Veren geluk

Ik heb ooit al eens opgebiecht dat mijn favoriete dieren toch wel vogeltjes zijn. Als hulp juf in de onderbouw mag ik nog wel eens vriendenboekjes invullen. En bij lievelingsdier vul ik altijd in: 'vogeltjes, maar dan wel in de vrije natuur'. Met vogels in een kooi kan ik niet zoveel. Je zal maar gemaakt zijn om te vliegen en er nooit eens de ruimte voor krijgen. Dat is net zo iets als een kind in een speeltuin in een hokje opsluiten. Of een juf zonder kinderen voor de klas zetten. Nee geef mij maar vogeltjes die heerlijk scharrelen in de tuin. Of de vele watervogels die we elke dag weer tegenkomen als we naar school fietsen met de kinderen. Het is ongetwijfeld de vrijheid van zo'n diertje wat mij het meest trekt. Ooit hoorde ik dat je favoriete dier veel zegt over wie je zelf bent. En ik denk dat het bij mij zeker klopt. Geef mij maar de ruimte, vrijheid en de mogelijkheid om uit te vliegen als het gevaar van drukte te dicht bij komt. Dan ben ik op mijn best.

Doerak heeft ook iets met vogeltjes. Maar dan met wat ze nog al eens ergens laten vallen. Hun veren. Zodra ze een veer ziet wordt er een noodstop gemaakt. Of ze nu loopt of op de fiets is. Die veer moet mee naar huis. Hier liggen dus regelmatig veren in de vriezer want ik heb ooit gelezen dat een nachtje in de vriezer er voor zorgt dat de bacteriën dood gaan. Een sopje geven doe ik ook wel eens. Maar dan was je ook het vetlaagje er van af. Dan is de veer minder mooi. Dat is nog wel een beetje op te lossen door ze uit te kammen. Maar toch... met vetlaagje blijven ze het mooist.

Inmiddels hebben we wel ontdekt dat je met veren van alles kan. Je kan ze in een vaasje zetten.

Of zoals Doerak in een eigen versierd blik en dan neerzetten in haar boekenkast die een soort rariteitenkabinet is geworden. Er staan geen boeken in maar wel haar strijkkralen vormen, (ik heb ze voor deze gelegenheid geteld en kwam op 34. Maar in het verleden zijn er ook al een paar gesneuveld en ze worden wel eens cadeau gegeven.) haar werkjes van school, haar eerste schoentjes en ga zo nog maar even door.

Maar je kan veren ook mooi in een schilderij lijstje doen. Dat zie je nog al eens in woontijdschriften. Als we op de camping zijn lees ik ze nog al eens. Woontijdschriften.

Op een goede campingdag zag ik in een van die tijdschriften een eenvoudige veer die versierd was met verf. En omdat Doerak een indrukwekkende voorraad heeft opgebouwd besloten wij dat we dat maar eens gingen namaken. Ik kocht glitterlijm, twee dezelfde lijstjes bij de kringloop voor mij en twee dezelfde voor Doerak, en pakte mijn mooie stiften er bij. We zochten de mooiste veren uit. Want Doerak verzameld op de camping gewoon door. Ze moesten voor mij bij de woonkamer passen. Terwijl Doerak er een stel uitzocht die bij haar slaapkamer pasten. We zochten ook de juiste kleuren uit. Bij mij werd dat zalmroze, okergeel en een beetje goud. Bij Doerak juist zilver en roze. We konden aan de slag.

Toen de veren eenmaal droog waren deed ik ze in de lijstjes. Ik haalde de achterkanten uit de lijstjes want ik had alleen de glazen voorkanten nodig. Daarom moest ik ook twee keer twee dezelfde lijstjes hebben. Sommige pennen van de veren moest ik aan de achterkant wat dunner maken. Anders werd het geheel te dik en kreeg ik de lijstjes niet meer goed gesloten. Ik rangschikte ze zoals ik ze mooi vond. En Doerak zoals zij ze mooi vond. Gelukkig had zij een grotere lijst. Want ze kon moeilijk kiezen en wilde eigenlijk wel alle veren een plekje geven. We klemden de veren tussen te twee glazen ruitjes en bogen voorzichtig de achterkant pennetjes terug. Ziezo. Een verenschilderij. Niet duur gekocht van een of ander merk. Maar gewoon zelf gemaakt. Met een beetje hulp van de graag gelezen woontijdschriften.

De afgelopen dagen was ik ook weer druk met veertjes. Doerak vond eendenveren in het park, en een heleboel zwarte veren in de speeltuin achter het huis. Ze dacht dat er een vogel was opgegeten. Want er lagen er een heleboel. ;-) Dus de vriezer deed zijn werk weer. Maar ik heb er ook weer mee geknutseld. Deze keer met veertjes uit de winkel.

Bolleboos had zijn afsluitingsavond van de sportclub waar hij sinds dit jaar op zit. Waar vier lieve vrijwilligers zich elke week in het zweet werken om de kinderen een combinatie van karate, judo en zelfverdeding bij te brengen. En waar de voorzitter en secretaris van de stichting regelmatig hun neus laten zien. En de moeder van een van de trainers elke week de koffie en thee verzorgd voor de ouders. Want wij ouders blijven er gezellig bij om de vorderingen van onze kids te volgen. Ik heb inmiddels begrepen dat dat helemaal niet normaal is. Bij de meeste sportclubs breng je je kind en ga je zelf weer naar huis. Maar hier raak je als ouders automatisch meer betrokken bij de leiding omdat je ze elke week met de kinderen ziet trainen. Om ze te bedanken knutselde ik van alles bij elkaar.

Voor de trainers haakte ik vier gelukspoppetjes met een zwart 'karatepak' aan. Voor de voorzitter maakte ik een gewoon gelukspoppetje en voor de secretaris en de 'koffieoma' een waxinelichtje met tule, lint en veren. Zo konden Bolleboos en ik ze gisteren eens verrassen. Want elke week je vrije tijd in een stel kinderen steken is een ding. Maar dat ook nog eens heel goed en met heel veel passie doen is twee. Het zijn toppers en ze verdienen heel wat meer dan zo'n simpel gelukspoppetje.

Hier een overzicht van ons hoekje. Waar veertjes een plek hebben gekregen. Dit hoekje is helemaal zoals we zijn. Met schatten die we gewoon vonden in de natuur, (de half vermolmde planken en de veren natuurlijk) met handwerk, knutselwerk, kringloopvonsten (naaimachine tafel en lampenarmatuur, ons prachtige behang (wat waarschijnlijk door veel mensen oudbollig gevonden zal worden) en gezelschapsspelletjes. (de dozen zijn met zorg gekozen. Ze moesten passen in ons interieur. We hebben nog veel meer spellen. Maar die staan gewoon in de kast.) De kleuren zijn wat flets. Waarschijnlijk door de enorme uitbundige zon buiten. In het echt is het behang nog iets bruiner. (nog mooier) ;-)

Haha en die noodstoppen van Doerak voor de veren? We lagen net op de terugweg uit school bijna met z'n drieën over het fietspad omdat Doerak vol in de remmen ging... voor een veer. ;-)