maar dat viel tegen. Van de vier naalden die ik deed moest ik er regelmatig drie uithalen. Want meestal kwam ik er achter dat ik een fout had gemaakt als ik weer aan de goede kant met het patroon bezig was en ik aan het einde van de naald steken te kort kwam of juist over had. Dus besloot ik dat dit werk vooral in de avonduren moest gebeuren. Als ik niet te moe was. Want vlak voor het naar bed gaan nog een toer doen had ook niet zoveel zin. Die moest ik geheid de volgende dag weer uithalen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_rPrtUKF0aErdeMuap-cA20H2v4prqc-eRrk0C9J07fue4r_jHjd73zihPWbHeVii69uy3dBFzirxMZYkgpdSVGzWtQja-qtN74r2r7l2quPyGwqyICZBnDnkiVoI9X2Du23te5i5hmuP/s1600/IMG_20200623_200117733.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_rPrtUKF0aErdeMuap-cA20H2v4prqc-eRrk0C9J07fue4r_jHjd73zihPWbHeVii69uy3dBFzirxMZYkgpdSVGzWtQja-qtN74r2r7l2quPyGwqyICZBnDnkiVoI9X2Du23te5i5hmuP/s320/IMG_20200623_200117733.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Maar toen ik dat eenmaal doorhad ging het als een trein. En ja Annelein heeft helemaal gelijk. Wat is dit een heerlijk verslavend karweitje. Eenvoudig tellen, patroon volgen en verder helemaal niets aan je hoofd te hoeven hebben.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKndpPHkuJPT5D-PenInuqbsDtnoBHA1fW0mHGT__Ecvut1rPPfQjEFVB4ocZQ8YQG3ejbtdsHA1SJGrEv84bgsY3rIDphMk0P1URSPN-WWsPoAwb3l0UEaUPBqivpXu_wqapNEn8M3gb5/s1600/IMG_20200623_195911757_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKndpPHkuJPT5D-PenInuqbsDtnoBHA1fW0mHGT__Ecvut1rPPfQjEFVB4ocZQ8YQG3ejbtdsHA1SJGrEv84bgsY3rIDphMk0P1URSPN-WWsPoAwb3l0UEaUPBqivpXu_wqapNEn8M3gb5/s320/IMG_20200623_195911757_HDR.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Toch wilde ik hem ook niet te lang maken. De gedachte dat sommige wildbreisels er net een week hangen en dan weer weggehaald word door de gemeente maakte dat ik er na een aantal patronen een eind aan wilde breien. Ik sloeg wat patronen over waarbij het aantal steken niet heel goed uitkwam. (Want omdat ik vast zat aan die 36,5 cm moest ik rond de 60 steken hebben in plaats van de 47, 48, 49 steken van Annelein. Dus was het nog een heel gereken.) Ik breide nog dit patroon, en vooruit dan ook nog deze, En als ik deze kleur nu gebruik voor het tricot gedeelte waar ik dan de straatnaam ik kan borduren dan brei ik aan het einde het eerste patroontje andersom. Annelein doet dat heel anders. Veel mooier. Maar voor een wildbreisel kan het best dat patroon van boven naar beneden lezen en van links naar rechts.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMPDmb4yDPHA7P7xgYpXIiOBMoYlHXiLOBo6OMQu6IBpnyVPdGZIhEzlRfvydr5TPGlFSGFKnQjo_9GiqU-Ny1NGEKSyJdWnnkRSKCmmxJG0o1M9nm6ej-l2AZZiHV5gdd18wjh4DnP0hw/s1600/IMG_20200623_200103388_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMPDmb4yDPHA7P7xgYpXIiOBMoYlHXiLOBo6OMQu6IBpnyVPdGZIhEzlRfvydr5TPGlFSGFKnQjo_9GiqU-Ny1NGEKSyJdWnnkRSKCmmxJG0o1M9nm6ej-l2AZZiHV5gdd18wjh4DnP0hw/s320/IMG_20200623_200103388_HDR.jpg" width="240" /></a></div>
Uiteindelijk borduurde ik dus de straatnaam en het huisnummer van het huis van mijn zus en zwager. Ik vond een eenvoudig <a href="https://www.allfreecrafts.com/sewing/needlework/block-alphabet/" target="_blank">borduurpatroon</a> die precies moest passen. Want ik had niet naar Annelein geluisterd en eerst het stuk gebreid waar ik de letters wilde hebben en toen pas ontdekte ik dat het er natuurlijk wel in moest passen. En werkte ik de meeste draadjes weg. Nu nog een foto uitleg maken voor mijn zus hoe ze zo'n rol aan de paal vast kan maken. En dan kan hij op de bus.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZGdeO-tcAWuOHn_hLTk1qwBM5VIeOlQZZluMWPqtDZFhIM5UogG7TYbCKoo6D40zP5QvNRJpjZNMdEYssVMDgZjfvZxHNeG3aNAlScZY0XY_k_LEsWA9wtA7x89IPXI_Tf0_rz3HIvjlf/s1600/IMG_20200623_200005152.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZGdeO-tcAWuOHn_hLTk1qwBM5VIeOlQZZluMWPqtDZFhIM5UogG7TYbCKoo6D40zP5QvNRJpjZNMdEYssVMDgZjfvZxHNeG3aNAlScZY0XY_k_LEsWA9wtA7x89IPXI_Tf0_rz3HIvjlf/s320/IMG_20200623_200005152.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Nu is hij af. Maar... wij hebben in huis een standleiding. Ergens in de woonkamer staat een grote paal die daar niet weg kan. Waar de kinderen erg graag in klimmen maar waar ik een hekel aan heb want dat horen de buren. Als ik nu die paal eens bekleed met het complete breipatroon... Ik heb al ontdekt dat ik hier prima het steken aantal van Annelein kan gebruiken. En de kleuren... heb ik eigenlijk ook al in huis.<br />
<br />
Wordt vervolgd.<br />
<br />
Met dank aan de lantaarnpaal bij ons achter in het pad die even model wilde staan.<br />
<br />
<br />
Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-49332954738666622632020-06-15T18:59:00.000+02:002020-06-15T18:59:00.259+02:00Delen is vermenigvuldigenIk dacht dat ik er al een keer over geblogd had. Maar ik kan het nergens terug vinden. Dus even een berichtje uit de oude doos. Gewoon zo maar over een klein cadeautje wat ik eens een keer maakte.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCCPiljzEsIC1DFpWB0PZsBdafc8Eo0f-H9cKvG5CTFvVd4d_R7MKKZmg7sEJftzIY5ICj0nDec6q5OJLn4rjs-hbzGJ1Zu8a4w7H_AKwvYEpEEqdVtWW6dqBMYFXaqdPoNuu4Cj9t0DIE/s1600/IMG_20190316_160040356.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCCPiljzEsIC1DFpWB0PZsBdafc8Eo0f-H9cKvG5CTFvVd4d_R7MKKZmg7sEJftzIY5ICj0nDec6q5OJLn4rjs-hbzGJ1Zu8a4w7H_AKwvYEpEEqdVtWW6dqBMYFXaqdPoNuu4Cj9t0DIE/s320/IMG_20190316_160040356.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Het kwam namelijk zo: Onze Doerak zit op turnen. Zodra ze van zwemles af was mocht ze van mij op turnen. Daar had ze heel veel zin in. (In die zwemles niet dus was het een soort van stok achter de deur) Dus toen ze eindelijk het felbegeerde zwemdiploma op zak had en ze verder ging voor haar B diploma met schoolzwemmen mocht ze naar de turnhal. Prachtig vond ze het.<br />
<br />
Een turnpakje was niet verplicht. Dus besloot ik dat ik dat geld dan mooi uitspaarde. Een wedstrijd was ook niet verplicht. Turnpakje en wedstrijd samen kon dan weer niet anders. Als je met een wedstrijd mee deed moest je een turnpakje aan. Het pakje van de vereniging. Dus toen Doerak heel graag met een wedstrijd mee wilde doen moest ik toch op pakjesjacht.<br />
<br />
Maar daar wist de trainster wel raad mee. Het pakje wat er nu gedragen werd ging er uit. Dat was volgend jaar niet meer te gebruiken. Dus nu een pakje van 40 euro kopen en volgend jaar weer een dat was toch wel een beetje veel van het goede. Daarom kon ik er ook best een lenen. Ik kreeg een aantal namen door van kinderen die niet meededen maar wel een pakje hadden en trok de stoute schoenen aan. Van een meisje en een moeder die we totaal niet kenden kregen we een pakje te leen. Doerak kon mee doen met de wedstrijd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNQuTvyiRyP2BR-HLs4ZJmAy69a7fcouYHyRQo5xbq5fL_OVEvn6Sf4DLK4El_EwhNsCo3HAokKxSA9VOYin2MgHBtHJFhfEOQaMIje7Vat-ajjbhVeyzV0-rQ_pIq4WdklTJQIFmBvE8v/s1600/IMG_20190316_102633404.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1355" data-original-width="1114" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNQuTvyiRyP2BR-HLs4ZJmAy69a7fcouYHyRQo5xbq5fL_OVEvn6Sf4DLK4El_EwhNsCo3HAokKxSA9VOYin2MgHBtHJFhfEOQaMIje7Vat-ajjbhVeyzV0-rQ_pIq4WdklTJQIFmBvE8v/s320/IMG_20190316_102633404.jpg" width="263" /></a></div>
<br />
Het was voor haar een heerlijke morgen. Vroeg op de zaterdag, terwijl Mannie en Bolleboos nog op 1 oor lagen, vertrokken we naar een turnhal in de stad. Terwijl ik me met een haakwerkje op de tribune terugtrok kon zij haar kunsten laten zien. En na het tonen van de kunsten waren er nog veel meer turnsters die hun kunsten wilden laten zien. Dus kwam onze dame weer gezellig bij mij zitten. Samen met een heleboel andere vriendinnetjes van de turnclub. Waarom ze zo verschrikkelijk graag bij mij zaten? Nou wij hebben een auto vol met speelgoed. Kleurboeken, puzzeltjes, puzzelboekjes, Donald Duckjes. Een Bolleboos en een Doerak die zich vervelen in de auto gaat bij ons nooit goed. Dat wordt herrie en heisa. En omdat ik dat op een lange rit nu eenmaal graag wil voorkomen ligt er dus overal speelgoed in de auto. Nu hadden we een grote tas meegenomen. Waarin we al dat speelgoed hadden gepropt. Okè, ik sjouwde me een breuk. Maar ik had wel heel gezellig de hele morgen een heleboel kinderen om me heen. Ze kwamen op ons speelgoed af als vliegen op de stroop. En vermaakten zich uitstekend. Zo zie je maar: delen is vermenigvuldigen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV35Fo1yea93lQ2Gw_sEGrm1adXDJUCQAqR5-TdFL7kUX6oWcVo13JFG7U-B1jRgsOjlaAjmkL-UmfSisRcEWv9Auuz63ct6cDNG6d2kS-GMGypPdsGxIeLEKGuf_C9WSMu9O3ni0rEpNC/s1600/IMG_20190316_155952096.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV35Fo1yea93lQ2Gw_sEGrm1adXDJUCQAqR5-TdFL7kUX6oWcVo13JFG7U-B1jRgsOjlaAjmkL-UmfSisRcEWv9Auuz63ct6cDNG6d2kS-GMGypPdsGxIeLEKGuf_C9WSMu9O3ni0rEpNC/s320/IMG_20190316_155952096.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW8yZb4TV3vUzBIh3LVI7cSYpFH1hpBed4fjBec9DlNAx6oqIjfdL6F40UG4BH0mm75KZvIY4mYmE2nkbdy4lkHjH6ptQuPDLgv_rkox4HaHZXfEDlWLjmTBbi3bBQM7fUQENxVh25TAH2/s1600/IMG_20190316_155926765.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW8yZb4TV3vUzBIh3LVI7cSYpFH1hpBed4fjBec9DlNAx6oqIjfdL6F40UG4BH0mm75KZvIY4mYmE2nkbdy4lkHjH6ptQuPDLgv_rkox4HaHZXfEDlWLjmTBbi3bBQM7fUQENxVh25TAH2/s320/IMG_20190316_155926765.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Wat turnen nu met haken te maken heeft? (Afgezien dan van dat haakwerkje op de tribune) Nou ik vond dat dat lieve meisje wat zo heel knap haar turnpakje had afgestaan aan een meisje wat ze eigenlijk helemaal niet kende wel een cadeautje verdiend had. Dus haakte ik wat kleine bloemetjes, en bevestigde die op een een paar nieuwe knipjes. Ik maakte er een labeltje bij waar ik de knipjes leuk op weg kon geven. Samen met het al weer schone turnpakje bracht ik de middag na de wedstrijd de knipjes. Gewoon omdat delen nu eenmaal vermenigvuldigd.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYEHNYVl6sOAVWVc51YmsdMvBM8VCpC4RUhr2QYp1HTgFPREjiSoOaVFDz6C3TBfcVRffZ8MOnmx51tOZO0ZEHM5E2csrXxHdQ7bfHp_U4SEmTRCHsaBh2yHfsC8soD3WhIoqDcrygUDN/s1600/IMG_20190317_083812298.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYEHNYVl6sOAVWVc51YmsdMvBM8VCpC4RUhr2QYp1HTgFPREjiSoOaVFDz6C3TBfcVRffZ8MOnmx51tOZO0ZEHM5E2csrXxHdQ7bfHp_U4SEmTRCHsaBh2yHfsC8soD3WhIoqDcrygUDN/s320/IMG_20190317_083812298.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ze wonnen zelfs nog de tweede prijs. Dus de mini-meisjes hadden goed hun best gedaan.</td></tr>
</tbody></table>
En Doerak? Die turnt nog steeds graag. Ze heeft inmiddels een rood turnpakje van de vereniging. De wedstrijd van dit jaar is afgelast. (zoals zoveel is afgelast in deze periode) Maar gelukkig mogen de meisjes wel weer turnen. Tot grote vreugde van onze Doerak.<br />
<br />Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-71117381001286515182020-06-06T17:03:00.000+02:002020-06-06T17:03:38.348+02:00Spijkerbroektas... Van iets wat is geweest iets maken wat is.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzNuTs_kL_zTDtzizOqbYGQJkq_Ml1TbCaEiPls1CPjbvhTZa97egLvL42y4dF5zFCdjgNITxK6hy4QfjoJMVhceIHFtn9YgmolTX0uLBRPxQ-HvYtt-TI_OiJGehZmxGlnxC9AabZeOGq/s1600/IMG_20200513_183250848.jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzNuTs_kL_zTDtzizOqbYGQJkq_Ml1TbCaEiPls1CPjbvhTZa97egLvL42y4dF5zFCdjgNITxK6hy4QfjoJMVhceIHFtn9YgmolTX0uLBRPxQ-HvYtt-TI_OiJGehZmxGlnxC9AabZeOGq/s320/IMG_20200513_183250848.jpg" width="240" /></a></div>
Oh oh, elke keer als ik een berichtje plaats neem ik me voor weer meer te bloggen. Om elke week een berichtje te plaatsen. Ik heb genoeg gehandwerkt het afgelopen jaar. Maar steeds opnieuw schiet het er weer bij in. Er zijn eerst zoveel dingen die moeten. Dan dingen die ook moeten maar iets minder hard moeten. En dan blijft soms de-dingen-doen-die-ik-wil te lang liggen. Ach, ik denk dat het herkenbaar is voor iedereen. Soms wil je wel maar lukt het niet. Ik ga weer een nieuwe poging doen. Nu zonder goede voornemens. Wie weet helpt dat wel. ;-)<br />
<br />
Doerak kreeg toen ze naar school ging een mooie roze geruite tas van oma. Met geborduurde lapjes en zakjes er op. Toen opa en oma Doerak eens van school haalden een paar jaar later vond oma de tas wel erg versleten. Nog voor ik de kinderen op kwam halen was er een nieuwe tas geregeld. Een blauwe dit keer. Met een applicatie van een uil erop. Iedereen blij en tevreden. En Doerak ging weer gezellig met nieuwe tas naar school.<br />
<br />
Nu halen opa en oma Doerak niet zo heel vaak van school. Ik zorg toch meestal wel dat ik alles zo kan plannen dat ik zelf de kids bij het hek op kan wachten. Of Mannie is op tijd thuis. Dat ergens in het najaar de tas toch op zijn eind begon te raken werd niet meteen door oma gesignaleerd. Ik had in ieder geval tijd genoeg om te bedenken dat ik misschien wel een spijkerbroek tas kon maken. Dat moet ik toch eens zelf uitproberen in de herfstvakantie. Zo gedacht... zo niet gedaan. Ik besprak met Doerak het idee en zij was enthousiast. We zochten zelfs spijkerbroeken uit die echt versleten waren. En toen bleef het project liggen. De herfstvakantie ging voorbij. En Doerak ging weer naar school met haar versleten tas.<br />
<br />
In de kerstvakantie kwam er niets van. We waren maar een klein deel van de vakantie thuis. De rest brachten we door in de chalet van mijn schoonouders. Inmiddels was die versleten tas wel door oma ontdekt maar ik vertelde stoer dat ik een spijkerbroektas wilde maken. Van mijn oude spijkerbroek. In de voorjaarsvakantie ging ik aan de slag. Ik knipte een beetje, naaide hier en daar een naadje, paste eens een beetje en ontdekte dat hij veel te groot was. Echt te ruim voor een meisjes ruggetje van 8 jaar oud. Dus zochten we naar nog een oude spijkerbroek. Een die wat smaller was. Bolleboos had er nog wel een liggen met een gat in zijn knie. Dus knipte ik weer, zocht ik voeringsstof en toen was de vakantie voorbij.<br />
<br />
Ik liet de tas in een hoekje liggen om mezelf te dwingen om toch nog verder te gaan. Maar zo even hap snap tussendoor kan ik niet naaien. Tot overmaat van ramp was in de vakantie ook mijn eigen naaimachine nog kapot gegaan. Ik had er inmiddels een geleend van mijn schoonmama die niet perse meteen terug hoefde. Want het is haar reservemachine. Maar ik moest toch weer moed verzamelen om aan de slag te gaan op een vreemde naaimachine.<br />
<br />
Nou die moed had ik niet hoeven verzamelen. Wat een verademing ontdekte ik toen ik verder ging. Wat een verschil met mijn eigen naaimachine die tweedehands toch echt 300 euro had gekost. Maar waar ik altijd maar op zat te mopperen. Hij deed gewoon nooit wat hij moest doen. En ik maar denken dat het aan mij lag. Niet dus ontdekte ik via een naaimachine van 30 jaar oud. Wat een heerlijke machine. Wat een zonnetje. Wat een lieffie. Ik ben inmiddels smoorverliefd op een geleende naaimachine. Maar dat terzijde.<br />
<br />
Wanneer ik dan toch verder ging? In de lockdown? Nou dat wilde ik best. Gezellig aan tafel terwijl de kids om me heen dartelden. Maar dat viel vies tegen. Het schoolwerk nam het grootste gedeelte van de dag in beslag. En ik moest toch echt flink meehelpen. Ik dacht dat dat wel mee zou vallen met een Bolleboos in groep 7 en een Doerak in groep 5. Maar Doerak heet niet voor niets Doerak. Zodra ze mijn rug ontdekte stopte ze met werken en ze ging pas weer verder na de nodige moppers. Wanneer ik maar de hele morgen aan tafel bleef zitten en bij elk teken van ongeconcentreerd zijn haar maande om door te werken ging het goed. Naaien? Nee dat werd niets. Daar had ik toch echt de meivakantie voor nodig. Op de laatste zaterdag van de meivakantie ging ik driftig aan de slag. Ik zag dat ik verder was dan ik dacht. Eigenlijk hoefde alleen de voering nog maar. En de hengsels. Dus als ik door werkte...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi37CpHOwvg735TSIjS2JkoshUQ_Adkjpm63UrvyR0VXukiBLiL3XZ68qYca9jGPqCKym7pwhDb07YUxOZudH4LzC-ogCbRc2KXJ8w3yyqOxgCzcB_KOti6118OvEBLIh69sqxSsjddLbKT/s1600/IMG_20200513_185901847.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi37CpHOwvg735TSIjS2JkoshUQ_Adkjpm63UrvyR0VXukiBLiL3XZ68qYca9jGPqCKym7pwhDb07YUxOZudH4LzC-ogCbRc2KXJ8w3yyqOxgCzcB_KOti6118OvEBLIh69sqxSsjddLbKT/s320/IMG_20200513_185901847.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Buiten was het inmiddels erg gezellig. Niet alleen mijn eigen kinderen speelden daar. Ook de buurkinderen, en de kinderen van de buren daarnaast. En nog wat vriendinnetjes van het pleintje. Doerak schonk eigenhandig bekers limonade in. Geen wanklank werd gehoord. Toen ik uiteindelijk eens buitenkwam om de tas te passen zag ik waarom het zo gezellig was. De hele trampoline lag vol met zand uit de zandbak. En om de trampoline en zandbak heen lag zo ongeveer de rest van het zand. De zandspeeltjes lagen overal en daar tussen speelgoed wat niets met de zandbak of trampoline te maken had. (Al dacht ik altijd dat een zandbak en trampoline ook niets met elkaar te maken hadden maar dat bleek toch anders te liggen.) Een buurman kwam eens kijken. En zag de chaos. "Tja," verontschuldigde ik me. "Ik had mezelf een dagje vrij gegeven." Met vereende krachten hebben we de boel weer aardig zandvrij gekregen. Maar Bolleboos dacht daar heel anders over toen hij al springend gestriemd werd door zandkorrels.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpkSgWi1t-LO0Xa5J6a8uk7V70Omj_FIjVNWURH98tV0CcPwI2zHgX_ty82jKSsWEkYMwdyL9JNZvOA6DkKY2pSCVjYO2rV4LrLuPPE8xku8E21aQ49oag-4ZTm8Rm4RinI5U37a_pL0Z/s1600/IMG_20200513_185836814.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcpkSgWi1t-LO0Xa5J6a8uk7V70Omj_FIjVNWURH98tV0CcPwI2zHgX_ty82jKSsWEkYMwdyL9JNZvOA6DkKY2pSCVjYO2rV4LrLuPPE8xku8E21aQ49oag-4ZTm8Rm4RinI5U37a_pL0Z/s320/IMG_20200513_185836814.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Zondag heb ik de tas afgemaakt. De laatste dingen namen toch nog meer tijd in beslag dan ik dacht. Denken jullie dat ook altijd wanneer je bijna klaar bent? Dat je nog maar een uurtje werk hebt en dat het toch nog een halve dag duurt? Nou zo ging het ook bij de tas. Maar hij kwam af. Helemaal. Doerak kon na de lockdown met haar nieuwe tas naar school.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4_e3jfy8WwKjHwo3r4hdBOz_y-kqPMRcHDvD9eMVnHN5aSGcCUqoy69Cqq_8SlNmICmEkDMVRICwOvstXukckxxDkFIqKQvPqu9yP0dwo1_f45kXPudnqFGBbcmyEapTnrEifmkQfzq_e/s1600/IMG_20200513_183820308.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4_e3jfy8WwKjHwo3r4hdBOz_y-kqPMRcHDvD9eMVnHN5aSGcCUqoy69Cqq_8SlNmICmEkDMVRICwOvstXukckxxDkFIqKQvPqu9yP0dwo1_f45kXPudnqFGBbcmyEapTnrEifmkQfzq_e/s320/IMG_20200513_183820308.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZH5d1ugvoNHkoQ2FXuwdYH9Woz34cd1o-l41TY1dO5wX6wC6oI_Ohms1i_4xP_B_3S5-332TxcjgIqqk_7elJXC31kWF0BEoMMNFfPqZUCvL-mq4CPXDoBSz3yMggFkgxKiGD1mpRuM8/s1600/IMG_20200513_183808391.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZH5d1ugvoNHkoQ2FXuwdYH9Woz34cd1o-l41TY1dO5wX6wC6oI_Ohms1i_4xP_B_3S5-332TxcjgIqqk_7elJXC31kWF0BEoMMNFfPqZUCvL-mq4CPXDoBSz3yMggFkgxKiGD1mpRuM8/s320/IMG_20200513_183808391.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEkQviJA4TBv5VnIJuITv9DCxI0Y1uW2nx9777vUFYmOItrkEm95heKc-YmV9ucj6kS_S9lkTcw3NpmcjY0g26_OW3S2zem7PfE5ww8O_kYTtiKdpVGV_y1zGUVuort5hNtcAD0vPEOcjS/s1600/IMG_20200513_183756326.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEkQviJA4TBv5VnIJuITv9DCxI0Y1uW2nx9777vUFYmOItrkEm95heKc-YmV9ucj6kS_S9lkTcw3NpmcjY0g26_OW3S2zem7PfE5ww8O_kYTtiKdpVGV_y1zGUVuort5hNtcAD0vPEOcjS/s320/IMG_20200513_183756326.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
En de bloemetjes? Die waren een extra bestelling van Doerak. Ze wilde graag gehaakte bloemetjes. Ze zocht ze ook nog zelf uit het boek: 100 bloemen om te haken en te breien van Lesley Stanfield. En wees zorgvuldig waar welke bloem moest komen. Dat kon nog mooi even in de avonduurtjes.<br />
<br />Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-8883333671039619432019-11-25T19:11:00.000+01:002019-11-25T19:11:27.837+01:00Jurk voor reislustige BarbieEen paar weken geleden mocht ik voor Barbie aan het werk. Het begon allemaal met een schoenendoos en de <a href="https://www.actie4kids.nl/" target="_blank">Actie4kids</a> actie. Eens in de twee jaar doet de basisschool van Bolleboos en Doerak daar aan mee. Dan proberen ze zo veel mogelijk schoenendozen te verzamelen gevuld met schoolspullen en speelgoed. Om kinderen die het minder goed hebben dan wij in andere landen een mooi cadeau te geven. Die actie dragen wij altijd een warm hart toe dus gingen de kids en ik op de fiets naar de kringloop. Immers, goed speelgoed van de kringloop gaat vaak heel wat langer mee dan nieuw speelgoed van goedkope budget winkels. Doerak ging enthousiast aan de slag op de speelgoedafdeling. Ze vond er van alles. Ook een blote Barbiepop. Niet echt om cadeau te geven. Met de Barbie was niets mis. Maar ze was zo bloot...<br />
<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM3c24e47bzAYliEHJ_MkTE8TN8Z9iILH7u-lI_l041YxcZl3apgKFq4D06flSmtr61P3aHVjRTELEwkz7EorsS7uud4D5xGoKYy8xkBoqNPKr4cEiXTEC059gPO95-_9TZJVtl7SDS9Jp/s1600/IMG_20191026_101147114.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM3c24e47bzAYliEHJ_MkTE8TN8Z9iILH7u-lI_l041YxcZl3apgKFq4D06flSmtr61P3aHVjRTELEwkz7EorsS7uud4D5xGoKYy8xkBoqNPKr4cEiXTEC059gPO95-_9TZJVtl7SDS9Jp/s320/IMG_20191026_101147114.jpg" width="240" /></a></div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Doerak vond dat Barbie wel een jurk van haar collectie kon krijgen. Maar eenmaal thuis kon ze toch niet kiezen. Het was wel heel moeilijk delen van haar overvloed. Ik besloot niets te forceren maar een oplossing te bedenken. Ik breide wel een jurk voor Barbie. Ik vond op <a href="https://www.stickatillbarbie.se/" target="_blank">Stickatillbarbie.se</a> jurk nummer 208. Snel dun katoen en wit acryl garen bij elkaar gezocht. En aan de slag. Want het moest wel in een halve week klaar. Gelukkig lukte dat prima.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGW-62Nkn2oA2RZY6xHhFW-1z2CeWBBnmEfUgsi4sHjtzguLyxeEf8wbkGnH7LRNOL0guHRyVl8jU7YaT5EfFvfb8E-HNqI_vcrN7hsjscB-aa4g-pwYB26nfP-en_z-znbL5CrWk8hVex/s1600/IMG_20191026_101337734.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGW-62Nkn2oA2RZY6xHhFW-1z2CeWBBnmEfUgsi4sHjtzguLyxeEf8wbkGnH7LRNOL0guHRyVl8jU7YaT5EfFvfb8E-HNqI_vcrN7hsjscB-aa4g-pwYB26nfP-en_z-znbL5CrWk8hVex/s320/IMG_20191026_101337734.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Na de jurk kon ik ook nog tasje A21, ondergoed 189 (wat officieel een bikini is) en slofjes A15 maken.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNHeTKrOlaDRGVX4VwqhsdEGdMG25McmK5ypjQRo3HQfaNkVBw5h6ULFhI-W13hVZCNCfCWU0CCcXVaUkO7Vk9gPfTv1z9Q4ICBUPlbGbdjerWn7dU955dLaRdceK8tG262dJMdOYSQLsb/s1600/IMG_20191026_101140560.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNHeTKrOlaDRGVX4VwqhsdEGdMG25McmK5ypjQRo3HQfaNkVBw5h6ULFhI-W13hVZCNCfCWU0CCcXVaUkO7Vk9gPfTv1z9Q4ICBUPlbGbdjerWn7dU955dLaRdceK8tG262dJMdOYSQLsb/s320/IMG_20191026_101140560.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Zo kon Barbie wel in de doos. Ik kamde haar haar en stak het op. Maakte haar uiteraard ook schoon en legde haar een nachtje met nieuwe kleding en al in de vriezer. Je moet er toch niet aan denken dat bacteriën van hier een griepgolf in dat andere land oplevert.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaIZ3jJTA-zCVkp4x48AHc2yv5wZt88tHnTH-ftxfNyIW_U7Kb-bQQf6stqRWzGg4x2rZPMhy1MoJ_eYhghyJj8D3mT1QNodv6TvnCDkHMXYdWuRJY00zlIIp7-iwa3lngp0qRwX38rvGE/s1600/IMG_20191026_101118735.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaIZ3jJTA-zCVkp4x48AHc2yv5wZt88tHnTH-ftxfNyIW_U7Kb-bQQf6stqRWzGg4x2rZPMhy1MoJ_eYhghyJj8D3mT1QNodv6TvnCDkHMXYdWuRJY00zlIIp7-iwa3lngp0qRwX38rvGE/s320/IMG_20191026_101118735.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Uiteindelijk kwam oma met nog een echte verrassing. Toen ze hoorde van ons plan kreeg Barbie ook van haar nog een gebreide jurk. Nu kon Barbie dus zelfs omgekleed worden door haar nieuwe vriendinnetje. Met een tasje met een extra setje kleding gaat Barbie op weg naar een kindje die een cadeautje wel verdiend heeft. Gewoon omdat haar kansen veel minder zijn dan de kansen van onze kinderen. We hopen dat deze schoendoos bij mag dragen aan een mooie jeugd voor dit kind. </div>
Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-80762472111594375702019-11-02T20:15:00.000+01:002019-11-02T20:15:04.346+01:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNeS6Hvf9J08rhKx6H4Z0eXjHGR3YWEpNOfPVw-kC18rkZ2W7EmU-qGP0YXBmDgbqV3Xipm-yo1aIZdh6I6xkiuWrlM9IR38cUfbBjvkaYLXyLnneih-hfsHkXSl4B7Ee_5oZ3ts38NIJ-/s1600/IMG_20191101_164110457.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNeS6Hvf9J08rhKx6H4Z0eXjHGR3YWEpNOfPVw-kC18rkZ2W7EmU-qGP0YXBmDgbqV3Xipm-yo1aIZdh6I6xkiuWrlM9IR38cUfbBjvkaYLXyLnneih-hfsHkXSl4B7Ee_5oZ3ts38NIJ-/s320/IMG_20191101_164110457.jpg" width="240" /></a>Daar ben ik weer. Wat is het lang geleden. Bijna een jaar zie ik. En dat heeft een oorzaak. Nee het komt niet omdat ik niets gedaan heb. Ook tijdens de afgelopen maanden heb ik volop gehandwerkt. Het kwam ergens anders door. Totaal onverwacht kochten Mannie en ik een ander huis. We hadden nog helemaal niet het idee dat we snel zouden gaan verhuizen. Ja we keken wel op Funda. En we wilden ook niet lang meer in het huis wonen waar we woonden. Maar waar dan wel? In hetzelfde dorp blijven? Of naar een ander dorp? Maar moeten Bolleboos en Doerak dan ook naar een andere school? Dat in geen geval. Ze hebben het te goed naar hun zin op hun basisschool. De mitsen en maren waren groot. En als we dan een huis zagen wat ons wel wat leek durfden we niet goed verder stappen te ondernemen. Immers we woonden nog maar 3,5 jaar in ons huis. Nog niet zo lang geleden waren we vol enthousiasme en goede moed met onze kinderen verhuisd. We hadden onze kleine arbeiders woning met bouwjaar begin 1900 ingeruild voor een veel groter huis van beton. Dan valt het niet mee om toe te geven dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Dat het huis niet naar je zin is. Dat je niet kan aarden in een betonnen huis wat dan wel veel groter is dan het vorige huis. Maar wat niet leefde. Geen ziel had. We hadden heimwee. En toen we dat eindelijk toe durfden geven was de vervolgstap nog veel moeilijker. Want wat als je nu weer ergens terecht komt waar je het niet naar je zin zou hebben?<br />
<br />
Het was Mannie die dit huis zag staan. Hij belde van zijn werk. Hoewel we verder zouden moeten gaan fietsen konden de kids op hun eigen vertrouwde basisschool blijven. (Waar ik trouwens ook luizenmoeder, overblijfmoeder, hulpmoeder en wat voor moeder dan ook ben) Bovendien kunnen we ook de auto pakken als het regent. De tuin zou een stuk groter zijn dus eindelijk konden we die felbegeerde trampoline kopen. Het huis was niet van beton. Eindelijk weer houten vloeren waardoor wij misschien wel weer een balkenplafond konden realiseren. En ineens durfde ik de knoop wel door te hakken. "Als je dit zo interessant vindt, moeten we een afspraak maken," zei ik kordaat. Mannie twijfelde, belde toch en een week later konden we gaan kijken. Nog weer een week later was het huis van ons. <br />
<br />
5 maanden later woonden we er in. Het oude huis verkocht en overgedragen aan een nieuwe eigenaar.<br />
<br />
En daar zitten we nu. Een huis uit 1970. Met een jaren 70 keuken (waar ik stiekem ook wel weer een beetje verliefd op ben) en schrootjes op de muren. Spachtelputz in de slaapkamer, in de gang en in de woonkamer waar geen schrootjes zitten, een gifgroene zolder met retrobehang... Kortom een huis niet naar onze smaak. Maar... wel naar ons zin. De badkamer deed Mannie meteen. Hij had in de weken van onze verhuizing het project badkamer. Ik deed de verhuizing. En zo kwam het dat we een dag na het inleveren van de sleutel van het oude huis in ons nieuwe huis in ons nieuwe bad konden badderen. Oh nee, de badkamer was nog niet klaar. Maar we konden in bad. En hoefden niet heen en weer te fietsen om ergens te gaan douchen. Stapje voor stapje ronden we nu projecten af. De badkamer is klaar, een kamertje boven wat we als wisselkamer gaan gebruiken tijdens de verbouwing is geïsoleerd en gestuukt. En daar is het eerste balkenplafond gecreëerd. Nu is Mannie het dak op de voorzolder aan het isoleren. Dan gaat hij daar kastruimte maken en kunnen we daar spullen overzichtelijk inruimen zonder dat we elke keer stapels dozen moeten verplaatsen die opgestapeld in een hoek staan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxTXI3iWq54yuZEzQQiZyzF-MOAfDKgfTRjzO-TGw-sjeKVUeQfZA3MSIrYhI-_i6HDt4A2azT68vrIGKaSRucMLy0IizwipqUAf78AvB2geq39PNF5BSb2TlSMsSwCjS72J_YQEiS36ZX/s1600/IMG-20190906-WA0001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxTXI3iWq54yuZEzQQiZyzF-MOAfDKgfTRjzO-TGw-sjeKVUeQfZA3MSIrYhI-_i6HDt4A2azT68vrIGKaSRucMLy0IizwipqUAf78AvB2geq39PNF5BSb2TlSMsSwCjS72J_YQEiS36ZX/s320/IMG-20190906-WA0001.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Het is genieten. We krijgen weer nieuwe energie. We zijn zo blij met ons huis. Oh ja, het is best afzien soms. Als er weer stofwolken door het huis vliegen en ik weer ramen moet zemen omdat ze er na een breekactie gewoon niet uit zien. En dan neem ik, hoe gek dat ook klinkt, gewoon een dagje vrij. Even een poosje niets zeer noodzakelijks doen. Jam maken bijvoorbeeld van de enorme druivenoogst uit eigen tuin. Letterlijk oogsten van wat we niet gezaaid hebben. Eerst druiven van de struik halen, plukken, wassen, koken, de velletjes en pitjes uitknijpen en de sap opvangen, geleisuiker erbij en potten vullen. En weggeven daarna. Want ik ben de enige die jam eet. En als je zo'n 25 potten hebt gemaakt dan ga je daar meer dan genoeg aan hebben.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJykW72fjCoiZo0PH3ZlhqKOPZP4ywTz0AZe9mp-x2mlJWdkK6VZeWqPUboDudSQVYfFF9dtWbqOtKKL4snQTKVYoufK6JJIqt6gNMx_JYkjQQbVRAmZw8RcfZEhcFlgEJ6ZA0cIDJqih/s1600/IMG-20191011-WA0006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJykW72fjCoiZo0PH3ZlhqKOPZP4ywTz0AZe9mp-x2mlJWdkK6VZeWqPUboDudSQVYfFF9dtWbqOtKKL4snQTKVYoufK6JJIqt6gNMx_JYkjQQbVRAmZw8RcfZEhcFlgEJ6ZA0cIDJqih/s320/IMG-20191011-WA0006.jpg" width="180" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQIqO0RC2V7vLiBw49iEy6XnSJTsLS7hOrj7coZ0Vn9vpCThI6Y01G17yIEcdlB3Uv1TK286eMkAGkfcD3P0BSMdHaDsc-Jhf12o9a-ojp9GrWgE4I1qswoPeAXlVBY0IDGiJGt8c6yNc/s1600/IMG-20191011-WA0002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQIqO0RC2V7vLiBw49iEy6XnSJTsLS7hOrj7coZ0Vn9vpCThI6Y01G17yIEcdlB3Uv1TK286eMkAGkfcD3P0BSMdHaDsc-Jhf12o9a-ojp9GrWgE4I1qswoPeAXlVBY0IDGiJGt8c6yNc/s320/IMG-20191011-WA0002.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
Of haken. Gewoon lekker in mijn eigen okergele stoeltje kruipen (ja die hebben we meeverhuisd) dekentje om, kopje thee erbij en gaan. Dat deed ik gisteren. Het regende toch. En omdat het projectje ook nog af moest diezelfde dag kwam ik ook niet meer uit die stoel. Heerlijk.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9axY8uOSghyphenhyphen78-ZG7SjavBPwXpXnGWkv6Pw9KBMlmyD1CSSHQihW7mfGkRWpoyXJHpFQhxzHDjbDrdEm6n2Sb_daWZotasgAEmxjp7TWUHRH3x8aEUDYnhcuXutKX33KUwm9YnZ8_Urb5/s1600/IMG_20191101_163516531.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9axY8uOSghyphenhyphen78-ZG7SjavBPwXpXnGWkv6Pw9KBMlmyD1CSSHQihW7mfGkRWpoyXJHpFQhxzHDjbDrdEm6n2Sb_daWZotasgAEmxjp7TWUHRH3x8aEUDYnhcuXutKX33KUwm9YnZ8_Urb5/s320/IMG_20191101_163516531.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Wat ik maakte? <a href="https://www.amigurumitogo.com/2014/05/little-bigoot-monkey-free-amigurumi-pattern.html" target="_blank">Little Bigfoot Monkey.</a> Een klasgenootje van Doerak gaat verhuizen. En hoewel dat bekend terrein is voor Doerak gaat deze klasgenoot wel van school. Ze krijgt een junglekamer in hun nieuwe huis. Dus haakte ik een aapje. In haar lievelingskleuren. Als afscheidscadeau. Gisteravond heeft Doerak hem gegeven. En het blije snoetje van het vriendinnetje was meer dan genoeg. Mijn dagje rust was dubbel geslaagd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijtF3O3tmmNQYmdcqC2aFqjsgT8bC0ed0g5Ts37EFiYgUUhcy8tbmnjG5ClanGRDv6MDYpsuC6AqSLT8UR49FQiTDQ-Akg5TBTBQKK6gf07-o3E5ouhXhMcKtrZZkwVL0ux_tQk1OP4NkQ/s1600/IMG_20191101_163629064.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijtF3O3tmmNQYmdcqC2aFqjsgT8bC0ed0g5Ts37EFiYgUUhcy8tbmnjG5ClanGRDv6MDYpsuC6AqSLT8UR49FQiTDQ-Akg5TBTBQKK6gf07-o3E5ouhXhMcKtrZZkwVL0ux_tQk1OP4NkQ/s320/IMG_20191101_163629064.jpg" width="240" /></a></div>
Er zijn nog veel meer verhaaltjes te vertellen. Over de zelfgehaakte sleutelhangers die als adreswijziging weggegeven werden of over gordijnen die ik aan het haken ben. Maar voor vandaag is het genoeg. Fijne zondag en geniet ondanks de regen toch lekker van de rust van je eigen plekje. Met of zonder haaknaald. Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-57529272095832973222018-11-29T11:45:00.000+01:002018-11-29T11:45:16.172+01:00Nog meer viltSint is nog lang niet klaar met het stille boek. Maar Sint had nog meer op het programma staan. Dat is ook altijd wel een beetje het probleem van deze Sint. Die bedenkt altijd te veel en te groot in een te kort tijdsbestek. Dus als het poppenhuis boek voor Doerak niet afkomt dan is dat even niet anders. Dan krijgt ze een half boek en zal deze mama Sint het nog wel verder afmaken.<br />
<br />
Gelukkig weten zowel Bolleboos als Doerak precies hoe de vork in de steel zit wat het hele Sint verhaal betreft. Dus ik hoef niet een of ander smoesje te bedenken waarom er een half af project in de zak zit. Bovendien vieren we het iets later. Dus ik heb nog wat uitloop tijd.<br />
<br />
Maar waar ik het nu over wilde hebben is dus een van die andere projecten die moesten gebeuren.<br />
<br />
Doerak wilde dolgraag een zeemeerminnen staart deken. En Mannie vond er eentje bij die goedkope winkel met dat wit blauwe logo. Of beter gezegd: hij vond er twee. Want er lag ook een haaien staart deken. Die nam hij allebei mee.<br />
<br />
De deken voor Doerak vond hij wat saai. Ik beloofde dat ik er wel iets mee kon. Ik wist niet direct wat maar... Komt tijd komt raad.<br />
<br />
Na een tijdje begon het te borrelen. Niet voor Doeraks deken maar voor die van Bolleboos. Die was al grappig met vinnen, tanden en ogen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6iLYeNsccvXpASrwwsT-BEPQ52gZolJDuiD2pDzHGy0LEefSwvwjwitnx766Nhwe1zY9ifRAPubbR_Br2npcXbYMSJOzSa79A5O_TlAttAHjljCQZ5GGjHp8bcciKVsdcreXiXf5oPOb6/s1600/IMG_20181129_105540965.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="569" data-original-width="1600" height="113" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6iLYeNsccvXpASrwwsT-BEPQ52gZolJDuiD2pDzHGy0LEefSwvwjwitnx766Nhwe1zY9ifRAPubbR_Br2npcXbYMSJOzSa79A5O_TlAttAHjljCQZ5GGjHp8bcciKVsdcreXiXf5oPOb6/s320/IMG_20181129_105540965.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Maar ik bedacht nog iets veel leukers. We horen hier regelmatig mopjes langskomen. Waaronder het mopje: er zwemmen twee vissen in de zee. Zegt de een: "Haai." Zegt de ander: "Waar?"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg823Cn1SdsmUwZ-5dr_mIA5PWso7Ec9js3c25n2AAD2WeDXWbR5n3X-nAT1y2_iiG6VeCCOrQ6mItlicaHYktbwVdqqzWR7EKZYH8AvlRWDDx0BH02b74QMSvszcb9A1JJGsnHgTfCg1f-/s1600/IMG_20181129_105633401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg823Cn1SdsmUwZ-5dr_mIA5PWso7Ec9js3c25n2AAD2WeDXWbR5n3X-nAT1y2_iiG6VeCCOrQ6mItlicaHYktbwVdqqzWR7EKZYH8AvlRWDDx0BH02b74QMSvszcb9A1JJGsnHgTfCg1f-/s320/IMG_20181129_105633401.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Dat mopje moest op de deken vond ik. Dus trok ik me afgelopen week terug op zolder (waar het inmiddels verboden is voor kinderen) en tekende ik visjes. En letters. En ik versierde de visjes.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXVoMoaAX53OPPVwn3BU26yf8gZa-c2D2iLBh6_8NuBs08vOp2GvfMZZipmec3WGDF5sLsPpYIrSNUSxrb2TiJ4fofjDW6g-ux_KMud9BnHbnBricpfv_kReEMlKFNFd-RZDQLXaXtY5un/s1600/IMG_20181129_105540965.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXVoMoaAX53OPPVwn3BU26yf8gZa-c2D2iLBh6_8NuBs08vOp2GvfMZZipmec3WGDF5sLsPpYIrSNUSxrb2TiJ4fofjDW6g-ux_KMud9BnHbnBricpfv_kReEMlKFNFd-RZDQLXaXtY5un/s320/IMG_20181129_105540965.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Gelukkig heb ik inmiddels ook Doeraks deken versierd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SYUNuJnPCTirPtPvzBdvdFfSosJ01fOQeypRGLRTMye3vl3z5Ad0ru9fwTZveug22fLskMxyTaHhljYXpGv6uJ86h-zLDIUWurTJbTbbvTSdOQeA1lBMXU77hD0iEtAUcRHvc4qC6LeY/s1600/IMG_20181129_112353631.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SYUNuJnPCTirPtPvzBdvdFfSosJ01fOQeypRGLRTMye3vl3z5Ad0ru9fwTZveug22fLskMxyTaHhljYXpGv6uJ86h-zLDIUWurTJbTbbvTSdOQeA1lBMXU77hD0iEtAUcRHvc4qC6LeY/s320/IMG_20181129_112353631.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Ik vond vorige week bij de kringloop (daar komt deze Sint nog al veel deze maanden. De schoenen moeten ook gevuld) een leuk armbandje en een ketting. De armband was geregen met stukjes schelp. Aan de ketting hingen allerlei leuke bedeltjes. Dus sloopte ik ijverig de net gekochte sieraden en versierde ik met engelen geduld de deken.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzpgY_SuBFIniQZycAfsh-etC3pDnZfDEFEQj3e2grihrD-TSZPkv-dghINaRKV5DOoAH-acuNnUKZ5byJ-WCGTK5u_q1e8RmJbxwdtNm7GN47skr-ybt1ymwC6DMOv-I_SyPVRjAquHZ9/s1600/IMG_20181129_112347164.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzpgY_SuBFIniQZycAfsh-etC3pDnZfDEFEQj3e2grihrD-TSZPkv-dghINaRKV5DOoAH-acuNnUKZ5byJ-WCGTK5u_q1e8RmJbxwdtNm7GN47skr-ybt1ymwC6DMOv-I_SyPVRjAquHZ9/s320/IMG_20181129_112347164.jpg" width="240" /></a></div>
Elk stukje schelp en elk bedeltje werd met de hand vastgezet.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIo5Dar1IB0usBqmhhyphenhyphenkkWP3Qikyf3hXySAzkaQbK5KG8PAPqetJePgdZJn29qOCa9V9odei6Glvyls8Ea_sH1ydFSSAdaifeertdkhG_S4H9EjbqDcPaDh9HfXQyooN3qftmtwBWl9bid/s1600/IMG_20181129_112550564.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIo5Dar1IB0usBqmhhyphenhyphenkkWP3Qikyf3hXySAzkaQbK5KG8PAPqetJePgdZJn29qOCa9V9odei6Glvyls8Ea_sH1ydFSSAdaifeertdkhG_S4H9EjbqDcPaDh9HfXQyooN3qftmtwBWl9bid/s320/IMG_20181129_112550564.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Zo spullen weer in verpakking doen. En goed wegstoppen. Nu ga ik snel verder met de badkamer. Van het poppenhuis boek natuurlijk.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-44967875382608506692018-11-17T12:50:00.000+01:002018-11-17T12:50:41.893+01:00Het stille boek, quiet book of poppenhuis<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJpNnwrjAgHpSwzZ8tTojCMz4FNtaFC1JDQhzwp_zCLjhSMjUI2F0YbWJX1LuUTNVrW0_VcCobqhjYhfHfmA62DARWZsUIJpYLfERDvvsCOfho4DFkjwOchllZs91hfMihyphenhyphenvg1eTmBQgMj/s1600/IMG_20181109_142840166.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJpNnwrjAgHpSwzZ8tTojCMz4FNtaFC1JDQhzwp_zCLjhSMjUI2F0YbWJX1LuUTNVrW0_VcCobqhjYhfHfmA62DARWZsUIJpYLfERDvvsCOfho4DFkjwOchllZs91hfMihyphenhyphenvg1eTmBQgMj/s1600/IMG_20181109_142840166.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a></div>
<br />
<br />
Het is lang lang geleden. De afgelopen weken stonden in het teken van chaos en een donkere herfst. Ondanks de zon buiten. Maar er komt altijd weer een zonnetje. Ook in mijn eigen leven. En omdat ik dat inmiddels weet duik ik in zulke weken gewoon even onder. Met grote letters staat de zin 'niet beschikbaar' op mijn voorhoofd. En degene die dat missen die vertel ik gewoon even dat ik tijdelijk afwezig ben. Het werkt het best. Na de eerste diepe duisternis krabbel ik weer overeind. Ik grabbel mijn hele hebben en houden weer bij elkaar. En ik knok mezelf weer terug. De letters op mijn voorhoofd vervagen alsof de batterijen op aan het gaan zijn. Terwijl diezelfde batterij juist weer steeds meer power krijgt. We pakken net als alle andere dagen zoveel mogelijk de fiets en die gaat weer steeds een beetje harder. En dan komt het moment dat ik weet: ik ben er weer. Een beetje wankel. En de duisternis ligt altijd op de loer. Zeker in de wintermaanden. Maar we hebben de eerste dip weer gehad.<br />
<br />
Dus had ik er zin in. Heel veel zin. Een naaiproject voor onze Doerak. Ik had al zo vaak op Pinterest zitten snuffelen bij de geweldige leuke boekjes waarin je complete poppenhuizen van vilt vind. Dat wil ik voor Doerak maken. En dus ben ik aan de slag gegaan. De keuken is af. Kijken jullie mee?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggXDOT0jS3zsyGBVy_pJY9dRoNvHHbq3efjS7kDC4Qc_vpsBaSGxwv7dUOyKkeTIb6h53WZyNl1sbLbGrlvHBMX_FBx4DLBDh2dSZXNl69tS4pSsheexjtlbwwFv-idNGMQZxRm3RqsEhM/s1600/IMG_20181109_142806358.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggXDOT0jS3zsyGBVy_pJY9dRoNvHHbq3efjS7kDC4Qc_vpsBaSGxwv7dUOyKkeTIb6h53WZyNl1sbLbGrlvHBMX_FBx4DLBDh2dSZXNl69tS4pSsheexjtlbwwFv-idNGMQZxRm3RqsEhM/s320/IMG_20181109_142806358.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Het boek maak ik in Lalaloopsy stijl. Dat is speelgoed waar Doerak veel van heeft en vaak mee speelt. Eerst tekende ik het fornuis. Het moest iets uitvergroot worden. Een heel gereken maar het lukte.<span style="text-align: center;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJpNnwrjAgHpSwzZ8tTojCMz4FNtaFC1JDQhzwp_zCLjhSMjUI2F0YbWJX1LuUTNVrW0_VcCobqhjYhfHfmA62DARWZsUIJpYLfERDvvsCOfho4DFkjwOchllZs91hfMihyphenhyphenvg1eTmBQgMj/s1600/IMG_20181109_142840166.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJpNnwrjAgHpSwzZ8tTojCMz4FNtaFC1JDQhzwp_zCLjhSMjUI2F0YbWJX1LuUTNVrW0_VcCobqhjYhfHfmA62DARWZsUIJpYLfERDvvsCOfho4DFkjwOchllZs91hfMihyphenhyphenvg1eTmBQgMj/s320/IMG_20181109_142840166.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKYhnn1tKQl0JnbKHULO2zB0QIWFdQdEgnN97Hiv9Q8f-flXehVz4ljhWFg87VfY4W1_0_0lCJLDmcVcYeIlkvldTmPGKjRF5pSWeOUMqQ5GY0IaRLPsUHWTBKWdj7-DUfWLhXE0lECjP/s1600/IMG_20181109_142831270.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKYhnn1tKQl0JnbKHULO2zB0QIWFdQdEgnN97Hiv9Q8f-flXehVz4ljhWFg87VfY4W1_0_0lCJLDmcVcYeIlkvldTmPGKjRF5pSWeOUMqQ5GY0IaRLPsUHWTBKWdj7-DUfWLhXE0lECjP/s320/IMG_20181109_142831270.jpg" width="240" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<br />
Daarna was het gootsteentje aan de beurt. Ook dat moest in een ander formaat. En de rood witte tegeltjes zorgden voor heel wat hoofdbrekens. Hoe krijg je dat netjes aan elkaar gezet. Tot ik op het idee kwam dat ik net een textiel stift kon tekenen. Ik heb het met een strijkbout en bakpapier gefixeerd. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAvYsumK__5OzxgCKkgo7rLa8BUSFRycDXGOq3UK9gKQUcNa0u8sb6j8HpSWzdwCDeApfGhthBZKoWV7MuTiFi9xZtYnWNd99QkjG1Yed-rR_3R2VK2bYTReXzx2nyLkQSro7MiyaRoMj8/s1600/IMG_20181109_142922937.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAvYsumK__5OzxgCKkgo7rLa8BUSFRycDXGOq3UK9gKQUcNa0u8sb6j8HpSWzdwCDeApfGhthBZKoWV7MuTiFi9xZtYnWNd99QkjG1Yed-rR_3R2VK2bYTReXzx2nyLkQSro7MiyaRoMj8/s320/IMG_20181109_142922937.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
De koelkast was een uitdaging. Die bestaat namelijk niet in Lalaloopsy land. Dus zocht ik net zolang tot ik iets had wat er op leek. Dat werd de deur van een ijssalon. Weer de juiste schaal berekenen. Alles iets vergroten. Tekenen, op vilt overnemen, knippen, alles op elkaar stikken en klittenband schappen maken.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd0LakFtbqnR8v3b4409pDz1EoiCqibhRS-40J2uCZKdbbkgSujZozoiiPHDbgW22Y_VvwmubZZrpcFKi0M9oDyVfdk2Hgj7BHMsLXQIRt_ELxnyuTvici_qUnDtbSyVPdqqpbi5TxYAsg/s1600/IMG_20181115_101321260.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd0LakFtbqnR8v3b4409pDz1EoiCqibhRS-40J2uCZKdbbkgSujZozoiiPHDbgW22Y_VvwmubZZrpcFKi0M9oDyVfdk2Hgj7BHMsLXQIRt_ELxnyuTvici_qUnDtbSyVPdqqpbi5TxYAsg/s320/IMG_20181115_101321260.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis4qjVGpnyhRix6Dy_Tcsni0lfeITeuSkUvUHATQsgOUutkJnZmTWvuQUjtoCmBjShqwHOx09YbWhfrLUuSjjMGij0o14vyn3ZZLYlpHYg-P63fuXJARW2Oyh8mWBu3PcNEpyYhU1mO0M4/s1600/IMG_20181115_103032300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis4qjVGpnyhRix6Dy_Tcsni0lfeITeuSkUvUHATQsgOUutkJnZmTWvuQUjtoCmBjShqwHOx09YbWhfrLUuSjjMGij0o14vyn3ZZLYlpHYg-P63fuXJARW2Oyh8mWBu3PcNEpyYhU1mO0M4/s320/IMG_20181115_103032300.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Uiteindelijk het bovenkastje. Je moet wel genoeg kastruimte hebben natuurlijk. Dat werd een onderkast die ik vond in een stukje film van de Lalaloopsy dat op YouTube staat. Ja soms moet je lang zoeken. Lekker schots en scheef moest hij worden. Dat kwam mij wel goed uit want alles recht naaien vind ik lastig. Ik brei liever alles recht. 😉<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg9Eu3mApc4-BJurkUyD5RSYm2L2IFx2Io6nxcpbaBy8lTB8JhujV1JbTHjIRjk_9rtuYBX3Gdu-5CeKXCzhxd07WkoHi9O_wQUDXYRCeHULhaoKE6gmUtcso1rIUpDXX63PuLfgaZl0DR/s1600/IMG_20181115_112312874.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg9Eu3mApc4-BJurkUyD5RSYm2L2IFx2Io6nxcpbaBy8lTB8JhujV1JbTHjIRjk_9rtuYBX3Gdu-5CeKXCzhxd07WkoHi9O_wQUDXYRCeHULhaoKE6gmUtcso1rIUpDXX63PuLfgaZl0DR/s320/IMG_20181115_112312874.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0AuwGg7s0EES5g-Vb6yxU2wVusTOkP7sLryVUs4F6L2YX4nFpltgAve_SIhvHXhpj3VesB8nyeSu7IpOGPK5q_0o3Ct0c1EXJ1xi-eaaRMhBB448EqBuI8Ka1DwxXKMk5UaSRACwcqmNH/s1600/IMG_20181115_112321504.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0AuwGg7s0EES5g-Vb6yxU2wVusTOkP7sLryVUs4F6L2YX4nFpltgAve_SIhvHXhpj3VesB8nyeSu7IpOGPK5q_0o3Ct0c1EXJ1xi-eaaRMhBB448EqBuI8Ka1DwxXKMk5UaSRACwcqmNH/s320/IMG_20181115_112321504.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Uiteindelijk moest de keuken geplaatst. Dus stikte ik vloertegels, maakte een lambrisering en plaatste de keuken.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAeWALw7Mf3xz1gxFsnF0dKlPBhvhR8HkDFOiEElhdYtzRIfjNZ-y-FMg6ags4uHZf0beHasBCmIJyO8HivsDaPcAfdIL3gQrbH-rPe2mU6Iz3U2hWeVN9om9cvi13GJai1UavAwkzUdKF/s1600/IMG_20181115_144235892.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAeWALw7Mf3xz1gxFsnF0dKlPBhvhR8HkDFOiEElhdYtzRIfjNZ-y-FMg6ags4uHZf0beHasBCmIJyO8HivsDaPcAfdIL3gQrbH-rPe2mU6Iz3U2hWeVN9om9cvi13GJai1UavAwkzUdKF/s320/IMG_20181115_144235892.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Ook kwam er een raam. Daar moet ik nog wel gordijnen voor haken. Maar dat komt lekker in mijn luie stoel op een avond een keer.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnvYLHAWsaROT_LAx_MpoJnCBSlhuagCBPiuFsB-8RIry4ijufbTvSQXHAoLDQyrweDG_loPS4NZUi_vxISNU0Agheign1_Vju3GA-meRAx996z3unBvpUcrdehkC7Pz6qI6bc2gM6szhm/s1600/IMG_20181115_144247672.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnvYLHAWsaROT_LAx_MpoJnCBSlhuagCBPiuFsB-8RIry4ijufbTvSQXHAoLDQyrweDG_loPS4NZUi_vxISNU0Agheign1_Vju3GA-meRAx996z3unBvpUcrdehkC7Pz6qI6bc2gM6szhm/s320/IMG_20181115_144247672.jpg" width="240" /></a></div>
Nu moet er nog een lepelrek en keukengerei. Dat komt nog.<br />
<br />
Jullie begrijpen dat dit project vervolgd wordt. Ik ben de badkuip aan het tunisch haken...😂Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-76582176383371936712018-10-06T16:07:00.000+02:002018-10-06T16:07:20.430+02:00kinderfeestje, vlinder feestjeHet is al een hele tijd geleden. Langer dan een half jaar. Het kinderfeestje van Doerak. Ze wist precies wat ze wilde. Ze wilde iets knutselen. We bedachten een paar opties en uiteindelijk werden het knutsels van pomponnen.<br />
<br />
Maar daarmee waren we er nog niet. Er moesten uitnodigingen komen. Dus knutselden we met voorgestanste vlinderkaarten. Met glitterkarton en gouden zessen. Daar mee was ook meteen het thema geboren. We gingen op de vlinder toer.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwvks7Gbnnr60RWCyXfqUwuScGOUUQrSzFnP2pNgRjtX9DzGo8A2WyNlHvn7oKyYfx96CfkoCr-kPPv98TG54omEdc5YY3T6PRWGIuk7mPjncGvLPa9IxxYIB5fKjBW-vt6OVYoG6udeS9/s1600/IMG_20180202_093244592.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwvks7Gbnnr60RWCyXfqUwuScGOUUQrSzFnP2pNgRjtX9DzGo8A2WyNlHvn7oKyYfx96CfkoCr-kPPv98TG54omEdc5YY3T6PRWGIuk7mPjncGvLPa9IxxYIB5fKjBW-vt6OVYoG6udeS9/s320/IMG_20180202_093244592.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Voor de traktatie in de klas bestelde ik kroontjes van internet die de kinderen zelf konden kleuren en in elkaar konden zetten. Uiteraard ook met vlinders er op. Maar voor de jongens bestelde ik ook wat stoere, wilde beesten. Daar hing ik een stel potloodjes aan. De traktatie was klaar.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmjgLf4ZlFP0EabMNNurOEbAreVCX8bxotQ6MZ3QeEuIdw0TtGXxt-lOzfkD-cZvOYCwLf7A2d52Kdpqo7nhNiz9HTsDSWkQNfc2HVr6X3XQJbqc2fKdAHTttTGAiiys55EqifLDOd00Kn/s1600/IMG_20180202_104908717.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmjgLf4ZlFP0EabMNNurOEbAreVCX8bxotQ6MZ3QeEuIdw0TtGXxt-lOzfkD-cZvOYCwLf7A2d52Kdpqo7nhNiz9HTsDSWkQNfc2HVr6X3XQJbqc2fKdAHTttTGAiiys55EqifLDOd00Kn/s320/IMG_20180202_104908717.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwHvG9TDCFaFNXg601EHFZfKPbfh_InepzW0KAQuDX1OfFcrZmo6DbQT1ej4HIibn8bW4ytHFKKWjfalEfK6Xps2Q2mbJFpi5_C4Ewr6HHYg0T7NAYOVaVICfWqA6gChXH5L3y9xQxz0o8/s1600/IMG_20180202_104759457.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwHvG9TDCFaFNXg601EHFZfKPbfh_InepzW0KAQuDX1OfFcrZmo6DbQT1ej4HIibn8bW4ytHFKKWjfalEfK6Xps2Q2mbJFpi5_C4Ewr6HHYg0T7NAYOVaVICfWqA6gChXH5L3y9xQxz0o8/s320/IMG_20180202_104759457.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Op de dag zelf versierde ik de tafel met uitgestanste vlinders. Met mooie kanten kleedjes, servetjes en vlinders van bananen, poffertjes en fruit. Omdat ik kinderfeestjes altijd in mijn eentje doe zorgde ik dat al deze dingen van te voren klaar stonden. Voor de opvang van Bolleboos had ik gezorgd, ook voor een extra auto om alle dames mee te kunnen nemen. En boven op zolder stond een tafel klaar met alle materialen om mee te knutselen.<br />
<br />
Dus na het eten en het verstoppen (en weer vinden en uitpakken) van de cadeautjes vertrokken wij naar boven. Daar stonden de nodige pomponnen al klaar. Ik had er heel wat gewikkeld de afgelopen weken. En ook de oogjes, pijpenragers, gekochte pompons, vilt en natuurlijk de pompon makers. Verder kreeg ieder kind een plankje met een sateprikker. Daar konden ze de pompons op prikken. Dan bleven ze rustig liggen terwijl ze verder gingen knutselen met de pompons. En zo konden ze aan de slag. Al hoe wel, niet voor iedereen was het knutselen weggelegd. Daarom had ik van te voren op zolder de Playmobil klaargezet en de Barbie spullen. De kinderen die niet wilden knutselen, of heel snel klaar waren konden toch gewoon lekker spelen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif3XdHHglvKU2R5PX1ELC6U5PjTcZkpkA-t6ZyLL7QCVviPeckipVtfPwaKT3e3Kii_7PixKun8Q8eCe_TRALyNVynyU1TP5eNH8zMU9JSEniUGCjA1SL8KSgBicn_bIJdgRp-Nb6T914D/s1600/IMG_20180202_132621207_BURST000_COVER_TOP+-+kopie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif3XdHHglvKU2R5PX1ELC6U5PjTcZkpkA-t6ZyLL7QCVviPeckipVtfPwaKT3e3Kii_7PixKun8Q8eCe_TRALyNVynyU1TP5eNH8zMU9JSEniUGCjA1SL8KSgBicn_bIJdgRp-Nb6T914D/s320/IMG_20180202_132621207_BURST000_COVER_TOP+-+kopie.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Natuurlijk wilden een aantal ook wel zelf een pompon wikkelen. Die waren het langst bezig. Terwijl de rest toch inmiddels de rest van het huis onveilig maakten. Dus zodra de laatste klaar was trok ik met de troep naar buiten. Schipper mag ik overvaren, Annamariakoekoek en Moeder moeder hoe laat het is zijn nog altijd de favoriete spelletjes. Eenmaal uitgewaaid buiten aten we een koek die we zelf versierden.<br />
<br />
Toen konden ze niet langer wachten. Hoewel het nog geen tijd was. Ze hadden het al eerder ontdekt met het naar de wc gaan in de badkamer. Het bad lag vol met krantensnippers. Er tussen lagen ballenbadballen. Een voor een mochten ze daar hun bedankcadeautje uit grabbelen. Een bedankcadeau wat ik zelf gehaakt had. Wat ik een voor een verstopte in het bad. En waar ze dan een voor een in mochten duiken. Zoekend naar het zakje met een vlinder sleutelhanger. Er bij had ik ook nog een vlindertje gedaan die je weg kan schieten. Dan vliegt de vlinder door de kamer. Door ze samen in een zakje te stoppen en dan het midden van het zakje met een pijpenrager als vlinderlijfje bij elkaar te binden kreeg je ook zo weer het idee van een vlinder. Wil jij de vlinders ook haken? Ik heb het patroon <a href="https://www.hobbyhandig.nl/vlinder-sleutelhanger-haken/" target="_blank">op hobbyhandig</a> gevonden.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK6Zu5wm_Iy34734bRYwNSZGw7uxzC-spSHKmfGwyfaJ1uQdIOPx82MldT1dc5RIT9i-jewSBvWwdrhuSSJ1xkwD8pAjpomFcBCgNhDrWwEEwkyo2haXIdiWToLnvFHB81vcRsuTN_fnpZ/s1600/IMG_20180201_112003636%257E2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK6Zu5wm_Iy34734bRYwNSZGw7uxzC-spSHKmfGwyfaJ1uQdIOPx82MldT1dc5RIT9i-jewSBvWwdrhuSSJ1xkwD8pAjpomFcBCgNhDrWwEEwkyo2haXIdiWToLnvFHB81vcRsuTN_fnpZ/s320/IMG_20180201_112003636%257E2.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYC4xwcOD_F1hjJFOdO0FqDsnqj_g4nzpksFbJ6B2J-zq-hrS99GeCKd38n_DiWco9ow3kqcIefC79hzaULpTNMQ7J4Ov4b_SY_DxL7DO0_h_CTDplc1egXESJOrYBNgoZSWxCAn4kXMN/s1600/IMG_20180201_111811632.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYC4xwcOD_F1hjJFOdO0FqDsnqj_g4nzpksFbJ6B2J-zq-hrS99GeCKd38n_DiWco9ow3kqcIefC79hzaULpTNMQ7J4Ov4b_SY_DxL7DO0_h_CTDplc1egXESJOrYBNgoZSWxCAn4kXMN/s320/IMG_20180201_111811632.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Niets zo leuk dan heerlijk spelen in zo'n bad. Dus toen alles bij elkaar gegrabbeld was doken ze er weer in. Eerdere ervaringen hebben mij geleerd dat alles schoon moet zijn. En dat elke natte plek genadeloos afgestraft wordt met inkt op mijn badkamermeubels. Dus had ik de kraan omgewikkeld met een handdoek en de douchekop van de kraan afgedraaid. Dit was ook extra veilig. Niemand kon in de slang blijven hangen of zijn hoofd tegen een harde kraan stoten. Even twijfelden ze of het echt waar was toen ik vertelde dat ik Doerak en Bolleboos elke dag zo in bad deed. Ik adviseerde ze een snipper met zeep op te zoeken. Daar konden ze zich dan mee inzepen. Maar uiteindelijk geloofden ze me toch niet. Dat was toch te gek.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrwKSy3Dc0aqM70KmBUFYQpZE06kK5RhxABQnpzEamY4sg5NJj6QILzfdOrajx1xl3kARuJ-1dVhPfGjNTlacp31kxT9dZJqKCdKZuEY2pv4bc9q4svIK77C9UtC39iwxdCDWwN0WD3DR/s1600/IMG_20180202_150540852.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrwKSy3Dc0aqM70KmBUFYQpZE06kK5RhxABQnpzEamY4sg5NJj6QILzfdOrajx1xl3kARuJ-1dVhPfGjNTlacp31kxT9dZJqKCdKZuEY2pv4bc9q4svIK77C9UtC39iwxdCDWwN0WD3DR/s320/IMG_20180202_150540852.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyVYZn2te5mHLXu_ZvhgvThLI5OnEGmHpI6g4jJ5UT0DelSji-4nW2pOoVaENbm9miqHsdTw2vJkPF0sfyr5wDVNKS5eiZKn2gCp7wNa5FyS6wOyW1WHrvBaS10XM_8qLdZG7BE_k_X2T/s1600/IMG_20180202_150359353.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyVYZn2te5mHLXu_ZvhgvThLI5OnEGmHpI6g4jJ5UT0DelSji-4nW2pOoVaENbm9miqHsdTw2vJkPF0sfyr5wDVNKS5eiZKn2gCp7wNa5FyS6wOyW1WHrvBaS10XM_8qLdZG7BE_k_X2T/s320/IMG_20180202_150359353.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Na het badfeest hadden we nog wat tijd over. Een geschikt moment voor nog zo'n gouwe ouwe. Stoelendans. En daar kwamen de eerste moeders al weer om de kinderen op te halen. Langzaam druppelde de kamer leeg. Totdat de laatste weg was en Doerak en ik moe maar voldaan op de bank zakten. We hadden een heerlijk feest gehad. Wat was ons meisje verwend. Het was tijd om heerlijk uit te rusten. Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-56704871908121676592018-09-07T18:38:00.000+02:002018-09-07T19:44:59.526+02:00Boe zei de koeBenieuwd waar mijn koetje op mijn account foto vandaan komt?<br />
<br />
Het is inmiddels al jaren geleden. Ik vraag me af of Bolleboos al geboren was. Ik was heerlijk aan het surfen op het wereld wijde web. Kwam via allerlei plaatjes op allerlei sites. Pinterest bestond toen nog niet. Maar ik wist mijn wegen wel te bewandelen. Uiteindelijk vond ik op een Russische site een schitterend patroon van een koe. Een verliefde koe die met een bloem 'hij houdt van mij, hij houdt niet van mij' doet. Geweldig. Fantastisch. Die moest gewoon gehaakt. Alleen... was het patroon ook in het Russisch. En dat was een onoverkomelijk probleem. Onoverkomelijk?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-Y7H4T5iE4-LPxlNuNpPkEs881aAa-RTirUj2B2IViQ0U52eY7wJjaHCOM5uNSfBbN1xjg7kgzlHUCmuBGNTyUJ8nGQWYcjgZ-951gRye-n1aGyY0pYrWvJvVzSSMMSupJ5V_awFoVmvO/s1600/DSCN1805.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-Y7H4T5iE4-LPxlNuNpPkEs881aAa-RTirUj2B2IViQ0U52eY7wJjaHCOM5uNSfBbN1xjg7kgzlHUCmuBGNTyUJ8nGQWYcjgZ-951gRye-n1aGyY0pYrWvJvVzSSMMSupJ5V_awFoVmvO/s320/DSCN1805.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Wel nee, met Google translate kom je een heel eind. Het patroon stond niet in PDF. Daardoor kon ik zin voor zin kopiëren. Dat plakte ik in Google translate. En dan zette ik de zin in goed Nederlands over. Zin voor zin, term voor term verscheen het patroon in het Nederlands op mijn computer. Alleen al de kick die ik daar van kreeg. Zo gaaf als iets onmogelijk lijkt maar het met behulp van alle hulpmiddelen die je simpelweg dankzij de computer in handen hebt toch ineens kan.<br />
<br />
Nu was het nog een kwestie van haken. Kon ik meteen controleren of alles klopte. En ja, van de bloem in zijn pootje tot het hartje aan zijn staart, het koetje was compleet.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqCTWStbXNrw4l_I3w5JHeVTn3VtyD2TO1wdoKKRa1n3YPNCkQ7e6Q1EnaIL7SOdNgkUOmjsNwyH_QBQ2L8JzvL-O6oMXhEzR1acZaFqSpAoBxtDmBZTa1Gp53_WLIclFHktYa8VABMgWt/s1600/DSCN1806.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqCTWStbXNrw4l_I3w5JHeVTn3VtyD2TO1wdoKKRa1n3YPNCkQ7e6Q1EnaIL7SOdNgkUOmjsNwyH_QBQ2L8JzvL-O6oMXhEzR1acZaFqSpAoBxtDmBZTa1Gp53_WLIclFHktYa8VABMgWt/s320/DSCN1806.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Daar was Ulichik. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of de koe zo heet of de ontwerpster. Ik weet niet hoe je het uitspreekt. Ik weet zelfs niet wat het betekend. Maar het lijkt mij een schitterende naam voor een koe. Dus ik houd het maar zo.<br />
<br />
Ik ben nog even gaan zoeken of ik het patroon met link terug kon vinden. En ja hoor. De naam van de site is veranderd. Die heet nu <a href="https://ami.guru/pattern/dlya-novichkov/vljublyonnaja-korova/" target="_blank">ami.guru</a>. Maar het patroon staat er nog steeds compleet op. Op pagina 25. Ja... ga gerust even kijken. Er staat zoveel leuks op. Jullie weten hoe je de patronen kan vertalen. Zet hem op. ;-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEw4hhLMInfaFy3B2qC2uxzYcRpb5UKqxi1jl5gvESr6M_wt77xqtxk62tSCFs2Z0FSH8PEDl9SAoDn3JX24RTjJSBf26IVyqbxka8J9oJ8cWR_dSfCahL7OhSQ505tAmk6o70ED5pFPUd/s1600/DSCN1807.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEw4hhLMInfaFy3B2qC2uxzYcRpb5UKqxi1jl5gvESr6M_wt77xqtxk62tSCFs2Z0FSH8PEDl9SAoDn3JX24RTjJSBf26IVyqbxka8J9oJ8cWR_dSfCahL7OhSQ505tAmk6o70ED5pFPUd/s320/DSCN1807.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Ps: als ik de datum op de site zie van wanneer het patroon is dan is Bolleboos al een jaar of 2,5 geweest en liep ik met een dikke buik waar Doerak in zat. Dus het is minder lang geleden dan ik dacht. Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3866629949771965403.post-55189231907923139752018-08-08T16:05:00.000+02:002018-08-08T16:05:22.987+02:00Vol warmte en met liefde gehaakt<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheDWy41W57xrpd7ANppQ3l81eddFRgrT63V-DYpdCQMknp2KfYr0rAfFDWzKKV935OF-MELJfzuIUaBYAsgpJn2Cw0VUCPAA7cNQFvYa2b6rme43l5Z1i495dGdakpa6HNfIxvHKuddoVp/s1600/IMG_20180805_185215590.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheDWy41W57xrpd7ANppQ3l81eddFRgrT63V-DYpdCQMknp2KfYr0rAfFDWzKKV935OF-MELJfzuIUaBYAsgpJn2Cw0VUCPAA7cNQFvYa2b6rme43l5Z1i495dGdakpa6HNfIxvHKuddoVp/s320/IMG_20180805_185215590.jpg" width="320" /></a></div>
Doerak is een geluksvogeltje. (als je mijn vorige post hebt gelezen kan je deze zin dubbel opvatten) Van tante Vrolijk krijgt ze namelijk elke keer weer een grote zak met kleding. Die zijn nichtje Joy te klein geworden. En omdat Joy geen zusjes heeft en Doerak haar enige nichtje was voor lange tijd mag zij al haar kleding hebben. Joy is iets ouder en groter. Dus hebben we op zolder een flinke doos op voorraad. Ergens in het voor en najaar kruipen Doerak en ik dan ook samen op zolder. De dozen gaan open en we passen en meten. Net nog te groot, (die houden we apart) past precies, (mag naar beneden en in Doeraks kast) en helaas te klein. (die heeft ze dan al een of twee seizoenen aangehad en gaan naar buurvrouws dochtertje.) <br />
<br />
Het wordt een steeds groter feest om zo samen een middagje op zolder door te brengen. Doerak begint steeds beter zicht te krijgen op wat ze leuk en niet leuk vind. En gelukkig is ze heel tevreden met de smaak van tante Vrolijk en Joy. "Hebben wij geluk dat tante Vrolijk zulke mooie kleren koopt voor Joy," zei ze laatst. En ik prees me in stilte gelukkig dat zij er zo blij mee is. Want wat als ze al die jurkjes en rokjes niet mooi zou vinden? Ga je ze dwingen? Wordt zij en ik daar gelukkiger van? Maar het is ook zonde om dozen met kleding te hebben die niet gedragen worden. En dan vervolgens weer naar de winkel te moeten.<br />
<br />
Nu dat laatste daar hoef ik me dus geen zorgen over te maken. Ik hoef zelden naar de winkel. Soms voor een legging. Of een shirt. Een paar schoenen of slippers. Maar daar blijft het voor Doerak dan ook wel bij. En daar hebben we de afgelopen jaren al heel wat geld mee bespaard.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6473zalFTdJOno4EMC-IVEyb3kfEIroStFBpVf4mci5zt7mFELFXwjYJGEDLZSnGorRnC7e7lq_PaOcnbtzX5u4xTaEfuIkAuxG9e1J0kTRaX6D_OVzB1unbkR-X75diUxeuxTK6R17Q2/s1600/IMG_20180805_185329837.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6473zalFTdJOno4EMC-IVEyb3kfEIroStFBpVf4mci5zt7mFELFXwjYJGEDLZSnGorRnC7e7lq_PaOcnbtzX5u4xTaEfuIkAuxG9e1J0kTRaX6D_OVzB1unbkR-X75diUxeuxTK6R17Q2/s320/IMG_20180805_185329837.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Zelfs voor de zondag had ik meteen een leuke jurk uit de doos gevonden. Er moest alleen nog een vestje bij gehaakt. Want een jurk met spaghettibandjes is in Nederland vaak te koud. (wist ik veel dat het zo warm zou worden) Dus zocht ik maar een patroon. (ik heb me er de eerste keer suf naar gezocht. Maar nu ook. Ik heb het kennelijk nergens bewaard maar kan ook nergens terug vinden waar ik het nu gevonden heb. Dus helaas geen link) En dat vulde ik aan met een patroon van Pinterest. Waar ik op deze <a href="https://inspirations-tricot-crochet.blogspot.com/2016/05/20-points-ajoures-au-crochet-pour-une.html" target="_blank">site</a> terecht kwam. De foto met schema tekening was voor mij duidelijk genoeg. Twee knoopjes er op en klaar was Doerak.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaIg34qAHkdSVk3UjYZDjMFIO3Ob8h9CY9m-2NJWiImm63-3VUhsJFfsX2eid58jxYzTDoMLrsePkreWNoX14SWdhnKyQlktJnws3D0GviERqWMc0oyiYFSkYBwtFJz5kMFfEolYUlca50/s1600/IMG_20180805_185505293.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaIg34qAHkdSVk3UjYZDjMFIO3Ob8h9CY9m-2NJWiImm63-3VUhsJFfsX2eid58jxYzTDoMLrsePkreWNoX14SWdhnKyQlktJnws3D0GviERqWMc0oyiYFSkYBwtFJz5kMFfEolYUlca50/s320/IMG_20180805_185505293.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04SHXUkmYlX4ZbKWH6SW6TJAW6yU1gSFmuV0CAVm8IviRMs41N5PVwCa2Vwx1Mnsa3GDxZwEdkOAccMVUr0kcSRCnzFv9-ND4593w1iTBmQJV4DUB8muMtkw-X2ls9dkM9B6BnCxwNobt/s1600/IMG_20180805_185526703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04SHXUkmYlX4ZbKWH6SW6TJAW6yU1gSFmuV0CAVm8IviRMs41N5PVwCa2Vwx1Mnsa3GDxZwEdkOAccMVUr0kcSRCnzFv9-ND4593w1iTBmQJV4DUB8muMtkw-X2ls9dkM9B6BnCxwNobt/s320/IMG_20180805_185526703.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Er waren nog meer jurken met spaghettibandjes. Dat is zo lekker makkelijk. Je stuurt ze 's morgens naar school met vestje over de jurk. En tegen 12 uur komt ze weer uit school met haar vest in de hand. Dan is het te warm geworden en kan ze prima alleen het jurkje aan. Daar hebben we dit warme voorjaar heel wat gebruik van gemaakt. Maar dan moet je wel vestjes hebben. Ik had er nog twee. Die kon ik combineren. En die hebben jullie al eerder gezien. Maar de rest moest nog gemaakt. Dus heb ik ook heel wat afgehaakt. Vestje voor de een al klaar, dan gaan we meteen verder met de volgende. Afgelopen vakantie maakte ik het laatste vestje af. Dat laatste daar heb ik nog wel iets over te vertellen. Maar ook over het witte cirkelvest.<br />
<br />
Ik had paarse katoen meegenomen naar de camping. Daar waren we namelijk in de meivakantie. Van te voren had ik wat kleurtjes, bolletjes, en jurkjes bij elkaar gehouden. En ik wilde met het paarse garen een cirkelvest maken voor het paarse jurkje met de witte bloemen. Ik vond een patroon via <a href="https://nl.pinterest.com/pin/340021840607816826/" target="_blank">Pinterest</a> klinkte door naar de <a href="http://lindevrouwsweb.blogspot.com/2016/06/haakpatronen-cirkelvesten.html?m=1" target="_blank">site</a> die de pin geplaatst had en kwam via die site op de <a href="http://mirincondemariposas.blogspot.com/2013/03/circular-vest-with-pattern.html" target="_blank">Blog</a> waar een duidelijke schematekening was vanwaar ik het vest makkelijk kon haken. Ik had er vreselijk veel plezier in, moest hier en daar wat aanpassen qua maat maar verder haakte het heerlijk weg. In een paar dagen was ik klaar. Net voor we thuis kwamen. En toen kwamen we thuis... wilde ik het vestje bij de jurk hangen... bleek de kleur helemaal niet mooi te zijn. De kleur paste wel bij een andere jurk. Een jurk met een mint achtergrond met paarse bloemen. Maar die jurk was veel te druk voor zo'n opengewerkt vest. Dus dook ik mijn wol voorraad in, haalde ik witte bollen te voorschijn en begon het hele feest weer overnieuw. En ondanks dat het gewone leven weer begonnen was van werken en huishouden en zorgen voor de rest van het gezin zorgde ik ook goed voor mijzelf. Het vest was weer zo klaar. Nu in het wit.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEljWlcYqogZDOaO-JWryN7qwhB_PyoPSMH4Dn05ZFyMFwQfrl5ZWILaatZT2s84Qo2KFH0uHwP2BhP9zls65B8Doci-MuglL5cg2QHXYXObwsKwFteA93cvNHXY28zPtj1Enrj4Ntbyt/s1600/IMG_20180805_190036613_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEljWlcYqogZDOaO-JWryN7qwhB_PyoPSMH4Dn05ZFyMFwQfrl5ZWILaatZT2s84Qo2KFH0uHwP2BhP9zls65B8Doci-MuglL5cg2QHXYXObwsKwFteA93cvNHXY28zPtj1Enrj4Ntbyt/s320/IMG_20180805_190036613_HDR.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0KFGEjNrkd8tDTS0nNYHoUt5pCVWAw_MPNv9mTj8BgCwSBLSJXlvswQzYAmO_LbcmImgpT-_N43fkW4pO7-jSbIFc67wOulhSteyWTMjahqa9L0nwx1RQ7R236dr7AByHAxa7qvO4P3WK/s1600/IMG_20180805_185946764.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0KFGEjNrkd8tDTS0nNYHoUt5pCVWAw_MPNv9mTj8BgCwSBLSJXlvswQzYAmO_LbcmImgpT-_N43fkW4pO7-jSbIFc67wOulhSteyWTMjahqa9L0nwx1RQ7R236dr7AByHAxa7qvO4P3WK/s320/IMG_20180805_185946764.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Nu moest ik op zoek naar een patroon voor het vestje bij de andere jurk. Ik zocht een patroon om een vestje te breien. Na al het haken had ik daar eens zin in. Maar er wat niets naar mijn zin. Of beter gezegd: er was niets wat klopte met dat wat ik in mijn hoofd had. Ooit had ik namelijk voor een pasgeboren nichtje een paars vestje met ajourpatroon gebreid. En zo iets wilde ik nu weer maken. Ten einde raad pakte ik het boekje er bij waar het babypatroon in stond. Ik weet nog dat het vest vrij breed uit viel. Mijn nichtje groeide goed en kon dat wel hebben. Maar zelf hadden we hele tengere baby's. Tegen beter weten in nam ik de maten eens op. Tot mijn grote verbazing bleek Doeraks breedte overeen te komen met de breedte van de grootste maat. Ik kon het patroon volgen voor een baby van een jaar. We zullen het er maar op houden dat Doerak niet extreem smal is maar het boek in breedtematen extreem overdrijft. Maar vreemd blijft het.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh10zcESvpfElzT7kVwG-dWA1Fd4lporDSJfZKVPMoTsg6NqZlvwax5E-SxMsKrfgVBh7yL1SJwsUjPzRlHPGfFD1hVa3im6qQEVGHOqJ7bTlbeO5GV0t24HoQTky_R43iv1lV0pZCwK3_y/s1600/IMG_20180805_185706027.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh10zcESvpfElzT7kVwG-dWA1Fd4lporDSJfZKVPMoTsg6NqZlvwax5E-SxMsKrfgVBh7yL1SJwsUjPzRlHPGfFD1hVa3im6qQEVGHOqJ7bTlbeO5GV0t24HoQTky_R43iv1lV0pZCwK3_y/s320/IMG_20180805_185706027.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Omdat het vest van mij best wat korter mocht vallen hield ik ook de lengte maten maar gewoon aan. En zo liep ik rond met een babypatronenboek, en een vest in wording. Nee ik heb niets te vertellen, je mag me niet feliciteren en er komt niet nog een nichtje bij. Dit is gewoon voor onze 6 jarige dochter. ;-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBWdJN_LzDAEFrCOjmps4CQ0GSYdUhSBivev23xrNI56crE6dp_RRZwgjKjG3HCltI2oY80AvB7JelJ8jmJyB4g_dpBBw4nZTg7HncV_z1FsO-oLGuMEbj7lJPNIOetVtYMRmjBsDs5EH/s1600/IMG_20180805_185725963.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBWdJN_LzDAEFrCOjmps4CQ0GSYdUhSBivev23xrNI56crE6dp_RRZwgjKjG3HCltI2oY80AvB7JelJ8jmJyB4g_dpBBw4nZTg7HncV_z1FsO-oLGuMEbj7lJPNIOetVtYMRmjBsDs5EH/s320/IMG_20180805_185725963.jpg" width="320" /></a></div>
Tijdens het passen van de losse panden (lees: ik heb Doerak met veel pijn en moeite zover gekregen dat ze twee seconden stil wilde staan om een omkrullend rugpand op haar rug te leggen om te testen of het breed genoeg was) vond ik het toch wat spannend worden. Het paste wel heel exact, precies. Met de naden er af werd het misschien toch krap aan. Dus haakte ik een randje vasten om de panden. En omdat ik toch zo lekker bezig was haakte ik daarna de panden aan elkaar. Ik legde de goede kanten op elkaar zodat er geen opstaand randje aan de buitenkant te zien was. Het resultaat vind ik erg leuk. Dat ga ik zeker vaker doen.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-ae_ZZL-uYquTYYBxIQp6d816QdxZSqumfp0pdlt5nCZSrmkZ2_wiH90nOfDVC8_HUZzYqvVCdYqn-wXZRJHwqy7-NSgjf-xHJGGv_i41YtQjG2MqF2Yafjov2RdvoOuM5mmF6PcdEWx/s1600/IMG_20180805_190215121.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-ae_ZZL-uYquTYYBxIQp6d816QdxZSqumfp0pdlt5nCZSrmkZ2_wiH90nOfDVC8_HUZzYqvVCdYqn-wXZRJHwqy7-NSgjf-xHJGGv_i41YtQjG2MqF2Yafjov2RdvoOuM5mmF6PcdEWx/s320/IMG_20180805_190215121.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi71QiMe2OH72tkWJS3fnkZ5zfFhnju__oUfIk6RDG3gwVuV7GhoY_YO6sbH6Un3w4nMUVY-1SFJgXRaFS5xmH7dOoQY5S3GlVDXZubbpMvciQ4e_siXcETaB-Cek-Krc3a3dDMebqYRBgB/s1600/IMG_20180805_185818441.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi71QiMe2OH72tkWJS3fnkZ5zfFhnju__oUfIk6RDG3gwVuV7GhoY_YO6sbH6Un3w4nMUVY-1SFJgXRaFS5xmH7dOoQY5S3GlVDXZubbpMvciQ4e_siXcETaB-Cek-Krc3a3dDMebqYRBgB/s320/IMG_20180805_185818441.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Afgelopen winter haakte ik voor Doerak nog een stola. Ik haakte hem in de <a href="https://www.google.com/search?q=zandsteek+haken&ie=utf-8&oe=utf-8&client=firefox-b" target="_blank">zandsteek</a>. Een hele gezellige, vlot weghakende steek. Het gemêleerde garen is dunner dan het roze garen. Waardoor vooral bij die stukken de steek goed te zien is. Beide garens komen van de A.ction vandaan. Maar wat een drama was dat roze garen. Het krulde helemaal op. Dus na een aantal steken moest ik de hele boel in de lucht houden om de draad weer terug te draaien. Anders raakte het helemaal in de knoop. Ik kon er geen geschikte knoopjes bij vinden. Doerak heeft samen met een vriendinnetje onder mijn toeziend oog de knopendoos doorgespit maar we vonden niets wat geschikt was. Dus haakte ik stoffen knoopjes om. Wat een leuk effect geeft.<br />
<br />
Nu ben ik er inmiddels achter dat Doerak net als ik niet echt een stola meisje is. Halverwege de dag gaat het ding vaak uit. Ik denk dat ze het net als ik niet prettig vind dat gefladder om haar lijf. Dus ik denk dat het fijn is om hem straks op de fiets aan te doen. Voor als de zomerjas een beetje kouder wordt maar de winterjas nog te dik is. Ze heeft geen tussenjas. (lees: die zit niet in de doos op zolder in de maat die ze nu heeft) Dus dat komt mooi uit. Hoef ik die ook niet te kopen. Clarissehttp://www.blogger.com/profile/09458557272428421312noreply@blogger.com1