De kunstzinnige, simpele, oneindige sjaal

Jaren geleden, toen Pinterest nog in de kinderschoenen stond en welke.nl in Nederland bekend was zag ik op dat laatste medium een mooi plaatje van een sjaal. Het bleek de artfully simple infinity scarf te zijn waarvan een gratis patroon op mooglyblog stond. Ik was er meteen verliefd op. Ook omdat de titel de lading dekt. Het is een super eenvoudig patroon, ziet er heel schilderachtig uit en doordat hij rond loopt is hij oneindig. Maar eenmaal aan het haken ga je ook alsmaar door. Nog een kleurtje, nog een. En dan is dat de laatste. Of nee, die kleur maakt het echt af. Zo ging het haken.

Nee toch niet helemaal. Het begon namelijk met deel 1 van de sjaal die ik jaren geleden al maakte. En deel twee die afgelopen weekend af kwam. Ik zal het uitleggen. Wanneer wij naar de camping gaan hebben wij een vaste routine in inpakken. Meestal verloopt dit prima. Maar een enkele keer gaat er iets fout. Zoals die keer dat ik zei tegen de kinderen dat ze hun jas moesten pakken en in de auto moesten gaan zitten. Het was schitterend weer en Doerak en Bolleboos hadden heerlijk zonder jas buiten gespeeld. Maar de weersvoorspellingen logen er niet om. Het zou weer flink koud worden. Dus had ik ook truien ingepakt. Hoewel het eind april was. De kapstok was leeg. Dus ik controleerde niet meer of beide jassen mee gekomen waren. Eenmaal op de camping aangekomen bleek er echter geen jas van Doerak te zijn. (Bij thuiskomst lag deze jas op haar bed. Mannie had alle slaapkamers gecontroleerd en geen erg gehad in die jas. En ik had de kapstok gecontroleerd waar geen jas meer aan hing.) Doerak moest het met een trainingsjasje doen en een trui. Die trainingsjas scoorden we op koningsdag op de vrijmarkt voor een euro. Een dikkere jas konden we niet vinden. Tja, eigen schuld dikke bult. Ik ga geen dure jas kopen terwijl ze er thuis 3 heeft. Voor een week moest ze dan maar kou lijden. Maar ik dwaal af. Want nu krijgt Doerak bijna de schuld. Maar zelf ben ik ook wel eens de jassen vergeten. En die keer waar ik nu over wil schrijven gaat het niet over de jassen maar over mijn sjaal. Ik draag 99 van de 100 keer een sjaal als ik een jas aan heb. Zeker als het buiten wat frisser wordt. (Lees: onder de 18 graden) Koude wind in mijn nek tijdens het fietsen of wandelen vind ik echt waardeloos. Dat zorgt voor een heel koud lijf. En die bewuste keer, toen Bolleboos nog een kleuter was en Doerak en dreumes, kwamen we op de camping aan zonder sjaal. Hoe ik zo dom kon zijn om mijn sjaal te vergeten weet ik echt niet. Maar het feit was dat alle sjaals 180 kilometer verderop aan de kaptstok hingen. Gelukkig had ik wel mijn bak met allerlei kleurtjes victory garen van Lammy Yarns bij me. Dus dook ik snel in die bak. Ik haakte in no-time een sjaal volgens het patroon van de artfully simple infinity scarf. Het moest ook een beetje snel. Want ik had de sjaal nodig tijdens een dagje uit die we gepland hadden twee dagen later. Ook zo'n moment dat het weer omsloeg. Van heerlijk zonnig was het ineens koud en guur. De wind blies flink venijnig dus ik was blij met mijn sjaal. Ik moest hem wel drie keer omslaan. Want hij was wel een beetje dunnig.

Eenmaal weer op de camping haakte ik twee duinrozen uit het boek 100 bloemen om te haken en te breien. Die bevestigde ik op de sjaal. En klaar was ik.

Stiekem was ik nooit helemaal tevreden met mijn sjaal. De duinrozen waren wat te zwaar en trokken altijd naar het laagste punt. Terwijl ik de rozen juist halverwege mijn hals gepland had. Dus liep ik de hele dag aan mijn sjaal te hijsen. Ook bleef hij altijd een beetje dunnig. Echt warmte gaf hij niet. En op mijn werk vind ik een warme sjaal onmisbaar. Ik loop regelmatig op mijn werk met paarse handen van de kou. Ik trek gerust halverwege mijn jas van de kapstok en wandel met jas en al door de gangen en in de lokalen. De kinderen kijken er niet eens meer van op. Wel toen ik laatst met vingerloze handschoenen binnen kwam. Maar dat is in deze corona periode niet zo hygienisch. Een dikke sjaal is handiger. Ik draag veel bruin/blauwe kleurcombinaties. Maar een bruin, blauwe dikke sjaal had ik niet echt. Alleen dat dunnetje. Dus besloot ik afgelopen week dat daar verandering in moest komen. Ik trok dezelfde wollebolletjesbak te voorschijn. Want het hoort nog steeds tot mijn favoriete garen. Vooral om leuke decoraties mee te haken. Het blijft kleurvast hoe lang het ook in de zon hangt. Maar nu dwaal ik weer af. Ik was gebleven bij de bak garen die ik onder de kerstboom neerzette. Vlak naast mijn okergele stoeltje. En waar ik elke keer weer in dook om dezelfde kleurtjes te voorschijn te halen als ik jaren geleden gebruikte. Donkerbruin was echt nog een heel klein restje. De nieuwe kleur donkerbruin die ik had was lichter. Bij de laatste toer donkerbruin moest ik de begin en einddraad letterlijk aan elkaar knopen. Ik kon ze niet meer stevig onzichtbaar weg stoppen. Ondertussen haalde ik de duinrozen juist weer van mijn sjaal. Een uitdaging want meestal maak ik iets vast met de bedoeling dat het nooit meer los komt. Een van de rozen maakte ik vast op een lossen ketting. Die roos mocht dienst doen als versiering. Gisteren haakte ik dan toch eindelijk de laatste toer. Tenminste. Voor nu even. De sjaal is heerlijk warm. Maar wie weet kriebelt het binnenkort toch weer. Of begin ik met een andere kleurencombinatie. Ik zag heel veel leuke kleurtjes groen. Gecombineerd met zwart lijkt me dat erg leuk... Of zal ik dan ook een ander patroon uit zoeken? Er staan er genoeg op Mooglyblog. Nou ja ik houd jullie wel op de hoogte. ;-)

De sjaal is op veel verschillende manieren te dragen. Bij een jasje, op een tuniek als versiering of lekker bij een jurkje wanneer het al herfstig wordt of een koude lentedag is. Ps. alle foto's zijn van de nieuwe sjaal. Ik heb geen foto's van de oude.