donderdag 29 november 2018

Nog meer vilt

Sint is nog lang niet klaar met het stille boek. Maar Sint had nog meer op het programma staan. Dat is ook altijd wel een beetje het probleem van deze Sint. Die bedenkt altijd te veel en te groot in een te kort tijdsbestek. Dus als het poppenhuis boek voor Doerak niet afkomt dan is dat even niet anders. Dan krijgt ze een half boek en zal deze mama Sint het nog wel verder afmaken.

Gelukkig weten zowel Bolleboos als Doerak precies hoe de vork in de steel zit wat het hele Sint verhaal betreft. Dus ik hoef niet een of ander smoesje te bedenken waarom er een half af project in de zak zit. Bovendien vieren we het iets later. Dus ik heb nog wat uitloop tijd.

Maar waar ik het nu over wilde hebben is dus een van die andere projecten die moesten gebeuren.

Doerak wilde dolgraag een zeemeerminnen staart deken. En Mannie vond er eentje bij die goedkope winkel met dat wit blauwe logo. Of beter gezegd: hij vond er twee. Want er lag ook een haaien staart deken. Die nam hij allebei mee.

De deken voor Doerak vond hij wat saai. Ik beloofde dat ik er wel iets mee kon. Ik wist niet direct wat maar... Komt tijd komt raad.

Na een tijdje begon het te borrelen. Niet voor Doeraks deken maar voor die van Bolleboos. Die was al grappig met vinnen, tanden en ogen.


Maar ik bedacht nog iets veel leukers. We horen hier regelmatig mopjes langskomen. Waaronder het mopje: er zwemmen twee vissen in de zee. Zegt de een: "Haai." Zegt de ander: "Waar?"


Dat mopje moest op de deken vond ik. Dus trok ik me afgelopen week terug op zolder (waar het inmiddels verboden is voor kinderen) en tekende ik visjes. En letters. En ik versierde de visjes.


Gelukkig heb ik inmiddels ook Doeraks deken versierd.


 Ik vond vorige week bij de kringloop (daar komt deze Sint nog al veel deze maanden. De schoenen moeten ook gevuld) een leuk armbandje en een ketting. De armband was geregen met stukjes schelp. Aan de ketting hingen allerlei leuke bedeltjes. Dus sloopte ik ijverig de net gekochte sieraden en versierde ik met engelen geduld de deken.

 Elk stukje schelp en elk bedeltje werd met de hand vastgezet.

Zo spullen weer in verpakking doen. En goed wegstoppen. Nu ga ik snel verder met de badkamer. Van het poppenhuis boek natuurlijk.

zaterdag 17 november 2018

Het stille boek, quiet book of poppenhuis





Het is lang lang geleden. De afgelopen weken stonden in het teken van chaos en een donkere herfst. Ondanks de zon buiten. Maar er komt altijd weer een zonnetje. Ook in mijn eigen leven. En omdat ik dat inmiddels weet duik ik in zulke weken gewoon even onder. Met grote letters staat de zin 'niet beschikbaar' op mijn voorhoofd. En degene die dat missen die vertel ik gewoon even dat ik tijdelijk afwezig ben. Het werkt het best. Na de eerste diepe duisternis krabbel ik weer overeind. Ik grabbel mijn hele hebben en houden weer bij elkaar. En ik knok mezelf weer terug. De letters op mijn voorhoofd vervagen alsof de batterijen op aan het gaan zijn. Terwijl diezelfde batterij juist weer steeds meer power krijgt. We pakken net als alle andere dagen zoveel mogelijk de fiets en die gaat weer steeds een beetje harder. En dan komt het moment dat ik weet: ik ben er weer. Een beetje wankel. En de duisternis ligt altijd op de loer. Zeker in de wintermaanden. Maar we hebben de eerste dip weer gehad.

Dus had ik er zin in. Heel veel zin. Een naaiproject voor onze Doerak. Ik had al zo vaak op Pinterest zitten snuffelen bij de geweldige leuke boekjes waarin je complete poppenhuizen van vilt vind. Dat wil ik voor Doerak maken. En dus ben ik aan de slag gegaan. De keuken is af. Kijken jullie mee?


Het boek maak ik in Lalaloopsy stijl. Dat is speelgoed waar Doerak veel van heeft en vaak mee speelt. Eerst tekende ik het fornuis. Het moest iets uitvergroot worden. Een heel gereken maar het lukte. 




Daarna was het gootsteentje aan de beurt. Ook dat moest in een ander formaat. En de rood witte tegeltjes zorgden voor heel wat hoofdbrekens. Hoe krijg je dat netjes aan elkaar gezet. Tot ik op het idee kwam dat ik net een textiel stift kon tekenen. Ik heb het met een strijkbout en bakpapier gefixeerd. 


De koelkast was een uitdaging. Die bestaat namelijk niet in Lalaloopsy land. Dus zocht ik net zolang tot ik iets had wat er op leek. Dat werd de deur van een ijssalon. Weer de juiste schaal berekenen. Alles iets vergroten. Tekenen, op vilt overnemen, knippen, alles op elkaar stikken en klittenband schappen maken.



Uiteindelijk het bovenkastje. Je moet wel genoeg kastruimte hebben natuurlijk. Dat werd een onderkast die ik vond in een stukje film van de Lalaloopsy dat op YouTube staat. Ja soms moet je lang zoeken. Lekker schots en scheef moest hij worden. Dat kwam mij wel goed uit want alles recht naaien vind ik lastig. Ik brei liever alles recht. 😉


Uiteindelijk moest de keuken geplaatst. Dus stikte ik vloertegels, maakte een lambrisering en plaatste de keuken.

Ook kwam er een raam. Daar moet ik nog wel gordijnen voor haken. Maar dat komt lekker in mijn luie stoel op een avond een keer.
Nu moet er nog een lepelrek en keukengerei. Dat komt nog.

Jullie begrijpen dat dit project vervolgd wordt. Ik ben de badkuip aan het tunisch haken...😂