Wildbreien met een breirol

Of ik misschien iets aan die saaie lantaarnpaal kon doen. Die paal die pal voor mijn zus haar huis staat. Want die vind ze helemaal niet mooi om daar tegenaan te kijken. Hij was zo'n 36,5 cm dik. En de lengte mocht ik kijken. Minimaal 80 cm.

Nou dat kon ik wel. Maar simpel een rechthoekige lap haken en af en toe van kleurtje wisselen dat vond ik niet zo'n leuk idee. Ik wilde iets breien. Met verschillende steekjes. En zo kwam ik op het idee van een breirol.

Eerst wilde ik er zelf een bedenken. Ik had al een map te pakken met allerlei verschillende ajourpatronen er in. Maar toen bedacht ik dat dat wel een heel gereken zou zijn. Bij elk patroon moest ik dan uitrekenen hoeveel steken ik op zou zetten en nodig zou hebben. Dus zocht ik eens op internet.

En ik vond een mooie breirol. Een van de blog van Annelein Design. Zij heeft deze rol vertaald vanuit het Engels. En noemt hem de crisisbreirol. Ze waarschuwde dat het verslavend was het breien van zo'n rol. Maar ik nam het risico.

De eerste 3 patronen kon ik me weinig bij dat verslavende voorstellen. Ik moest wel heel erg goed tellen. En omdat ik het breien aan de rol elk vrij momentje van de dag deed was dat tellen vrij ingewikkeld. Was ik halverwege de naald begon een van de kinderen een verhaal. Ik rekende wel weer uit waar ik gebleven was. Dacht ik. Maar dat viel tegen. Van de vier naalden die ik deed moest ik er regelmatig drie uithalen. Want meestal kwam ik er achter dat ik een fout had gemaakt als ik weer aan de goede kant met het patroon bezig was en ik aan het einde van de naald steken te kort kwam of juist over had. Dus besloot ik dat dit werk vooral in de avonduren moest gebeuren. Als ik niet te moe was. Want vlak voor het naar bed gaan nog een toer doen had ook niet zoveel zin. Die moest ik geheid de volgende dag weer uithalen.

Maar toen ik dat eenmaal doorhad ging het als een trein. En ja Annelein heeft helemaal gelijk. Wat is dit een heerlijk verslavend karweitje. Eenvoudig tellen, patroon volgen en verder helemaal niets aan je hoofd te hoeven hebben.

Toch wilde ik hem ook niet te lang maken. De gedachte dat sommige wildbreisels er net een week hangen en dan weer weggehaald word door de gemeente maakte dat ik er na een aantal patronen een eind aan wilde breien. Ik sloeg wat patronen over waarbij het aantal steken niet heel goed uitkwam. (Want omdat ik vast zat aan die 36,5 cm moest ik rond de 60 steken hebben in plaats van de 47, 48, 49 steken van Annelein. Dus was het nog een heel gereken.) Ik breide nog dit patroon, en vooruit dan ook nog deze, En als ik deze kleur nu gebruik voor het tricot gedeelte waar ik dan de straatnaam ik kan borduren dan brei ik aan het einde het eerste patroontje andersom. Annelein doet dat heel anders. Veel mooier. Maar voor een wildbreisel kan het best dat patroon van boven naar beneden lezen en van links naar rechts.

Uiteindelijk borduurde ik dus de straatnaam en het huisnummer van het huis van mijn zus en zwager. Ik vond een eenvoudig borduurpatroon die precies moest passen. Want ik had niet naar Annelein geluisterd en eerst het stuk gebreid waar ik de letters wilde hebben en toen pas ontdekte ik dat het er natuurlijk wel in moest passen. En werkte ik de meeste draadjes weg. Nu nog een foto uitleg maken voor mijn zus hoe ze zo'n rol aan de paal vast kan maken. En dan kan hij op de bus.

Nu is hij af. Maar... wij hebben in huis een standleiding. Ergens in de woonkamer staat een grote paal die daar niet weg kan. Waar de kinderen erg graag in klimmen maar waar ik een hekel aan heb want dat horen de buren. Als ik nu die paal eens bekleed met het complete breipatroon... Ik heb al ontdekt dat ik hier prima het steken aantal van Annelein kan gebruiken. En de kleuren... heb ik eigenlijk ook al in huis.

Wordt vervolgd.

 Met dank aan de lantaarnpaal bij ons achter in het pad die even model wilde staan.