Delen is vermenigvuldigen

Ik dacht dat ik er al een keer over geblogd had. Maar ik kan het nergens terug vinden. Dus even een berichtje uit de oude doos. Gewoon zo maar over een klein cadeautje wat ik eens een keer maakte.

Het kwam namelijk zo: Onze Doerak zit op turnen. Zodra ze van zwemles af was mocht ze van mij op turnen. Daar had ze heel veel zin in. (In die zwemles niet dus was het een soort van stok achter de deur) Dus toen ze eindelijk het felbegeerde zwemdiploma op zak had en ze verder ging voor haar B diploma met schoolzwemmen mocht ze naar de turnhal. Prachtig vond ze het.

Een turnpakje was niet verplicht. Dus besloot ik dat ik dat geld dan mooi uitspaarde. Een wedstrijd was ook niet verplicht. Turnpakje en wedstrijd samen kon dan weer niet anders. Als je met een wedstrijd mee deed moest je een turnpakje aan. Het pakje van de vereniging. Dus toen Doerak heel graag met een wedstrijd mee wilde doen moest ik toch op pakjesjacht.

Maar daar wist de trainster wel raad mee. Het pakje wat er nu gedragen werd ging er uit. Dat was volgend jaar niet meer te gebruiken. Dus nu een pakje van 40 euro kopen en volgend jaar weer een dat was toch wel een beetje veel van het goede. Daarom kon ik er ook best een lenen. Ik kreeg een aantal namen door van kinderen die niet meededen maar wel een pakje hadden en trok de stoute schoenen aan. Van een meisje en een moeder die we totaal niet kenden kregen we een pakje te leen. Doerak kon mee doen met de wedstrijd.

Het was voor haar een heerlijke morgen. Vroeg op de zaterdag, terwijl Mannie en Bolleboos nog op 1 oor lagen, vertrokken we naar een turnhal in de stad. Terwijl ik me met een haakwerkje op de tribune terugtrok kon zij haar kunsten laten zien. En na het tonen van de kunsten waren er nog veel meer turnsters die hun kunsten wilden laten zien. Dus kwam onze dame weer gezellig bij mij zitten. Samen met een heleboel andere vriendinnetjes van de turnclub. Waarom ze zo verschrikkelijk graag bij mij zaten? Nou wij hebben een auto vol met speelgoed. Kleurboeken, puzzeltjes, puzzelboekjes, Donald Duckjes. Een Bolleboos en een Doerak die zich vervelen in de auto gaat bij ons nooit goed. Dat wordt herrie en heisa. En omdat ik dat op een lange rit nu eenmaal graag wil voorkomen ligt er dus overal speelgoed in de auto. Nu hadden we een grote tas meegenomen. Waarin we al dat speelgoed hadden gepropt. Okè, ik sjouwde me een breuk. Maar ik had wel heel gezellig de hele morgen een heleboel kinderen om me heen. Ze kwamen op ons speelgoed af als vliegen op de stroop. En vermaakten zich uitstekend. Zo zie je maar: delen is vermenigvuldigen.

 Wat turnen nu met haken te maken heeft? (Afgezien dan van dat haakwerkje op de tribune) Nou ik vond dat dat lieve meisje wat zo heel knap haar turnpakje had afgestaan aan een meisje wat ze eigenlijk helemaal niet kende wel een cadeautje verdiend had. Dus haakte ik wat kleine bloemetjes, en bevestigde die op een een paar nieuwe knipjes. Ik maakte er een labeltje bij waar ik de knipjes leuk op weg kon geven. Samen met het al weer schone turnpakje bracht ik de middag na de wedstrijd de knipjes. Gewoon omdat delen nu eenmaal vermenigvuldigd.

Ze wonnen zelfs nog de tweede prijs. Dus de mini-meisjes hadden goed hun best gedaan.

En Doerak? Die turnt nog steeds graag. Ze heeft inmiddels een rood turnpakje van de vereniging. De wedstrijd van dit jaar is afgelast. (zoals zoveel is afgelast in deze periode) Maar gelukkig mogen de meisjes wel weer turnen. Tot grote vreugde van onze Doerak.