donderdag 4 maart 2021

Heerlijke rode piccolientjes trui

 Ik geloof dat ik er in het vorige huis al aan begonnen ben. Aan het breien van een enorme rode trui. En ik geloof dat ik het garen al veel eerder in huis had. Ooit op een rommelmarkt gekocht. Ik viel toen als een blok voor de harige bollen wol en de prachtige rode kleur. Misschien heb ik het garen uiteindelijk wel twee keer verhuisd. Dat zou zo maar kunnen.

Goed, zo'n twee jaar geleden begon ik er dus aan. Aan het breien van een trui voor mezelf. Nu weet ik dat grote projecten altijd langer blijven liggen bij mij. Die pak ik op wanneer ik er de tijd voor heb. Maar die leg ik net zo makkelijk weg. Als er allerlei kleine projecten om voorrang vragen. 

Ik heb vaak meerdere grote projecten liggen. Een om overal mee naar toe te nemen. En een die ik vooral thuis doe omdat ik daar meer mijn aandacht voor nodig heb. 

Dit weekend begon ik bij beide projecten de eindstreep in zicht te krijgen. Dat ging gepaard met enorme afmaakkoorts. (Gelukkig was die koorts niet besmettelijk en hoefden we niet in quarantaine.) Nadat ik de vingerpoppetjes afgemaakt had ging ik als een speer met mijn rode trui aan de gang. Ik breide dat het een lieve lust was. En ach, eigenlijk is breien altijd een lieve lust. 

Zondag rolde de laatste steek van de trui van de naald. In het zonnetje in de achtertuin. Vlak voor ik met de kids een spel ging doen. Wat was dat spannend. Want ik brei mijn truien tegenwoordig altijd meteen rond. En hoewel ik de trui meerdere keren zo goed en zo kwaad als dat ging gepast had is het erg moeilijk om te zien of je echt goed op weg bent. En de mouwen brei ik ook rond. En dan ook nog allebei tegelijk. Zoals je ook sokken tegelijk kunt breien. Erg ingewikkeld om aan te beginnen. Maar ben je eenmaal op weg dan werkt dat heerlijk. Dan krijg je dus een trui zonder naden. (alleen onder de armen is er een kleine naald) Maar ook een trui die je moeilijk kunt passen. Vooral toen de trui en de mouwen op een naald stonden. Toen was het echt vertrouwen op mijn rekenkunst. 

Die rekenkunst kwam trouwens enorm vaak om de hoek kijken. Want het patroon wat ik uit het boekje Piccolientjesbreien haalde (een boekje van de Zeeman) was heel summier beschreven. En er was ook geen duidelijke omschrijving van het garen dat gebruikt was. Een beetje zoals de technische opdracht van Heel Holland Bakt. Sommige informatie ontbrak gewoon. Dus begon ik met veel te veel steken en was het veel te wijd voor een trui. Geen probleem dacht ik. Ik minder gewoon nog wat steken. Dan wordt hij maar wat langer. Ik had meer dan genoeg bollen wol (zelfs nu heb ik nog over) dus breide ik er maar gewoon lustig op los. De trui werd langer en langer. Het was bijna een jurk toen ik eindelijk het juiste aantal steken op de naald had staan. Maar eigenlijk vind ik dat wel lekker zo'n lange trui. Heerlijk warm.

Hier een close-up van de piccolientjes.

De spanning in die laatste naalden was dus enorm. Heb ik hele lange trui gebreid die ik ook aankan? Of is dit een mislukt project? Toen ik de trui aantrok was ik niet een beetje tevreden. Maar meer dan tevreden. Dolblij en gelukkig. Meteen keek ik op mijn weerapp wanneer het kouder werd. En gelukkig zag ik dat het donderdag een koude dag zou worden. (Ik was nog nooit zo blij met een zonloze, koude, grijze dag. Die grijns verdween niet van mijn gezicht vandaag) Dus nu zit ik heerlijk in mijn warme rode jurk trui. Volgend jaar winter is deze trui ongetwijfeld mijn lievelingsitem. Want wat zit de trui heerlijk. Als gegoten. Ik heb er niet alleen met plezier aan gebreid en er flink aan gepuzzeld. Maar nu heb ik er straks ook heel veel draagplezier van. Heerlijk. 

En mijn tweede grote project? Ook af. Het is een gordijn. Maar de kamer waar hij in komt te hangen is nog niet klaar. Mannie heeft nog geen roede opgehangen. Dus deze foto's volgen nog. Oh ja, ik heb het patroon voor mijn volgende gordijn al gevonden. En een nieuw vest staat op de pennen. Dus mijn grote project tassen zijn weer gevuld. (Al moet baby Annabel (een pop) nodig nieuwe kleren vindt poppenmoeder Doerak, kreeg ik net een verkennend mailtje met een bestelling en ligt er ook al tijden een barbiepop te wachten op een nieuwe jurk. Dus de grote projecten zullen vast niet altijd voor het grijpen liggen de komende tijd.)

Dit is de voorkant van het boekje. Piccolientjes zijn dus kleine stukjes stof die je eerst op je draad rijgt. Daarna schuif je op de juiste plekken de stof tijdens het breien om beurten tussen de steken. Het effect is prachtig. Maar het breien gaat niet heel snel en heel soepel. En het schuiven van stukjes stof over een harige draad is ook niet heel handig. Een gladde draad werkt wat dat betreft beter denk ik. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Klets gezellig mee en laat een berichtje achter. :-)