Dagje handwerkbeurs

Het begon allemaal met de mail waarin de handwerkbeurs werd aangekondigd. Ik stuurde hem door naar Buurvrouw, die ging eens aan het overleggen, ik overlegde ook eens en van al dat vergaderen kwam het er van. We hadden een grandioos plan. Als Buurvrouw en ik met de jongste van Buurvrouw en Buurman nu eens naar de handwerkbeurs gingen dan mochten Mannie en Buurman met de rest van het kroost op pad. Let wel: dit betekende voor de mannen dan op stap met 5 kinderen. 4 jongens en 1 meisje. Maar omdat dat meisje Doerak heet zou je voor het gemak ook kunnen zeggen dat ze met 5 jongens op pad zouden gaan. ;-) Het plan van de mannen was snel gemaakt. Zij wilden met hele stel naar Schiphol.

Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag morgen vroeg stapten we in de auto op weg naar Buurgezin. (het blijft belachelijk natuurlijk dat we buren blijven zeggen tegen mensen die een dorp verder op wonen. Je moet er zelfs een rivier voor over steken. Maar dat is pure nostalgie zullen we maar zeggen). Daar aangekomen moest er nog een logistieke aanpassingen plaatsvinden. Kinderwagen en babyautostoel in onze auto. En de autostoelen van Bolleboos en Doerak in de auto van Buurgezin. Die is een stuk groter. En dat is wel handig als je 5 kinderen kwijt wilt. Opgetogen kids, tassen werden gepakt. Koekjes, drinken, geld en wegwezen.

En daar gingen we dan. Twee spijbelende moeders met een baby. Kwebbelend in de auto. We stonden 10 voor 10 al voor de ingang te wachten. We vergaapten ons aan stands met enkel personeel. En vol met moois. Daar ging het belletje en daar mochten we al naar binnen. We voelden ons als kinderen die op schoolreisje gingen. Meteen liepen we langs de eerste stands. Wat was er veel moois. Wat was er allemaal niet gemaakt. Prachtig. Geweldig.

We zagen voor ons nieuwe technieken. Prachtige quilts. Originele ideeën. We liepen eerst een rondje over de hele beurs. En daarna gingen we nog eens op ons gemak kijken waar we iets wilden kopen. We wilden de frivolité demonstratrice aan het werk zien. We kochten bedeltjes om aan werkstukjes te hangen met teksten als: 'made with love' en 'hand made.' We kochten steekmarkeerders en kwamen toen eindelijk weer bij de frivolité stand uit. Daar was het druk. Dus moesten we even wachten. Maar na het voordoen van de techniek, het enthousiaste verhaal wat er bij verteld werd en het snuffelen in patroonboeken waren we overstag. Wow, wat een mooie dingen kan je daar mee maken. We kregen tips over zoeken op internet en YouTube filmpjes. En hoorden over het 'eerste' frivolité boek in het Nederlands dat net uit is. We kochten de naalden. En besloten om het onszelf aan te leren via YouTube.

De steekmarkeerders. Wat bungelen ze daar prachtig he aan het speldenkussen. Ooit heb ik Buurvrouw een lachstuip bezorgd omdat ik veiligheidsspelden gebruikte voor het tellen van de steken aan een deken. Ik wilde mijn steekmarkeerders niet gebruiken omdat ze zo prachtig hingen aan mijn speldenkussen. Anders waren ze allemaal in een keer op. Deze ga ik wel actief gebruiken hoor. Wat zijn ze mooi. Te mooi om niet te gebruiken.

 En als we het dan toch over steekmarkeerders hebben: wat vinden jullie van mijn steekmarkeerders die ik bij mijn breiwerk gebruik? Ik heb ze zelf gemaakt van een deel van een sieraad slotje. Lintje er aan, kraaltjes op het lintje geregen en een strikje onderaan. Leuk en handig. Zo zie ik precies wanneer ik met het patroon breien moet beginnen en wanneer ik weer gewoon tricotsteek mag doen. Je schuift ze gewoon over de breinaald. En met elke nieuwe naald schuif je hem gewoon weer over.

En een draad door snijder. Ik had hem al eerder gezien en het leek me erg handig. Hij hangt aan mijn ketting waar ook mijn toerenteller aan hangt. (die had ik al. Ik heb geen 91 naalden gebreid vanaf zaterdag avond ;-) ) En ik vind hem erg handig. Altijd iets bij de hand om je draad mee door te kunnen snijden.

En toen werd het tijd om naar huis te gaan. Het was rond een uur of 3. Onze baby was het zat. De mannen met de kids zouden huiswaarts keren. En we zouden nog met z'n allen bij ons thuis eten.

Toen we thuis kwamen kwamen ook juist de kinderen aan. Enthousiaste verhalen over grote vliegtuigen en heel veel herrie. Geweldige foto's over 4 jongens en 1 roze meisje in 1 winkelwagen. De mannen waren bij het grote Zweedse warenhuis gaan eten en hadden het hele kroost in de winkelwagen gedropt. Waarbij Buurman hoofdschuddend had gezegd: "Tjonge, jonge, jonge, Mannie, wat heb jij toch een gezin. ;-)

Uiteindelijk keerde de rust terug. Buurgezin vertrok een dorp verder op. De kids op bed. 's Avonds kwam er nog een appje. "Mijn eerste frivolité dingetje. (weet niet hoe het heet)" Ehm... waren wij met dezelfde dingen bezig? Ik was namelijk zo juist filmpjes aan het bekijken...

Gisteren mijn eerste frivolité bloemetje gemaakt. Met de grofste naald en garen geschikt voor naalden nummer 3. Wat een gave techniek. Ik heb een heel duidelijk en leerzaam filmpje gebruikt van een Aziatische dame. Niet te verstaan voor mij. Maar de beelden spreken voor zich. Ze maakt nog veel meer prachtige dingen. Wil beslist haar mandje eens proberen binnenkort.

Nou dat was ons dagje uit. Hier kunnen we weer een poosje op teren. Heerlijk om samen zo eens te genieten.

En ook nog naar de handwerkbeurs geweest? En net zo genoten als wij?