Cadeautjes haken

 Het is al weer even geleden dat ik hier iets plaatste. In het begin, toen ik net Instagram had, nam ik me voor elke keer als ik wat op Instagram plaatste meteen hier een berichtje te plaatsen. Maar het vergaat mij zoals zoveel andere bloggers: Instagram is sneller en makkelijker geplaatst. Dus even snel tussendoor. Geen tijd voor meteen ook een blog. Komt nog wel. Komt dus niet. Maar nu maar even de verhaaltjes van de cadeautjes van de afgelopen tijd. Want daar heb ik vooral foto's van geplaatst de laatste tijd. Cadeautjes. 

Het begon met de knikkerzak voor mijn neefje. (van mijn kant) 9 jaar is die jongen al weer. En hij doet niet anders dan in bomen klimmen, bovenin lantarenpalen hangen, vlotten bouwen en racen op alles wat wielen heeft. En het klinkt gek maar ik moest echt even smoezen met z'n mams voor ik een goed idee had voor zijn verjaardag. Want ja een complete boomhut haken is nu niet het meest voor de hand liggend. En is ook nog lastig op te sturen per post. Maar gelukkig had mijn zus goede ideeën. Een van die ideeën was het haken van een knikkerzak. Daar had ik ervaring mee dus hup ik kon aan de slag. Ik had al eerder een fair-isle patroon gebruikt om tapestry te haken. En nu gebruikte ik datzelfde patroon weer. Wel weer een beetje aangepast aan de knikkerzak. Zou ik het hele patroon gebruiken dan zou de knikkerzak veel te hoog worden. Het patroon vond ik op Pinterest maar komt oorspronkelijk van deze Russische site.

 Een paar dagen later was het zusje van de grote man jarig. Ook voor haar haakte ik iets. Maar dat vergat ik op de foto te zetten. Dus dat slaan we nu meer even over. Ondertussen zette ik ook nog een moederdagcadeau in elkaar. Het was maar goed dat we meivakantie hadden. Anders had ik nog stress gekregen van al die projecten die voor een bepaalde tijd af moesten zijn. Voor moederdag hoefde ik voor mijn schoonmoeder niet zo lang na te denken. Toen ze mijn pannenlappen zag zei ze meteen: "Ik wil die met dat kussende paartje voor moederdag." Het was januari toen ze dat zei. Maar ondertussen werd het bijna mei voor ik er aan begon. Ik was namelijk niet zo heel tevreden over het kleurverloop van de pannenlap. En toen ik de knikkerzak haakte wist ik ook weer dat ik alleen in de achterste lussen had gehaakt om de kleuroverlopen zo mooi mogelijk te maken. Maar omdat de pannenlappen heen en weer gehaakt worden was ik er toen nog niet. Want juist op de teruggaande toer vond ik de kleuroverlopen het minst mooi. Uiteindelijk vond ik de oplossing. Een beetje toevallig. De kinderen hadden het over kinderen die ze kenden die linkshandig zijn. Zelf zijn ze allebei rechtshandig. Maar ik schrijf links. Dat betekend niet dat ik uitgesproken links ben. Ik kan alles eigenlijk wel met beide handen. Knippen, schrijven, tekenen, computer muizen, en verzin het maar. Ik kan het zowel links als rechtshandig. Ik heb wel een voorkeurshand hoor. Schrijven doe ik meestal links. Knippen meestal rechts. Maar heeft een kleuter eens een linkshandige schaar gepakt op mijn werk en vraagt hij hulp bij het knippen help ik hem net zo makkelijk met mijn linkse hand. Terwijl we daar zo met elkaar over praatten wilden de kinderen weten of ik ook links kon haken. Ja hoor, verzekerde ik ze. En ik demonstreerde dat meteen even. En toen viel het kwartje. Als ik de teruggaande toeren van de pannenlap nu met links haak. Dan heb ik meteen het probleem van de lelijke kleuroverlopen getackeld. Zo gezegd zo gedaan. Ik haakte een pannenlap met de heengaande toer met de rechterhand. En de teruggaande met de linker. Dit beviel me uitstekend. Dat ga ik vaker doen. Ik vind het mooier namelijk. Jullie horen er vast meer van. 

Uiteindelijk haakte ik afgelopen week een puzzelbal. Voor de volgende verjaardag. We hebben er vandaag 2 in de familie van mijn mans kant. Ons neefje van 12 en onze schoonzus. (niet de moeder van het neefje) En in ons gezin komen er twee aan. Bolleboos en ik mogen binnen een paar dagen kaarsjes op de taart uitblazen. Bolleboos wordt ook 12. Ja 12 jaar geleden kwam ik de ene avond met een dikke buik in het ziekenhuis ons kleine neefje bewonderen. De andere nacht kwam ik er zelf bevallen. Mijn schoonzus en ik lagen dus samen in het ziekenhuis. De verpleegsters vonden het schitterend. Twee schoonzussen, allebei een jongen en allebei in het zelfde ziekenhuis. (dat mag altijd hè terugkijken op je bevalling zo rond de verjaardagen van je kinderen) Maar goed wat maak je nu nog voor een 12 jarig neefje? Een knuffeltje? Nee tuurlijk niet. Toch maar een cadeautje kopen dan? Toen kwam ik op de site van Dedri. Dit balletje was nu precies wat mij leuk leek. En dus ging ik snel aan de haak. 

Het is eigenlijk een beetje liegen wanneer ik zeg dat het fantastisch was om te haken. Want het was best een bevalling eigenlijk. (deze keer in beeldtaal) Maar dat kwam ook een beetje door mezelf. Het moest steeds even hap snap tussendoor. Tussen de strijk, het eten koken, de tuin (wat groeit dat onkruid) en alle andere klusjes. En als je dan 12 kegeltjes moet haken dan wordt het zo'n eindeloos karwei. Gelukkig mocht ik wel steeds een ander kleurtje gebruiken. Dan leek het toch elke keer een beetje anders. Uiteindelijk moest ik mezelf even streng toespreken. Ik had slecht geslapen vanwege een bonkende koppijn. Maar omdat ik toch nergens zin in had als een beetje hangen haakte ik in een keer het balletje af. Ging toch sneller en leuker dan ik dacht. Uiteindelijk verdween zelfs de hoofdpijn. Maar ik denk dat die gewoon na 24 uur was uitgewoed en klaar was met mijn hoofd. Gelukkig maar want ik was klaar met die pijn. Nu denk ik er over om de grote versie te haken voor Bolleboos. Maar dat ga ik niet meer redden voor zijn verjaardag. Ik moet nog een appeltaart bakken, morgen moet ik werken, er ligt nog een strijk en de tuin is nog niet onkruidvrij. Ik heb al bedacht dat zelfs die klussen niet gaan lukken voor de verjaardag. Maar het scheelt dat je met corona toch geen groot feest mag houden. Wie weet kan ik op de verjaardag zelf nog het een en ander doen. ;-)