vrijdag 21 november 2014

Kastdeur knopjes

Een tijd geleden kochten we een fiets voor Bolleboos. In de kringloopwinkel voor €25,-. We vonden hem hartstikke stoer. En omdat Bolleboos nog niet kon fietsen (nog steeds niet trouwens) leek het ons een extra duwtje in de juiste richting. Bolleboos was op school en toen hij uit school kwam lieten we hem zijn zomaar gekregen cadeau zien. Hij was zo trots als een pauw. Hij mocht eens proberen of hij bij de trappers kon en zijn voeten op de grond konden. Nou dat lukte. We hielden de fiets stevig vast terwijl Bolleboos de trappers rond draaiden. En toen gingen er ineens bellen rinkelen. Hoe kunnen trappers nu ronddraaien terwijl de fiets stilstaat? Mannie snapte niet direct wat ik bedoelde. Maar al snel begreep hij het probleem. De fiets trapte door. Meteen de fiets weer in de auto en Mannie op weg naar de kringloop. Niet eens degene die het dichtst in de buurt was. Natuurlijk was het er een die verder weg lag.

In de winkel stelde men het volgende voor. We brengen de fiets naar het reparatiecentrum, kijken of we hem kunnen repareren en zo niet dan krijgt u een tegoedbon. Geld terug was niet mogelijk. Nou, wij duimen natuurlijk. Maar helaas, de fiets was niet meer te maken. Weer naar de kringloop. (en weer balen dat we er een stuk voor moesten rijden) En daar stond ik dan. Met een bon. Van €25 euro. In een keer te besteden, stond er op. En binnen een half jaar. Tja, ga eens shoppen bij de kringloop voor €25 euro in een keer. Vaak koop je er voor een eurootje of 2. Soms wat meer. Soms vind je er ook helemaal niets. We zaten er lelijk mee in onze maag.

Op een goede dag besloten we onze kans te wagen. Nu of nooit. Als het niet zou lukken mikten we die bon wel in de prullenbak. Dag geld. We reden naar een andere kringloop van het zelfde concern. En besloten dat we eerst eens op zoek gingen naar een kastje die tussen de keuken en de bank zou passen. Want ik moest een plekje hebben waar ik lopende projecten op kon bergen. Je weet wel. Al die verschillende haak of brei projecten die overal en nergens liggen. Het enige kastje wat we konden vinden zou een opknapkastje worden. Maar ja, dat was al wel de helft van de bon. Hadden we nog maar ineens €12,50 te besteden. Het is ons gelukt. Met allerlei verschillende dingen. Van een mand, tot speelgoed en van kopjes (waar ik ooit nog wat mee wil maken) tot een shirt. In de mand stopten we voorlopig de lopende projecten. Het speelgoed in de kast, shirt in de was en de kast... in de schuur. Opgeruimd.

Afgelopen najaar op een van die schitterende nazomer dagen besloot ik dat we de tafels wel eens konden gaan schuren en verven. De een is zo bewerkt door de kinderen dat het net een maanlandschap lijkt. De ander zat onder de vlekken en lelijke plekken. Maar Mannie had een beter idee. Als we nu eens gaan zoeken naar een ronde eettafel. Dat staat veel gezelliger. Nou, met goede ideeen ben ik het natuurlijk altijd eens. Dus zochten we een ochtend lang Marktplaats af naar een ronde tafel. Maar dat schuren en verven zat ook in mijn hoofd. Jullie raden het al. De kast mocht eindelijk uit de schuur. Na daar zeker 3 maanden gestaan te hebben. Lelijk in de weg. Die arme kast moet zich wanhopig gevoeld hebben. Eerst werd hij al afgedankt door de eerste (?) eigenaar. Dan krijgt hij een kans op een tweede leven en wordt hij in de schuur gedropt. Maar nu aaide ik hem met het schuurmachine. En Mannie maakte hem een paar dagen later mooi met een kwast en verf.

En toen de knopjes nog. De knopjes had ik er afgehaald. We wilden er eerst andere knopjes op. Maar Doerak vond ze prachtig. Zo mooi dat ze er mee aan de wandel ging. En toen Mannie zei dat ze ze terug moest leggen werd ze zo boos dat ze ze door de tuin smeet. Net op het moment dat ik bedacht dat ik de knopjes wel om kon haken. Een vonden we terug. De ander was spoorloos. Na een paar dagen speuren besloot ik dat het tijd werd voor wat meer volume. Ik harkte met een schoffel tussen de plantjes. En zie daar. Ineens lag hij aan mijn voeten. Waarschijnlijk ergens tussen de takken blijven hangen maar niet duidelijk zichtbaar. Want ook tussen de plantjes hadden we echt goed gezocht.

En toen werd het tijd voor het omhaken. Ik begon met het haken van een bloem uit het boekje 100 bloemen om te haken of te breien. De laatste toer deed ik alleen in de voorste lussen. Zodat ik later in de achterste lussen met stokjes een jasje kon maken om de knop. Precies op het smalste stuk van de knop haakte ik mijn laatste toer. Door de knopjes niet te verven kreeg het juist een extra uniek uiterlijk. En nu hebben we dus het gepimpte kastje in de kamer staan. En de kast? Die straalt hier een gelukkig en tevreden tweede leven uit. Dat kan ook niet anders met zoveel wollebolletjes in zijn buik.

Het kastje in zijn geheel.

Close-up

Bovenkant met originele kleur.

3 opmerkingen:

  1. Wat gaaf gedaan, die knopjes!
    Hee, ik heb even een tip/vraag: ik vind het heel leuk om je blog te volgen, maar door de achtergrondkleur en het lettertype kan ik het heel erg lastig lezen, waardoor ik merk dat ik toch minder snel ga lezen. Misschien een idee om de achtergrond van de tekst wit te houden?
    Ik weet niet of er meer last van hebben, maar ik dacht: ik zeg het toch even! :)
    Groetjes, Nienke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach, ik kan natuurlijk ook scherm even vergroten...nu lukt het wel! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. He je hebt wel een beetje gelijk. Ik ben altijd gek op geschreven lettertypes maar het vergroot de leesbaarheid niet altijd. Misschien moet ik maar op zoek naar de gulden middenweg. Een lettertype die duidelijker leesbaarheid maar die ik nog leuk genoeg vind ;-)

    Dank je wel voor je berichtje trouwens. Leuk om te weten dat je mijn blog volgt. Ik volg die van jou ook. En vind je blogjes leuk om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Klets gezellig mee en laat een berichtje achter. :-)