maandag 15 maart 2021

Coronaproof verjaardagsknuffel

Voor ik de ruimtevingerpoppetjes haakte breide ik een beer. Deze beer kwam in hetzelfde gezin terecht als de vingerpoppetjes. De broers zijn vlak na elkaar jarig. Eerst de jongste. Die werd twee. Die gingen we dus even een coronaproof knuffel brengen.

Ik had al een paar weken van te voren om een knuffel te maken. Omdat ik niet afhankelijk was van de brievenbuspost mocht het qua formaat allemaal wat groter. Want deze jongens wonen heel gezellig in hetzelfde dorp als waar wij wonen. Dus even langs fietsen is geen probleem. Dus pakte ik mijn boeken er eens bij. Ik kwam in het boek knuffels om te haken en te breien uit van Marie Claire van Phildar. Een boekje uit 2008 wat ik van iemand kreeg toen ik zwanger was van Bolleboos. Uiteraard was het de bedoeling dat ik er knuffeltjes uit zou breien of haken voor onze eigen kleine man. Maar zo zie je maar dat zo'n boekje jaren later ook nog van pas komt. Ik koos beer uit. Omdat ik hem zo leuk vond met dat geribbelde lijf door de averechtse tricotsteek. Maar dan wilde ik hem wel meteen rond breien. En niet zoals het patroon omschreef dat ik hem in twee delen moest breien die ik later aan elkaar zou breien. 


Dus ging ik op zoek naar garen. Maar de twee bollen grijs had ik nodig. Na een zoektocht bleek ik er een te hebben. En nog zo'n soort bol in het blauw. En nog iets van dezelfde dikte in het geel. Nou dan kreeg beer toch kleertjes aan. Ik zette op met blauw zodat beer schoentjes kreeg, breide een geel broekje, een blauw shirtje en beer zelf werd grijs. Geweldig leuk. Alleen nu kon de averechtse tricotsteek niet meer voor. Want dan zag je de kleur overlappen. Voor de overgang van het shirt breide ik een ribbelsteek. Zodat het leek of het shirt over het broekje hing. Eenmaal klaar met beer besloot ik overal een overgang te maken. Ik borduurde of haakte een randje langs de schoenen en de broek. En een strik in de schoentjes. De schoentjes kregen gele zooltjes. Gewoon omdat het zo leuk was om met beer bezig te zijn. De laatste avond breide ik beer af. En de volgende dag brachten Doerak en ik beer even bij ons neefje langs. Aan de voordeur. Een coronaproof verjaardagsknuffel.

Jullie krijgen ook een knuffel van beer. Zien jullie hoe hij zijn armen al uitsteekt naar jullie?

dinsdag 9 maart 2021

Medaille

 
In het begin van de lockdown kreeg ik een grandioos idee. Vond ik zelf tenminste. Ik bedacht dat ik de moeders om mij heen wel eens kon verrassen met een medaille. Gewoon omdat ik vind dat ze het allemaal zo goed doen. Maar ook omdat iedere moeder op zijn tijd wel eens een complimentje kan gebruiken. En zeker in zo'n lockdown periode waar je als moeder weer met je neus op de feiten gedrukt wordt kan dat geen kwaad. 

Dus bedacht ik een plannetje hoe ik zo'n medaille kon maken. En toen het plannetje bedacht was sloeg ik aan het passen, meten om het uit te kunnen voeren. Dat was al een heel proces. Laten we zeggen dat we halverwege de lockdown zaten toen ik een beetje aan de slag kon met het eigenlijke ontwerp. Maar nu gaat het snel dacht ik. 

Ach ja. Hoe vaak heb ik als moeder al niet een planning gemaakt die ik vervolgens nog geen half uur vol kon houden? De een kreeg de laatste schooldag voor de lockdown een opdracht voor een boekbespreking mee. De ander kreeg tijdens de lockdown een werkstuk op. Er moesten opstellen geschreven worden. (Waar de een zich zo in verliest dat ze 's middags al het andere werk nog moet doen. En waar de ander zwaar van in paniek raakt want help: ik kan dat niet) De een moest een formele brief schrijven. De ander kreeg een mini werkstuk op voor taal over bedreigde dieren. En heel eerlijk: dat snap ik dan weer niet. Ik kan 100 keer hulpjuf zijn. Maar je geeft de kinderen s morgens al een bak werk op waarbij je als moeder stand-by moet blijven om ze te kunnen helpen waar nodig. En dan geef je voor de middag ook nog een werkstuk of boekbespreking op. Daar gaat je middag die je voor jezelf nodig hebt. De ene dag help je hier met een werkstuk. De andere dag ga je daar aan de slag met de boekbespreking. Twee dagen werk je zelf en een middag er op uit met de kids. Zeg maar dag tegen je vrije tijd. Maar goed de juf vond het nodig en het schoolwerk ging voor. 

Dus aan het einde van de lockdown waren er vier medailles zo'n beetje af. Toen eenmaal de kids naar school waren heb ik dus ook een heerlijk ochtendje zitten knutselen. Ik maakte envelopjes, en kleine kaartjes. Schreef ze vol met lieve boodschapjes en deed uiteindelijk zonder afzender de vier medailles op de post.


Het was niet zo vreemd dat alle vier de ontvangers meteen bij mij uitkwamen. Immers ben ik de enige in de familie met een enorme handwerktic. Ik kreeg lieve telefoontjes en blijde berichtjes. Hartverwarmende reacties. Zo leuk om zo iets te regelen. En al kwam mijn eerste plan niet uit om de moeders tijdens de lockdown te verrassen. Van een van de moeders kreeg ik een berichtje dat de medaille precies op het goede moment kwam. Ze zat er een beetje door heen. Het was haar wat teveel geworden. Dus super bedankt. Tja, dan moesten die werkstukken en boekbesprekingen misschien toch tijdens de lockdown opgegeven worden. ;-)

Nu weet ik heus wel dat de moeders nu niet elke dag lopen te pronken met hun medaille. Dat was ook helemaal niet de bedoeling. "Leg hem op je uithuilplekje," adviseerde ik een van de moeders, "En elke keer als je daar zit bij te komen omdat de boel weer eens niet liep zoals je wilde zie je de medaille hangen. Precies wanneer je hem nodig hebt." 

Er zit aan de achterkant een speldje. Zodat je hem echt op kan spelden.

Oh en hoe het afliep met de boekbespreking en het werkstuk? Nou voor de boekbespreking sleepte Doerak een 8,5 binnen. Het werkstuk is inmiddels bijna af. Het gaat over sterren. En Bolleboos en ik hebben de eindcontrole qua tekst afgerond. Nu nog alles mooi opmaken. En dan kan hij volgende week vrijdag ingeleverd worden. 

Zou je ook wel eens iemand willen verrassen met zo'n medaille maar kan je zelf zoiets niet maken? Omdat je geen tijd hebt bijvoorbeeld? Voor 4,95 maak ik er eentje voor je. Je mag hem zelf versturen maar ik wil het ook voor je doen. De prijs is inclusief verzendkosten. En er zit een klein kaartje bij met een tekst die jij door hebt gegeven. Stuur me gerust een persoonlijk berichtje. 

 

donderdag 4 maart 2021

Heerlijke rode piccolientjes trui

 Ik geloof dat ik er in het vorige huis al aan begonnen ben. Aan het breien van een enorme rode trui. En ik geloof dat ik het garen al veel eerder in huis had. Ooit op een rommelmarkt gekocht. Ik viel toen als een blok voor de harige bollen wol en de prachtige rode kleur. Misschien heb ik het garen uiteindelijk wel twee keer verhuisd. Dat zou zo maar kunnen.

Goed, zo'n twee jaar geleden begon ik er dus aan. Aan het breien van een trui voor mezelf. Nu weet ik dat grote projecten altijd langer blijven liggen bij mij. Die pak ik op wanneer ik er de tijd voor heb. Maar die leg ik net zo makkelijk weg. Als er allerlei kleine projecten om voorrang vragen. 

Ik heb vaak meerdere grote projecten liggen. Een om overal mee naar toe te nemen. En een die ik vooral thuis doe omdat ik daar meer mijn aandacht voor nodig heb. 

Dit weekend begon ik bij beide projecten de eindstreep in zicht te krijgen. Dat ging gepaard met enorme afmaakkoorts. (Gelukkig was die koorts niet besmettelijk en hoefden we niet in quarantaine.) Nadat ik de vingerpoppetjes afgemaakt had ging ik als een speer met mijn rode trui aan de gang. Ik breide dat het een lieve lust was. En ach, eigenlijk is breien altijd een lieve lust. 

Zondag rolde de laatste steek van de trui van de naald. In het zonnetje in de achtertuin. Vlak voor ik met de kids een spel ging doen. Wat was dat spannend. Want ik brei mijn truien tegenwoordig altijd meteen rond. En hoewel ik de trui meerdere keren zo goed en zo kwaad als dat ging gepast had is het erg moeilijk om te zien of je echt goed op weg bent. En de mouwen brei ik ook rond. En dan ook nog allebei tegelijk. Zoals je ook sokken tegelijk kunt breien. Erg ingewikkeld om aan te beginnen. Maar ben je eenmaal op weg dan werkt dat heerlijk. Dan krijg je dus een trui zonder naden. (alleen onder de armen is er een kleine naald) Maar ook een trui die je moeilijk kunt passen. Vooral toen de trui en de mouwen op een naald stonden. Toen was het echt vertrouwen op mijn rekenkunst. 

Die rekenkunst kwam trouwens enorm vaak om de hoek kijken. Want het patroon wat ik uit het boekje Piccolientjesbreien haalde (een boekje van de Zeeman) was heel summier beschreven. En er was ook geen duidelijke omschrijving van het garen dat gebruikt was. Een beetje zoals de technische opdracht van Heel Holland Bakt. Sommige informatie ontbrak gewoon. Dus begon ik met veel te veel steken en was het veel te wijd voor een trui. Geen probleem dacht ik. Ik minder gewoon nog wat steken. Dan wordt hij maar wat langer. Ik had meer dan genoeg bollen wol (zelfs nu heb ik nog over) dus breide ik er maar gewoon lustig op los. De trui werd langer en langer. Het was bijna een jurk toen ik eindelijk het juiste aantal steken op de naald had staan. Maar eigenlijk vind ik dat wel lekker zo'n lange trui. Heerlijk warm.

Hier een close-up van de piccolientjes.

De spanning in die laatste naalden was dus enorm. Heb ik hele lange trui gebreid die ik ook aankan? Of is dit een mislukt project? Toen ik de trui aantrok was ik niet een beetje tevreden. Maar meer dan tevreden. Dolblij en gelukkig. Meteen keek ik op mijn weerapp wanneer het kouder werd. En gelukkig zag ik dat het donderdag een koude dag zou worden. (Ik was nog nooit zo blij met een zonloze, koude, grijze dag. Die grijns verdween niet van mijn gezicht vandaag) Dus nu zit ik heerlijk in mijn warme rode jurk trui. Volgend jaar winter is deze trui ongetwijfeld mijn lievelingsitem. Want wat zit de trui heerlijk. Als gegoten. Ik heb er niet alleen met plezier aan gebreid en er flink aan gepuzzeld. Maar nu heb ik er straks ook heel veel draagplezier van. Heerlijk. 

En mijn tweede grote project? Ook af. Het is een gordijn. Maar de kamer waar hij in komt te hangen is nog niet klaar. Mannie heeft nog geen roede opgehangen. Dus deze foto's volgen nog. Oh ja, ik heb het patroon voor mijn volgende gordijn al gevonden. En een nieuw vest staat op de pennen. Dus mijn grote project tassen zijn weer gevuld. (Al moet baby Annabel (een pop) nodig nieuwe kleren vindt poppenmoeder Doerak, kreeg ik net een verkennend mailtje met een bestelling en ligt er ook al tijden een barbiepop te wachten op een nieuwe jurk. Dus de grote projecten zullen vast niet altijd voor het grijpen liggen de komende tijd.)

Dit is de voorkant van het boekje. Piccolientjes zijn dus kleine stukjes stof die je eerst op je draad rijgt. Daarna schuif je op de juiste plekken de stof tijdens het breien om beurten tussen de steken. Het effect is prachtig. Maar het breien gaat niet heel snel en heel soepel. En het schuiven van stukjes stof over een harige draad is ook niet heel handig. Een gladde draad werkt wat dat betreft beter denk ik.