zondag 13 maart 2016

Teckeltje Sam

De meesten kennen hem wel. Teckeltje Sam van Stip en haak. De haaksters onder ons zeker. Ook ik was hem al een tijdje geleden tegen gekomen en had hem voor de zekerheid maar even opgeslagen op mijn eigen computer. Gewoon omdat ik er verliefd op was geworden en ik hem ooit nog eens wilde maken. Dat ooit kwam een paar weken geleden.
Omdat Bolleboos ook een sleutelhanger wilde (en ik hem dat ook beloofd had) toen zijn zus sleutelhangers trakteerde op het afscheid van de peuterspeelzaal vroeg ik hem wat hij dan wilde. Hij wilde een hondje. Ik zocht tussen mijn patronen en kwam wat sleutelhangers van hondjes tegen. Hij koos heel resoluut. Dat ene hondje. Die wit met rode. Het was een teckeltje. Maar dat wist hij dan weer niet. "Wat ga je er mee doen?" vroeg ik hem. Hij heeft namelijk al meerdere sleutelhangers en doet er nooit iets mee. "Spelen," was zijn antwoord. Dat kende ik al. Dat spelen van hem. Dat betekend een halve middag gooien met een sleutelhanger, veel lol hebben, terwijl ik angstig dat akelige ringetje volg wat steeds samen met het teckeltje door de lucht vliegt. Om zijn nieuwe aanwinst dan vervolgens in de hoek te smijten en het daar bij te laten. Dan zag ik hem toch liever gooien met een knuffeltje zonder sleutelring. Dus stelde ik voor om dan niet een iets groter hondje te maken. Een echt knuffeltje. Dat was prima. Maar dan wel een teckel. En een wit met rode. Zonder strepen, zonder stippen.

En zo kwam teckeltje Sam om de hoek. Ik had nog rood. En wit. Meneer vond de kleuren helemaal goed. En ik ging aan de haak. Het ging voorspoedig. Voor ik het wist waren alle kleine onderdelen af. Ik haakte 5 poten want Doerak verdonkeremaande er een. Gelukkig werd het geen teckel op 5 poten. ;-) Wel moest Sam even wachten op een mouwsjaal die tussendoor kwam. Voor Doerak notabene. Die hem juist op 3 pootjes door het leven had willen laten gaan.

Maar het teckeltje kwam er. En Bolleboos was trots. En blij. Hij kroelde met een intens gelukkig gezicht. Van de verwachte gooipartijen kwam niets. Teckeltje Sam werd met veel liefde overal mee naartoe gesleept. En toen hij bij oma ging logeren moest Sam natuurlijk mee. En daar bij oma kwam de grootste verrassing.

Ik had aan oma, die een borduurmachine heeft, gevraagd of ze een handdoek voor Bolleboos wilde borduren. Bolleboos gaat namelijk sinds kort met school zwemmen. En in gedachten zag ik mijn handdoeken voorraad al slinken. Elke week een handdoek achterlaten, dat gaat best hard. Dus borduurde oma een handdoek met naam en telefoonnummer van onze verstrooide professor. Gewoon groot, pontificaal in het midden. Je kan er niet om heen. Natuurlijk mocht er ook wel een plaatje bij. En dat werkt dan hoop ik op twee manieren. 1:  hij vindt zijn handdoek zo mooi dat hij er extra goed op let. En 2: mocht hij hem toch vergeten dan hoop ik dat er iemand is die ons er even over belt.

Natuurlijk wilde oma graag weten wat er op de handdoek moest. Nou daar hoefde onze Bolleboos niet lang over na te denken. Teckeltje Sam natuurlijk. Zo gezegd zo gedaan. Opa maakte een foto van de teckel. Waarbij een oor omhoog moest van Bolleboos. Dus spelden opa en oma die even vast zodat hij omhoog bleef staan. Oma bewerkte de foto en borduurde het plaatje op de handdoek. Wat was ik trots toen ik de volgende dag onze man op kwamen halen. Dat hij zo blij was met zijn teckeltje. Dat had ik van te voren niet verwacht.

Nog steeds gaat Sam elke avond mee naar bed. Regelmatig zie ik hem 's avonds slapend met zijn wang tegen Sam. Eer van mijn werk. Dat is zeker!

Een fijne werkweek deze week. Met of zonder knuffeltje.

1 opmerking:

  1. Wat een schatje die Sam. Ik kan me goed voorstellen dat Bolleboos daar blij mee is. Hoe gaat het inmiddels met de handdoek? Nog niet zoek?

    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen

Klets gezellig mee en laat een berichtje achter. :-)