vrijdag 29 december 2017

Kaartjes en kraaltjes

Het moet er uit. Elk vrij moment wordt op en top benut. Ik moet kaarten maken. Het kan niet meer wachten. Geen uitstel meer. 

Al een tijdje rommelde het in mijn hoofd. Maar in dat zelfde hoofd zat een ander project. (Daarover binnenkort wat meer) Wat voorrang vroeg. Iets wat niet lukte. Nu begint dat eindelijk te lopen. En daar kwam de ruimte. En de inspiratie. 

Dus toog ik de afgelopen dagen naar mijn zolder. Nu ja, mijn. Het is een zolder die ik moet delen met de was, speelgoed van de kids, en de hobby van Mannie. Maar heel eerlijk: ik heb samen met de was toch wel het leeuwendeel van die zolder in gebruik. Alleen al de spullen die ik heb. Serieus, Mannie heeft 3 kasten voor me gemaakt. Zodat ik al mijn wollebolletjes, kraaltjes, papier en overige onmisbare zaken op kan ruimen. Jullie begrijpen hoe dankbaar ik ben. (Ter vergelijking: hij heeft twee kasten voor zijn spullen. En de rest is hij aan het verkopen. Omdat het er niet meer in past.)

Maar goed. De kaarten. Daar begonnen we mee.
Eerst maakte ik deze groen-blauwe met zwart. Ik zag de kleurencombinatie in een kaartenmagazine. Daar blader ik vaak eerst door heen voor inspiratie en een idee hoe ik de kaart ongeveer zal gaan maken. Ik vond hem heel gewaagd. Maar eenmaal af twijfelde ik toch over het zwart. Ik vind zwart altijd een beetje een rouwkleur. Is dit wel echt een verjaardagskaart of beterschapskaart? Ik gebruik de kleur zwart nog wel eens voor mannen. Maar een ding is zeker het is geen mannenkaart. Wat vinden jullie?

Omdat ik het zwart te somber vond ging ik verder met bruin. Dat vond ik wel verrassend. Soms is het leuk om uit je comfortzone te komen en kleuren te gebruiken waar je normaal niet zo snel naar grijpt.
 
 
Omdat ik bij de eerste kaart eerst het groene klavertjes papier had gezocht voor het vierkantje met het grijze achtergrondje maar ik het eenmaal gesneden toch minder leuk vond moest er nog een kaart komen. Deze keer dus grijs-blauw met licht groen.

Voor alle kaarten heb ik het zelfde bloemetjes motief gebruikt. Ik vind het effect van de takken die er bovenuit steken zo leuk. 

Doerak werd natuurlijk aangestoken door haar moeder. Ook zij durfde de koude zolder op (meestal staan de ramen open op zolder zodat de was er goed droogt. (want ja meestal hangt er ook was. Ik droog zelden in de droger) Dus het duurt vaak even voor het er lekker warm is.) Sinds kort heb ik mijn tafel zo gedraaid dat we tegenover elkaar kunnen zitten. Terwijl ik de 3D plaatjes maak, knipt en plakt zij er op los met maskingtape en kant en klare plakkers. Zodra ze klaar is met haar kaart moet ik het volgende plaatje klaar hebben. En dan begint ze weer met vernieuwde enthousiasme. Ze zoekt trouwens zelf de kleurencombinaties uit. Wat zij vindt passen bij het plaatje. Ik moet zeggen dat ze er echt wel goed in slaagt. 

Haha en terwijl ik dit zo schrijf moet ik zelf toch wel een beetje lachen. Elk vrij momentje deze week. En dat heeft 3 kaarten opgeleverd. Het mag duidelijk zijn dat die vrije momentjes schaars zijn met de kinderen thuis, het huishouden en de nodige zaken die mijn aandacht vragen. ;-)

Daarom nog even een foto van mijn kralenbakken. (ja veel hé. En dan past nog niet eens alles er in. Ik heb nog een klein voorraadje staan. Dit zijn echt alleen maar kralen. In elk bakje een ander soort of kleur.) Toen wij twee en een half jaar geleden verhuisden heb ik alle kralenbakjes van te voren stuk voor stuk ingepakt door eerst een stukje papier op maat, daarna een lapjes stof er over heen te vouwen en daarover een lapjes badstof. Dat plakte ik stevig vast zodat de kralen geen kant meer op konden. Daarna pakte ik de hele doos in meerdere lagen papier en schreef ik op de doos dat de mannen er heel voorzichtig mee moesten doen. Natuurlijk hebben ze me er heerlijk mee geplaagd door net te doen of ze juist die doos zouden laten vallen. En hoewel de bakjes inmiddels al lang weer aan de muur hangen, (alweer dankzij Mannie) zijn ze nog niet allemaal uitgepakt. In die twee en half jaar heb ik duidelijk minder tijd gehad dan mijn kralen wel zouden willen. 

 Je ziet hier de plakband randen zitten. Dat krijg je als je te lang wacht. ;-)

Mijn kaartenwoede is nog niet gestild. Jullie worden op de hoogte gehouden. 

Ook een niet tegen te houden drang om te knutselen. Geef je er maar lekker aan over. Buiten is het toch niet lekker nu.

donderdag 21 december 2017

Perfecte vogeltjes de de show stelen

Wat een drukte. Nu al. Waar ik het over heb? Over de kerstinkopen. Vanmorgen ben ik met deze dag meegerekend 3 dagen voor de winkels dichtgaan voor kerst maar dapper naar de winkels gegaan. Met lijstje. Want ik wil alles in een keer hebben. Na vandaag wil ik niet meer in de winkels komen. Maar wat is het al druk. Ik observeerde zo eens en zag van alles. Sommigen waren gestrest en leken gek te worden van de drukte. Anderen maakten zich nergens druk om en stonden heerlijk samen te kletsen. Sommigen overlegden samen over groente of vlees wat het best zou zijn. Terwijl anderen zich een weg probeerden te banen met een briefje waar nu net even andere dingen op stonden dan normaal. Sommigen hielden de moed er in. Terwijl anderen licht wanhopig leken te worden.  "Het wordt elke dag een beetje drukker," zei de jongen achter de kassa. "Maar het gekke is dat het niet eens het drukst is op de dagen voor kerst. Met Pasen en Pinksteren is het nog veel drukker." Zouden we met z'n allen onze buik een beetje vol hebben van het vreetfestijn wat Kerst geworden is? Matigen we onze overdreven gekkigheid en pakken we nu extra uit met de andere feestdagen? Of liggen de vriezers al vol omdat we bang zijn om mis te grijpen. En hebben we de afgelopen weken al veel inkopen gedaan. We kunnen het maar alvast hebben.

Bijkomend van alle chaos zat ik even lekker in mijn stoel op Pinterest te bladeren. Gewoon zonder zoekopdracht even plaatjes scrollen op mijn telefoon. Ik kwam een perfect weddingcake tegen, THE cutest baby outfit ever, een lekker hapje waar je op elk feestje de show mee steelt en bij het openen van mijn mail zag ik een reclame mail waarin stond dat het nog niet te laat is en ik mijn perfecte kerstoutfit nog online kan bestellen. Zomaar even een paar dingen die mij opvielen. Want kennelijk willen we dit. De show stelen, perfecte plaatjes. We willen groots uitpakken met feestdagen. Want stel je voor dat we ergens iets te kort komen. Dat onze familie die bij ons komt eten het idee zou kunnen krijgen dat we de boel niet helemaal op orde hebben. En dat onze beste vrienden nu net de allerbeste amuze voor het kerstdiner zouden moeten missen. Maar waar doen we het voor? Waar doe ik het voor? Is het de stress waart om na twee dagen uitsloven te kunnen zeggen: "Maar het was wel perfect."

En dan denk ik ook gewoon even aan mijn blog. Ja, het aantal volgers blijft uit. Zelfs nu ik al een poosje langer bezig ben. Even schoot het hele bloggen er bij in. Maar dan ga ik het toch ook weer missen. Soms vraag ik me af wat er anders is aan mijn blog. Zijn het niet de perfecte plaatjes, zijn de verhaaltjes te lang? Of te nietszeggend? Maak ik geen perfecte werkstukjes. Of moet ik ook superlatieven gebruiken om mijn werkstukjes aan te prijzen? Moet ik zinnen gebruiken als: 'De sieraden waar ik overal de show mee steel.' Of: 'de meest perfecte vogeltjes alle tijden.' Of... zal ik gewoon mijzelf blijven. En dan maar accepteren dat ik de show niet steel. Dat ik geen perfect blog heb waar de volgers massaal aanhaken. Gewoon mijn verhaaltjes blijven schrijven voor degene die wel genieten. Zoals vrienden, tantes en andere bekenden die geen officiële volger zijn, geen tot weinig berichtjes achterlaten maar wel blijven lezen.

Gisteren kwam ons kleine Doerakje stralend uit haar bed. "Mama, ik moet u iets heel fijns vertellen. Ik voelde ineens zo een beetje aan mijn kleine tandje. En weet u? Het is echt heel leuk. Hij wiebelt een klein beetje." Haar stralende ogen, haar grote geluk. Een wiebeltand. Eindelijk. Want ze hoopt er al zeker een jaar op. Razend interessant. Misschien is zij nog wel het beste voorbeeld. Gewoon dolgelukkig zijn met het gewone. Het normale. Dat wat ieder mens overkomt. Een wiebeltand.

En daarom maar weer gewoon een berichtje. Over een gewoon werkstukje. Maar waar ik weer met heel veel liefde en plezier aan gewerkt hebt. Ik heb al meer voor die persoon baby cadeautjes gehaakt. En nu vroeg ze of ik iets moois voor haar vriendin wilde maken. Natuurlijk wilde ik dat. Dus ging ik aan de slag met de opgegeven kleuren. Vogeltjes moesten het weer worden. De vogeltjes van het patroon van dol-op-wol. Met een hartje en een ster. En een slinger.  Ik mailde wat ideeën maar kreeg de vrije hand over de invulling er van. Omdat het cadeautje voor een jongen is wilde ik het niet te zoet maken met bloemetjes en vlindertjes. En daarom dacht ik even heel diep na hoe ik de slinger zou haken.

 Het leek me leuk om aan te haken bij het hartje en de ster. Als ik nu een slinger met hartjes haakte in plaats van met blaadjes. En ik kleine sterren er op zou bevestigen in plaats van bloemetjes. Al hakend bedacht ik dat het ook nog wel een leuk idee zou zijn om met houten knoopjes te werken. Dus maakte ik aan een kant van het hartje en de ster een knoopje in het midden. Zodat degene die het krijgt zelf kan kiezen welke kant ze het mooist vind.

 En haakte ik om een paar houten knoopjes toch een soort van bloemetjes. Die bloemetjes bevestigde ik ook op de slinger.
Toen alles klaar was kreeg ik een hele blijde vrolijke mail. Wat heerlijk. Ja stuur maar snel op. Dan kan ik het zaterdag geven als ik naar haar toe ga. Wat fijn dat het klaar is. Met nog een klein cadeautje voor haarzelf deed ik het pakketje op de post. En daar kwamen ze aanvliegen. Een tevreden klant. En een tevreden haakster. 

Rest mij nog om iedereen hele fijne en goede kerstdagen te wensen. Met perfecte hapjes en amuses of zonder. Als je er van geniet is het goed. En denk vooral aan het perfecte Kind wat ooit geboren is. Want als er een iemand perfect was is Hij het. En het mooiste van dat Kind? Dat je niet perfect hoeft ze zijn om in Hem te geloven en bij Hem te horen.

dinsdag 12 december 2017

Goed gehangen met frivolité

Dat is lang geleden. Bijna een half jaar. Ik kan natuurlijk zeggen dat het erg is, en allemaal heel ontrouw. En dat is het misschien ook wel. Maar laat ik het gewoon kort houden. Ik ben er weer. En hoop weer wat trouwer te posten.

Dit berichtje gaat in ieder geval over iets heel vrolijks. Over een prachtig trouwfeest van fijne vrienden. Over een heerlijke dag uit waarin Mannie en ik samen genoten en we Bolleboos en Doerak veilig bij opa en oma wisten. Een trouwerij vind ik zo iets positiefs. Dat ik altijd een beetje emotioneel wordt tijdens de plechtigheid. Dat twee mensen elkaar zo vertrouwen dat ze elkaar durven beloven dat ze de rest van hun leven bij elkaar willen blijven. Het is een wonder. En het blijft een wonder. Is het getrouwde leven dan alleen maar zonneschijn? Oh nee, ik weet na bijna 12,5 jaar wel beter. Maar ondanks alles blijft het gevoel dat je ooit tegen elkaar hebt gezegd: "Wij samen. We willen niet meer zonder elkaar. Ik wil bij jou horen en jij bij mij." En dat alleen al sleept je door diepe dalen heen.

Nu dus die bruiloft van onze vrienden. Aan bruiloften zit nog iets fijns. Nieuwe kleren kopen. Al jaren koop ik mijn kleding bijna volledig tweedehands. Het begon vanuit geldgebrek. Toen werd het een sport en inmiddels is het een principe. Een kringloop met uitgebreide kledingafdeling is een feestje. Maar voor deze gelegenheid maakte ik een uitzondering. De kids mochten bij vriendjes spelen en wij gingen op pad om de stad onveilig te maken.

Al in de eerste winkel vond ik een schitterende jurk. Een donkerblauwe jurk met een roestbruin werkje er in. A-lijn rok net iets boven de knie en pofmouwtjes. Deze jurk was het gewoon. Natuurlijk zochten we verder. En heus, die keuze maak ik niet alleen. Ook Mannie wilde verder kijken. Maar wat we ook nog zagen en wat ik ook nog paste het bleef bij deze jurk. Dus kwam ik stralend terug in de eerste winkel en met een schitterende jurk rijker verlieten we de stad.

Eenmaal thuis moesten de accessoires nog geregeld worden. Een tasje, een jasje, schoenen. Dat werd allemaal in de loop naar de bruiloft toe aangeschaft. Maar voor de ketting en oorbellen had ik andere plannen.

Ik zocht garen en een mooi patroon. Het patroon vond ik hier. De roestbruine kleur van het garen is precies de kleur van het werkje. De blauwe kleur van de kralen past mooi bij de blauwe kleur van de jurk. Officieel vond ik het garen iets te dik. En iets te grof. Maar toch is het een mooi geheel geworden door de afwisseling met de kralen. Voor het nekgedeelte van de ketting maakte ik gebruik van de steek Josephine Knot. Een uitleg daar over vind je hier. De oorbellen paste ik aan aan het patroontje van de ketting. En zie daar. Kant en klaar.

De dag zelf was prachtig. We hebben er fijne nieuwe mensen ontmoet. Mooie gesprekken gevoerd. Gelachen en gefeest. Echt een met een gouden randje.

Zelf binnen kort een feest? Met zelfgemaakte sieraden of zonder: ik wens je net zo'n mooie dag.