vrijdag 18 mei 2018

vogeltje, vogeltje aan de wand...

Ik bleef maar in de vogeltjes sfeer. Al zit ik nu inmiddels midden in de vestjes. Maar dat verhaal komt later. Ik zal eerst de vogeltjes keurig langs laten komen. Dan blijven jullie met mij in de goede volgorde.


 Doerak mocht afgelopen schooljaar regelmatig op woensdag middag met de moeder van een vriendinnetje mee naar hun kerk. Daar houden ze een keer in de twee weken club. Ze luisteren er dan naar een verhaal uit de Bijbel, knutselen wat of doen een spelletje. De middag is van half 2 tot half 4. De kerk staat vlak bij onze basisschool en de kinderen die wat verder van school af wonen mogen meteen uit school mee. Ze schuiven dan aan een goed gedekte tafel die een van de andere moeders dan al verzorgd heeft. Krijgen heerlijk te eten en als de club begint dan draaien ze ook nog met het clubprogramma mee. Zo ook Doerak. (Bolleboos geeft niet zo om clubs. En zeker niet om knutselen. Dus hij hoefde niet zo nodig mee.) Ze vond het heerlijk. Ze had er elke keer weer zin in. En ik hoefde niet in korte tijd heen en weer te racen met de fiets of auto. Dat was best lekker.

Maar aan alle fijne dingen komt een eind. Zo ook aan het clubseizoen. De laatste middag werd aangekondigd. Ze gingen een speurtocht doen. Dus ging Doerak nog een keer meteen uit school mee. Op weg naar een heerlijke tafel vol met broodjes. En naar een fijne gezellige middag. Maar ik kon haar na zoveel verwennerij natuurlijk niet met lege handen aan laten komen. Er rijpte een plannetje in mijn hoofd. Als ik nu iets met vogeltjes bedacht...

De ene moeder heeft net een dochtertje gehad. Dus voor haar was het niet zo ingewikkeld. Ik gokte op de kleuren en haakte een roze met witte vogeltjes takje. Van het vogeltje van mijn nieuwe zelfbedachte patroon natuurlijk.


De andere moeder is dezelfde moeder die al een paar keer iets bij mij besteld had. En ik vond dat zij nu ook wel eens vogeltjes verdiend had. Maar haar jongste is net zo oud als Doerak. Dus of ze nog zo blij werd van een vogeltjestakje? Ik besloot een kaarten ketting te maken. Waar ze mooie kaarten, werkjes van de kinderen of bijzondere Bijbelteksten aan op kan hangen. Voor haar kleur hoefde ik niet lang na te denken. Natuurlijk werd het blauw. Dat is haar lievelingskleur. En zo haakte ik in twee weken tijd 4 vogeltjes, de nodige bloemetjes, een vlinder en kralen. De avond voor de club was alles klaar. De volgende morgen pakte ik het in en Doerak mocht het, zo trots als een pauw, uit school mee nemen naar de club.

Toen ik vroeg wat de moeders er van zeiden zei ze: "Dat weet ik niet meer." Tja, daar kan je niet veel van opschrijven. Maar gelukkig hoorde ik later van de moeders zelf dat ze er blij mee waren. De een vond het veel te gek. Maar zei dat de ander had gezegd: "Oh, dat zet ze zo in elkaar." En zo is het maar net.